Emotioneel herdenkingsmoment voor Margot (21) één jaar nadat ze uit het leven stapte aan station Waregem: “Het verdriet blijft immens”

Bijna één jaar na haar wanhoopsdaad aan het station van Waregem werd Margot van Houcke op woensdagavond 5 juli herdacht. Zowat 100 vrienden en familie kwamen samen om herinneringen op te halen.

‘Margootje’ zou vandaag, op 6 juli, 22 jaar geworden zijn. Op de vooravond van haar verjaardag organiseerden haar beste vrienden een herdenking op de plaats waar het noodlot toesloeg. De urne werd overgebracht van bij haar mama Tamara Vandenbroucke in Ooigem naar het station.

Om 19.50 uur stipt (het uur van overlijden van Margot, red.) werd het lied ‘Margootje’ van Wim Sonneveld afgespeeld. Vervolgens plaatste Ahlem Ouerghi (24), een vriendin van Margot, het kruisje op de gedenkplaats, met tal van herinneringen voorgelezen uit Margots vriendenkring en familie. Er volgde 1 minuut stilte, waarna de aanwezige genodigden bloemen en foto’s of andere herinneringen aan Margot aan het kruisje plaatsten. Tegelijkertijd werd Margots lievelingslied, ‘Zombie’ van The Cranberries, afgespeeld. Hartverscheurende momenten. Mama Tamara, waar ze heel close mee was, las ook een zelf geschreven tekst voor. Vriendin Arieke zorgde met de live gezongen ‘door de wind’ voor veel emoties. Een fotoalbum werd met foto’s aangevuld door haar dierbaren.

Groot verdriet en gemis

Marie Dejonghe (21) en Julie Mabbe (21), haar hartsvriendinnen uit de lagere school in Wielsbeke, wisten met hun verdriet geen blijf. “Wij waren onafscheidelijk, we werden de drie musketiers genoemd”, vertelt Julie. “We logeerden vaak bij elkaar, deden samen onze eerste communie, deden de gekste dingen… We hebben heel wat afgelachen. We beleefden heel wat mooie momenten. We wisten dat ze het moeilijk had, maar dat kon ze o zo goed verbergen. Ik kan het nog altijd niet vatten.”

“Twee jaar geleden hadden we nog een reünie, we hadden onze band van toen nog eens opgenomen”, gaat Marie verder. “We zijn naar Oostende geweest waar we het plezier van weleer herbeleefden. Op 5 juli vorig jaar, die nacht ging ik op reis vertrekken, belde Julie mij op met het verschrikkelijke nieuws dat ze via Facebook vernam. Ik kon het maar niet geloven. Op het vliegtuig weende ik onophoudelijk. Gelukkig was ik nog net op tijd voor de afscheidsplechtigheid. Het gemis is heel groot. Ze zal voor altijd in onze gedachten blijven.”