Cabaretier Karel Declercq heeft er niet zomaar een vakantie in Italië op zitten, maar hij trok naar daar met een missie: de as van zijn overleden moeder Lucienne (86) uitstrooien. Een prachtige, maar lastige tocht bracht hem en zijn vrouw Karolien naar de top van de Monte Rosa, waar ze een laatste rustplaats vonden voor zijn moeder.
In juli stond Karel Declercq nog verschillende keren op de Gentse Feesten op het podium en volgde hij van op het thuisfront de exploten van wielerzoon Tim Declercq (Soudal Quick-Step), maar het voorbije weekend vertoefde hij in hogere oorden. Samen met zijn echtgenote Karolien Depuydt trok hij naar de Monte Rosa, een berg van 4.556 meter op de grens tussen Italië en Zwitserland. Niet alleen om er de natuurpracht te bewonderen, maar ook met een missie: de as van zijn overleden moeder Lucienne uitstrooien. “Mijn moeder is in 2014 op 89-jarige leeftijd gestorven”, vertelt Karel. “Ik zat er al jaren mee in mijn hoofd om dit te doen. Ik weet dat er dit voorjaar een tv-programma was met dezelfde opzet (cartoonist Jeroom strooide de as van zijn broer uit in Canada en maakte er het tv-programma ‘Boris’ over – nvdr), maar het idee broedde al veel eerder. De voorbije jaren is het er niet van gekomen. Of het weer liet het niet toe of we gingen mee op hoogtestage met Tim naar de Mont Ventoux of La Plagne. Nu stonden alle sterren wel juist voor een laatste eerbetoon.”
Liefde voor bergen
En dus trok het koppel vanuit het Noord-Italiaanse bergdorpje Alagna naar de top van de Monte Rosa. “Mijn moeder heeft de liefde voor de bergen aan ons doorgegeven”, vervolgt Karel. “Mijn familie klom veel. Ik herinner me bijvoorbeeld nog gezinsreizen naar het Zwitserse Saas-Fee. Toen we bergen beklommen zagen we de mysterieuze Monte Rosa vaak door de wolken opdoemen. Die berg heeft altijd een zekere aantrekkingskracht op ons uitgeoefend. Zelf was ik er nog nooit geweest, maar mijn moeder wel. Toen ze jong was is ze nog naar de Monte Rosahut geweest en ze sprak daar altijd lovend over. Daarom vond ik het een goed idee haar as daar uit te strooien. Liever op de plaats van haar dromen dan in een urne op de schouw.”
Pakkend moment
Karel en Karolien ondernamen eerst een tocht naar de Rifugio Gnifetti, de basishut van waar de meeste beklimmingen vertrekken. “Van daaruit ging het naar de Margherita-hut, vernoemd naar de voormalige koningin van Italië en de hoogste berghut van Europa. Via de Vogezen en Zwitserse bergen hadden we al geprobeerd wat te wennen aan de hoogte. Uiteindelijk was het de bedoeling daar te overnachten en er een tweedaagse van te maken, maar ik voelde mijn hartslag te keer gaan en we besloten die avond nog terug te keren. Gelukkig hadden we voldoende tijd voor de verstrooiing van haar as. Het gaf me een heel speciaal gevoel. Het was een pakkend moment dat me niet onberoerd liet, wetende dat ze was waar ze ooit graag vertoefde.”
Karel houdt dan ook heel wat goede herinneringen aan zijn moeder over.” Ze was een slimme dame, met een soort absurde humor die me niet vreemd is (knipoogt). Als ze nu nog had geleefd was ze bijna een eeuwelinge. Ze verloor haar man Cyriel reeds in 1983, maar leefde nog ruim dertig jaar op haar eentje. De laatste tien jaar van haar leven woonde ze in WZC De Plataan, waar ze op het einde ook last van dementie begon te krijgen. Het was niet de ergste vorm en ze is ons altijd blijven herkennen en verhulde haar vergetelheid vaak met grapjes. Ik heb er heel wat inspiratie voor mijn latere show Het Dementiecabaret uit geput. Het was een kranige dame waar we enorm naar opkeken. Dat we haar nu dit laatste eerbetoon konden geven, schenkt me veel voldoening.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
