In het woonzorgcentrum Ter Beke in Geluwe is Frans Cottyn (91) overleden. Hij was decennia lang muzikant bij de koninklijke harmonie Eigen Schoon Wevelgem en harmonie Sint-Cecilia Geluwe.
Frans werd op 13 oktober 1934 geboren in Wevelgem. Hij verhuisde na zijn huwelijk naar Geluwe maar bleef het ‘Muziek van den Bond’ altijd trouw. Tijdens de Sint-Ceciliaviering eind 2006 werd hij door de twee harmonieën gehuldigd. Frans was toen 60 jaar muzikant in Wevelgem en had de langste dienststaat. In Geluwe stond er ondertussen 50 jaar op de teller.
Frans was tot aan zijn legerdienst hulpkracht postbode in Wervik. Nadat hij afzwaaide werd hij elektricien bij de RTT, nu Proximus, en ging in 1994 op pensioen. Hij huwde in 1957 en woonde eerst nog drie jaar in Menen vooraleer naar Geluwe te verhuizen. “Tijdens de oorlog in 1944, volgde ik notenleer in de muziekschool”, vertelde hij destijds in KW. “Op het einde van 1946 zette ik dan mijn eerste muzikale stappen bij de harmonie Eigen Schoon, zowat gelijktijdig met de tweeling Paul en Frans Mispelaere. Mijn leraar instrumentenleer was Maurice Mispelaere. Zo begon ik destijds op bugel.”
Bariton
Bij de harmonie Eigen Schoon kende Frans Cottyn een hele rij dirigenten : Nestor Herman, Julien Herman, Robert De Backere, Willy Soenen, Guido Six, Luc Neirynck, Hans Vanhauwaert en Johan Ferlin. “Door een gebrek aan spelers op zwaardere instrumenten vroeg Willy Soenen mij om van bugel over te schakelen naar bariton, en die bespeel ik nu ook al om en bij de 30 jaar”, vertelde hij in KW. “Het instrument is ietsje lichter dan een tuba. Als enige bariton zit ik nu in de rij naast de tubaspelers.”
In 1978 werd Frans ook lid van de harmonie Sint-Cecilia in Geluwe. “Zelden of nooit heb ik een repetitie gemist”, vertelde hij in KW. “Ook niet in Wevelgem. In de jaren zestig en zeventig deed ik de verplaatsingen heen en terug met de bus via Menen. Na de repetitie dronk ik nog vlug een pintje en was ik weer onderweg naar Geluwe.”
Uitstappen naar Normandië
“Toen we destijds de straatkermissen afdweilden, stonden wij als jonge pagadders vol bewondering voor de ouderen die allerlei mooie polka’s en walsen uit hun muzikale mouw schudden. Er werd wel eens een gekke toer uitgehaald maar rond mezelf bleef het meestal zo goed als windstil. Wel heb ik eens een ‘bavet’ van de oudste zoon uit mijn bugel gehaald. Hoe die daar was in geraakt, is nog altijd een raadsel… Mooie herinneringen houd ik ook over aan de uitstappen naar Normandië. De harmonie heeft ups en downs gekend, maar de gedwongen verhuis van de repetities van de verdwenen Bond naar zaal Ter Wijngaard heeft de vereniging geen deugd gedaan.”
Hij bleef maar doorgaan met zijn hobby. “Muziek is mijn leven! Wie een koperinstrument bespeelt, moet over een tamelijk volume ademlucht beschikken – meer dan bij een rietinstrument – en dat is bij mij voorlopig geen probleem. Ik denk er dus nog niet aan om te stoppen. Het wordt almaar moeilijker om geconcentreerd te blijven, maar zolang het kan, de voeten mee willen bij een uitstap en de tanden goed blijven, zal ik me blijven inzetten”, vertelde Frans nadat hij werd gehuldigd.
Frans Cottyn was weduwnaar van Ethel Deserrano die is overleden in 2008. Hij was de vader van drie kinderen Stefaan, Johan en Rita. Er zijn daarnaast zeven kleinkinderen en tien achterkleinkinderen.
Het afscheid rond de urne vindt plaats op zaterdag 27 december om 10 uur in de St.-Dionysiuskerk in Geluwe.
