Gits neemt afscheid van Stijn Vanbecelaere: “Een puur en gouden hart”

De Gitse kerk zat zaterdag afgeladen vol voor de afscheidsplechtigheid van Stijn Vanbecelaere. De talentvolle en graag geziene jongeman overleed op woensdag 26 oktober. Zijn zus Sofie trof hem die dag levenloos aan in zijn woning in de Stationsstraat.

Stijn (35) leed al 5 jaar aan een zware vorm van epilepsie. De medicatie begon echter zijn tol te eisen en veroorzaakte angstaanvallen. Tijdens de dienst werd het beeld geschetst van een talentvolle jongeman die van veel markten thuis was. “Stijn was een echte sportman die aan lopen en fietsen deed”, klonk het tijdens de dienst. “Hij fotografeerde ook graag. Zo trok hij met zijn goede vriend Tom Lievens naar leegstaande panden om er één en ander op de gevoelige plaat vast te leggen.

Familieman

Daarnaast was Stijn ook een groot muziekliefhebber en dan vooral van het zwaardere genre. Tijdens zijn therapie begon hij ook te schilderen, overigens met een niet onaardig resultaat. Stijn was ook lid van Boxingteam Houtland waar hij vaak ging oefenen. Hij hielp ook mee tijdens de trainingen en meetings en trok vaak mee met de boksers mee naar zee om er de loopsessies met zijn grote idool Delfine Persoon af te werken. Stijn kreeg 5 jaar geleden evenwel af te rekenen met een zware vorm van epilepsie. Hij kon niet blijven werken als metaalbewerker en mocht ook niet meer met de wagen rijden.

Stijn kon maar moeilijk om met de beperkingen die het gevolg van zijn ziekte waren. Hij kreeg ook af te rekenen met angstaanvallen en gooide uiteindelijk zelf de handdoek in de ring”. Zus Sofie omschreef Stijn ook als een echte familieman. “Ondanks ons leeftijdsverschil hadden we een heel goede band. Ook met papa en mama was de band heel goed. Je ging ook geregeld met je nichtje shoppen in Brugge”. Twee vriendinnen met wie Stijn vaak optrok legden een ontroerend mooie getuigenis af. “Ze noemden ons de drie musketiers”, klonk het. “Je stond altijd klaar om anderen te helpen of om hen op te beuren terwijl je liever zelf geen hulp van anderen wou. Je had een puur en gouden hart”. (BCH)