Koetsenbouwer Donald Desot, de man achter het koetsenmuseum in de Wulfwinkelstraat, is vrijdag overleden. Begin mei vond er een nog grote opendeurdag plaats in het museum naar aanleiding van vijftig jaar Koetsen Desot. “Hij was toen wel wat moe, maar we dachten dat dat van de drukte was”, zegt zijn echtgenote Ida (78). “Helaas was er iets anders aan de hand.”
Na die druk bezochte opendeurdag bleef Donald last hebben van vermoeidheid. “Tijdens een rondleiding met een groep moest hij zelfs even gaan zitten om op adem te komen”, vertelt Ida. “We zijn naar de dokter gegaan. Uiteindelijk bleek dat iets anders zijn energie opslorpte. Kanker. Maar na een eerste chemokuur leek hij beter. Bij een nieuwe scan was er echter sprake van uitzaaiingen. Dat was een harde klap voor ons. Zeker omdat mijn man bijna nooit ziek is geweest.” Zoon Yves (57) bevestigt dat. “Op zijn 79ste kreeg mijn vader tijdens een routineonderzoek de vraag welke medicatie hij nam. ‘Niks’, antwoordde hij. Niet evident op zijn leeftijd.”
Yves nam door de ziekte van Donald recent de rondleidingen in het museum over van zijn vader. “Mijn jongere zussen (Chantal en Saskia, red.) en ik zijn opgegroeid tussen de koetsen. Ik was zeven jaar toen hij z’n eerste sjees kocht. De passie van mijn vader is dus ook altijd een deel van mijn leven geweest. Toen we in het eerste leerjaar over het verkeer leerden, vroeg de meester de klas zelfs of er behalve auto’s nog andere voertuigen waren waar je rekening mee moest houden. En dan keek hij naar mij. Domweg antwoordde ik een trottinette (lacht). De meester had een ander antwoord verwacht.”
Atelier in perfecte staat
“Mijn vader was een heel gedreven man”, gaat Yves verder. “Ik denk dat ik dat toch een beetje van hem geërfd heb. Ik weet nog dat ik ooit een bouwtekening van een koets voor hem gemaakt heb. Zelf heb ik uiteindelijk wel een andere stiel gekozen en elektriciteit gevolgd. Veel elektriciteit komt er uiteraard niet aan te pas bij koetsen. Al heb ik tijdens schoolvakanties vaak meegeholpen in het atelier. De techniek interesseerde me. De laatste jaren heeft mijn vader er niet zoveel meer in gewerkt, maar het atelier is nog altijd intact. Alles hebben we in huis om koetsen van A tot Z te bouwen en af te werken. De afdeling Hout van het VTI komt elk jaar op bezoek om de machines te bewonderen. Zo hebben we bijvoorbeeld een machine die houten spaken perfect kan kopiëren.”
Eén caravan gebouwd
In de jaren zestig gaat de jonge Donald Desot aan de slag als hulpjongen in de plaatslagerij van zijn oom Remi Desot. “We maakten er autocars en vrachtwagens, maar omdat caravans toen aan een flinke opmars bezig waren ben ik zelfstandig gestart”, vertelde wijlen Donald ons tijdens een interview in april. “In 1971 opende ik een werkplaats in Sleihage. Ik had toen het idee om zelf caravans te maken. Maar in de praktijk lag de focus vooral op auto’s en vrachtwagens. Ik heb welgeteld één caravan gemaakt. De liefde voor de koetsen is ontstaan toen ik bij een klant langs ging voor een offerte voor de herstelling van een vrachtwagen. Daar stonden twee koetsen.”
Het was liefde op het eerste gezicht. “Ik was onmiddellijk gecharmeerd door het vakmanschap en ik vroeg of ik de koetsen kon kopen. Het ging om een Vlaamse sjees en een voormalige bakkerskar. Zo is de passie begonnen. Over de herstelling van de vrachtwagen werd verder niet meer gesproken. Toen mijn eerste koets – die oude Vlaamse sjees – klaar was, kocht ik een paard om ermee te kunnen rijden. Daarna was ik helemaal verkocht en beetje bij beetje kon ik nog meer koetsen kopen. Gaandeweg verdwenen de auto’s en de vrachtwagens uit het atelier en vanaf de jaren ‘90 restaureerde ik enkel nog koetsen.”
Museum blijft open
Vandaag staan er in het museum, dat voor het eerst opende naar aanleiding van de Museumnacht in Hooglede in 2012, ruim veertig oude koetsen. Allemaal piekfijn gerestaureerd en gegarneerd door Donald. En die blijven te bezichtigen. “Mijn moeder en ik hebben besloten om het museum verder te zetten”, zegt Yves. “De rondleidingen die ik voor mijn rekening nam – de eerste keer met wat hulp van een tekst die mijn vader uitgetikt had – verliepen prima. We blijven dus open op afspraak. Er is nog steeds interesse in het koetsenerfgoed en de reacties van de bezoekers blijven lovend. We hebben de komende maanden zes groepen op de agenda staan en die blijven dus welkom.”
Wat er op langere termijn gaat gebeuren met het museum is een andere vraag. “Mijn ouders waren al langer op zoek naar potentiële overnemers. Zo had mijn vader zelf al enkele overheidsinstanties aangeschreven met de vraag of er mogelijkheden waren. Al een paar keer kregen we de reactie dat men het museum bijzonder waardevol vond, maar dat er geen budget was. Uiteraard gaan we het levenswerk van mijn vader niet verloren laten gaan, dus we zijn nog steeds aan het uitkijken naar mogelijke overnemers.” (SV)
De uitvaart van Donald zal plaatsvinden in beperkte kring. Een laatste groet brengen kan elke weekdag (behalve op 15 augustus) van 15.30 uur tot 18.30 uur en op zaterdag van 15.30 uur tot 18.00 uur bij Uitvaartcentrum Feryn. Groepen die later een bezoekje willen brengen aan het Koetsenmuseum kunnen een afspraak maken via desot.donald.koetsen@gmail.com. Meer info op www.koetsenmuseum.be.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
