Op zaterdag 31 mei is in Kortrijk historicus Adriaan Linters overleden. Hij was in Vlaanderen dé pionier op het gebied van industriële archeologie en werd op dat vlak een Europese autoriteit. Bijna letterlijk tot zijn laatste snik heeft de Limburgse Kortrijkzaan geijverd voor het behoud van het met de sloping bedreigde Kortrijkse station, waar hij nota bene zelf een tijd geleden een lelijke val maakte. Vanop zijn ziekenkamer heeft hij zaterdagmorgen via streaming nog het huwelijk van zijn zoon helemaal gevolgd. Weinige minuten later is hij overleden…
Adriaan Linters is in Hasselt geboren op 24 april 1951. Na de Latijns-Griekse humaniora aan het Atheneum van Hasselt studeerde hij in 1973 aan de RU Gent af als licentiaat geschiedenis. Eerder had hij aan het Muziekconservatorium in Hasselt ook al diploma’s notenleer en muziekgeschiedenis behaald. Aan twee Britse universiteiten volgde hij daarna een cursus industriële archeologie. Later studeerde hij aan het Vormingsinstituut in Kortrijk (nu Syntra West). Eerst bleef hij in Gent wonen, later in Bissegem en de jongste 30 jaar in de Vredelaan in Kortrijk. Zijn echtgenote Claudine Roose, die lerares was aan ’t Fort in Kortrijk, is in 2002 op slechts 50-jarige leeftijd overleden.
Europese bekendheid
Adriaan Linters heeft verscheidene functies bekleed. Onder meer was hij wetenschappelijk medewerker bij Monumenten- en Landschapszorg en werkte hij enkele jaren rond industrieel erfgoed in Limburg. Vervolgens vervulde hij tot 1998 diverse onderwijsopdrachten. Vanaf 1985 was hij ook zelfstandig erfgoedconsulent, gespecialiseerd in industrieel erfgoed. Tot 2014 was hij lid van de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen.
Adriaan Linters zal herinnerd worden als dé grondlegger van de industriële archeologie in Vlaanderen, als expert én als pleitbezorger voor het behoud van industrieel erfgoed. In 1978 was hij de oprichter van de Vlaamse Vereniging voor Industriële Archeologie (VVIA). Heel wat sites heeft hij gered, onder meer een groot stuk kolenmijnenerfgoed in Limburg na de sluiting van de mijnen in 1985. Tot 2020 was hij voorzitter van VVIA. In Kortrijk is hij ook voorzitter geweest van VTB-Cultuur.
Zijn bekendheid als industrieel archeoloog strekt zich trouwens uit over heel Europa. Zo was hij secretaris van de Europese Federatie van Verenigingen voor Industrieel en Technisch Erfgoed. Naast enkele boeken heeft hij enkele honderden artikels geschreven in vakbladen.
In de regio heeft Adriaan Linters vanaf 1990 de vzw Vrienden van Preetjes Molen met raad en daad bijgestaan voor het behoud en de restauratie van de laatste vlaszwingelmolen van Europa. Met kenners uit heel Europa, van Spanje tot Estland en Georgië kwam hij de unieke molen in Heule bezoeken. En het is met lede ogen dat hij het vroegere Nationaal Vlasmuseum in Kortrijk heeft moeten zien teloorgaan.
Gevallen in… Kortrijks station
Zijn leven lang bleef Adriaan Linters vol idealisme het industrieel erfgoed verdedigen. Zo ook de jongste jaren het behoud van het Kortrijkse station. “Of je het nu mooi of lelijk vindt, is niet relevant”, zei hij. “Wel dat het een belangrijk verhaal vertelt. Omdat het munitiegeschut van de Duitsers in het rangeerstation lag, hebben de geallieerden het station in de nacht van 21 juli 1944 gebombardeerd. Daarbij verloren meer dan 600 mensen het leven. In 1956 herrees het als hét symbool van die wederopbouw. Het had allang beschermd moeten zijn.” In maart dit jaar kon hij nog vernemen dat de Raad voor Vergunningsbetwistingen de sloopvergunning vernietigd…
Adriaan Linters’ gezondheidsproblemen zijn uitgerekend begonnen na een val in het Kortrijks station dat hij wilde behouden. Hij had er een wervel gebroken… “Onvoorstelbaar dat hier nog altijd geen liften staan”, sakkerde hij toen, want hij pleitte wel voor de modernisering van het station.
Bekroningen
Zijn mooiste bekroning kreeg Adriaan Linters voor zijn levenswerk vrij recent, in Brussel in 2019, als laureaat van de European Heritage Awards/Europa Nostra 2019, de meest prestigieuze erfgoedonderscheiding in Europa. De Universiteit Gent kende hem in maart 2024 nog de Sartonmedaille van de Faculteit Ingenieurswetenschappen toe voor zijn onderzoek en verdiensten in de industriële archeologie. Hij gaf er toen nog een lezing.
In november kreeg hij de diagnose van kanker. Vorige zaterdag is hij in de palliatieve eenheid Ten Oever overleden, nadat hij nog de huwelijksplechtigheid van zijn jongste zoon Willem in Zomergem op het scherm had gevolgd. Zijn oudste zoon Steven woont in Harelbeke. Adriaan Linters had zeven kleinkinderen. Hij schonk zijn lichaam aan de wetenschap.
