Bluesmuzikant Paul Couter, jarenlang compagnon de route van Arno, overleed in de nacht van dinsdag op woensdag. Ook al bewandelden de twee al 40 jaar hun eigen muzikale wegen, ze bleven boezemvrienden tot het einde.
Paul Decoutere werd op 7 februari 1949 in Izegem geboren, waar zijn hoogzwangere moeder op bezoek was bij een tante-non. Zijn ouders baatten café Sportman aan de Kustlaan in Knokke uit, maar na de scheiding van zijn ouders verhuisde Paul met zijn moeder en stiefvader naar Zeebrugge. Ze baatten er café ‘t Sas in de Kapitein Fryattstraat uit.
Tjens-Couter
In de jaren zestig wordt hij gitarist in een groepje met de Blankenbergenaars Dirk Packo, Danny Willems en Willy Retsin. Willy Retsin, die al een kledingzaak heeft in Blankenberge, opent in 1970 een tweede winkel in Oostende en Paul Decoutere gaat er aan de slag als uitbater. Op een dag loopt Arno Hintjens langs de winkel. Hij hoort Paul gitaar spelen en dat leidt tot een historische ontmoeting. Niet veel later spelen ze samen bij de groep Freckeface en in 1972 nemen ze een eerste plaat op.
Na de split van Freckleface gaan Arno en Paul in de zomer van 1973 verder als het duo Tjens-Couter, naar hun ingekorte familienamen. Paul is een uitmuntende bluesgitarist, Arno een goede mondharmonicaspeler én een geboren entertainer. Arno zingt, hoewel ook Paul de zangmicro niet schuwt. Al snel overstijgt hun bekendheid de Oostendse regio.
In 1974 wint Tjens-Couter de YMCA-wedstrijd in Middelkerke. Er is een aparte prijs voor de beste zanger. Niet voor Arno, maar wel voor Paul. Tegen 1975 is het repertoire van bluescovers al flink aangevuld met eigen songs en heeft het duo een ijzersterke livereputatie. De groep breidt uit met drie muzikanten, gaat in 1978 weer een tijdje als duo verder, maar dat slaat niet echt aan.
Na enkele maanden breidt de groep weer uit tot de T.C.-band. In 1980 Arno kiest resoluut echter voor een nieuwe sound met T.C. Matic. Voor Paul Couter gaat het met die elektronica allemaal te ver. De vrienden gaan met pijn in het hart uit elkaar. Paul Couter wordt vervangen door Jean-Marie Aerts en T.C. Matic wordt een van de invloedrijkste Belgische bands ooit.
Arno verhuist naar Brussel. Paul Couter blijft in Oostende hangen en start er de band Figures, met de betreurde Willy Willy op bas. In 1984 sterft de band een stille dood. Wat later vraagt Paul Couter op café de jonge Oostendse gitarist Misten toe te treden tot zijn band Partisan. Het is een Gentse band met een duidelijke Oostendse link. Paul Couter beseft in die periode dat zijn toekomst niet in Oostende ligt en verkast voorgoed naar Gent.
Laatste jamsessie
Paul focust zich de op zijn eerste liefde: de blues. Het is geen gemakkelijk leven. Al helemaal niet als je ervan probeert te overleven. Maar Paul blijft zijn eigenzinnige zelf, geeft niet toe aan commerciële stromingen en brengt verschillende albums uit. Nadien zien de oude vrienden elkaar vaker. Als Arno geopereerd wordt voor pancreaskanker en tijdelijk afscheid neemt van het podium, vergezelt Paul hem bij diens laatste optreden in Parijs begin 2020. Niet veel later is het Paul bij wie de kanker zwaar toeslaat. Toch brengt hij nog een laatste plaat uit. Domisoldo is een meesterwerk. Arno bezoekt zijn vriend nog op de palliatieve dienst van het ziekenhuis en ze spelen er een laatste jamsessie.
Deze week gebeurde het onvermijdelijke. Paul Couter overlijdt op 72-jarige leeftijd. De C van T.C. Matic is niet meer. Zijn muziek gelukkig wel. (HH)
Met dank aan Frank Vermang, auteur van het boek Oostende… Rock ‘n Roll , waarvan een herwerkte versie eind deze zomer verschijnt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
