Fernand Florizoone (98), cultureel ambassadeur van Koksijde, overleden: “We verliezen een woordkunstenaar en aimabel man”

Fernand Florizoone (98) is overleden. Hiermee verliest Koksijde een gewaardeerde cultureel ambassadeur. Fernand leverde een bijzondere bijdrage aan het culturele landschap van zijn gemeente, van de Westhoek en Vlaanderen. Na een vruchtbaar leven nam hij, omringd door zijn familie in zijn vertrouwde thuisomgeving, afscheid van alles wat hem zo lief en dierbaar was.

Fernand werd geboren op 21 juli 1925 in Veurne. Hij was een telg uit de grote Florizoone-familie die vanaf de 16de eeuw vanuit Elverdinge naar de kleine Westhoek trok, waar Peter Florizoone in 1686 het oudste huisje van Veurne, ‘De Drie Coninghen’, als bewoner en waard betrok. Die link zou later een belangrijke rol spelen in het leven van Fernand, want daar liggen ook de roots van de Orde van Driekoningen, de vereniging waarvan Fernand lid was, en die hem altijd nauw aan het hart heeft gelegen.

Roots in Wulpen

De Florizoones verlieten de Westhoek niet meer, tenzij even wanneer Lodewijk XIV de regio bezet. Peter Florizoone vertrekt dan met zijn gezin naar Brugge, maar belandt via een omweg in Wulpen, waar de Florizoones hun definitieve stek vinden. Vanuit Wulpen waaieren de opeenvolgende generaties Veurne-Ambacht in. Kort na de Eerste Wereldoorlog (in 1920) neemt Heliodoor Florizoone uit Wulpen een graanhandel met loskaai over in Veurne. Daar wordt Fernand in 1925 geboren in het gezin van Heliodoor en Zulma Vermander. “Spijtig dat het geen 10 dagen vroeger was”, zal Fernand later lachend zeggen, verwijzend naar 11 juli, de Vlaamse Nationale Feestdag die de Guldensporenslag herdenkt.

Na zijn kleuterschool bij de nonnetjes, trekt Fernand naar het college. Midden de oorlogsjaren volgt hij er de Grieks-Latijnse humaniora, met aansluitend een jaartje wijsbegeerte en letteren om dan in de normaalschool in Antwerpen de leergangen ‘Heropvoeden van verwaarloosde en onaangepaste jeugd’ te volgen. Zodra Fernand was afgestudeerd, kon hij aan de slag als opvoeder-studiemeester aan het Koninklijk Atheneum van Ieper. Op 1 mei 1951 trouwde hij met Ida Demyttenaere, en het gezin werd gezegend met drie kinderen: Karel, Mieke en Mark.

“Fernand was echt een gezegend dichter van bij ons, van de Westhoek”

In 1953 werd Fernand vast benoemd als opvoeder-bibliothecaris in het Atheneum van Veurne. In 1955 debuteerde hij met zijn dichtbundel ‘In de branding’. Kenmerkend voor Fernands werk is de rustige, toegankelijke en beeldrijke poëzie, die zijn weg vond naar het hart van velen en werd vertaald in meerdere talen. Zijn vriend Jozef Ameeuw omschrijft Fernands gedichten als ‘mijmerend, intimistisch’. “Fernand was echt een gezegend dichter van bij ons, van de Westhoek. Het wijde landschap van de polders, de zee of de geliefde …, het bepaalde de sfeer en het karakter van zijn dichtwerk.”

“Zijn gedichten zijn bijna bezinningen. Zijn talrijke gedichten in tijdschriften en bundels bleven niet onopgemerkt, want hij won er vele prijzen mee, waaronder de J.L. Belderprijs voor poëzie, de Briljanten Litera-onderscheiding Beringen, de Poëzieprijs van de stad Blankenberge, de prijs van de gemeente De Panne, de prestigieuze 5-jaarlijkse Guido Gezelleprijs van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde in 1987… Hij was ook erelid van de Vlaamse vereniging van Letterkundigen.”

Verbonden met landschap

Als medestichter van de Wielewaal Westhoek en fervent ornitholoog, bracht Fernand zijn liefde voor de natuur tot uitdrukking in zijn werk. Zijn passie voor paardrijden en wandelen weerspiegelde zijn diepe verbondenheid met het landschap dat hem zo dierbaar was.

Als erkenning voor zijn uitzonderlijke bijdrage aan de culturele rijkdom van Koksijde, verleende de gemeente hem in 2000 de titel van cultureel ambassadeur. Zijn gedichten, die heel wat gevels in Koksijde en Oostduinkerke sieren, blijven een blijvende herinnering aan zijn talent en zijn liefde voor de streek. Koksijde publiceerde in 2009 een nieuwe uitgave van het gedicht Koksijde met als titel: ‘Wie kwam komt altijd weer’. Het werd in elf talen vertaald. Dit gedicht hangt ook in de ingang van cultuurcentrum CasinoKoksijde.

Koksijde

Een kokkel en een zee

Schrijven in het zand Koksijde,

de zon waait de dagen open

in een schaakspel baadsters

de laatste paardenvisser

hangt zijn net te drogen,

onder acht eeuwen zand

luidt de abdij het getij

Over het land,

op de zandeeuwen

priemt jonge helm

en achter het duin zingt de wind

een zeemeermin

Eb en vloed

wie kwam

komt altijd weer.

Fernand Florizoone laat een indrukwekkend oeuvre na, waaronder zestien dichtbundels en een omvangrijke bloemlezing getiteld ‘Rituelen van kwetsbaarheid’. Zijn werk slaat een brug tussen de eenvoud van het dagelijks leven en de complexiteit van menselijke emoties, en het zal voortleven in de harten van zijn lezers.

Aimabel man

Burgemeester Marc Vanden Bussche: “Fernand is nauw verbonden met onze gemeente en in zijn werk komt Koksijde ruim aan bod. Dat maakt hem ook tot onze stadsdichter en de perfecte cultureel ambassadeur van Koksijde. Ik beschouw hem als de opvolger van Luc Van Brabant die in de eerste helft van de vorige eeuw zijn dichtkunsten over onze streek liet neerdalen. In zijn gedichten over zee, duin en strand vatte Fernand de ziel van onze gemeente perfect samen. Hij was niet alleen een woordkunstenaar, maar ook een heel aimabel man. En ik ben blij dat ik hem meermaals ontmoette.”