Als voorzitter van de Vlamertingse heemkring Flambertus heeft Frans Lignel een passie voor erfgoed. Dit jaar stelde hij nog zijn nieuwste boek over de afgebroken Brandhoekkerk voor. Zijn hart bloedt dan ook als hij ziet dat het oud-gemeentehuis van zijn dorp Vlamertinge verwaarloosd wordt, al vindt de oud-schepen het zeker niet allemaal kommer en kwel in Ieper.
Hoe zou je jouw band met Ieper omschrijven?
“Administratief en emotioneel. Op bestuurlijk vlak voel ik me vooral een nummer: ik wacht mijn beurt af in het stadhuis als bij een doktersconsultatie en verder is het centrale gegeven de computer. Alles verloopt netjes en correct, maar kil en afstandelijk. Maar Ieper is ook mijn geboorteplek. De Lakenhallen, het Belfort, de Grote Markt, de kathedraal, de trapgevels, de Menenpoort, de vestingen… Dit is mijn thuis. Uniek en onvervangbaar.”
Wat is je mooiste jeugdherinnering aan Ieper?
“Ik woon in Vlamertinge. Als kleine jongen was het centrum van Ieper héél ver weg. De patronage in de zomermaanden was een uitstap met de bus naar het jeugdstadion. We aten onze boterhammen – naast de zeem ruik ik nog de overrijpe banaan – in de schaduw van het spookachtige Poedermagazijn, waar de bomen op het dak groeiden! Onze meester vertelde er over de geschiedenis en ‘s avonds in bed spookten al die verhalen. Nooit gedacht dat ik later mee kon voorkomen dat die plek verloren zou gaan. En dat ik met Herman Verbeke het speelplein mocht helpen vernieuwen.”
En je favoriete plek?
“Nu ik wat ouder ben en mijn tijd korter wordt, geniet ik van de hele streek en elk moment dat mij gegeven is. Ik besef dat het enige, maar allesbepalende lot dat ik ooit in mijn leven gewonnen heb is in de Westhoek geboren zijn. Democratie, verdraagzaamheid, sociale zekerheid, noem maar op… Wat een schril contrast met vele plaatsen op de aarde!”
Welke lokale horecazaak raad je iedereen aan?
“We leven hier in het mekka van het goede leven. Er zijn zo veel goede horecazaken waar ik na een wandeling kan eten of van een drankje kan genieten samen met mijn echtgenote.”
En om te shoppen?
“De Westhoek is één grote grot van Alibaba: er is voor elk wat wils.”
Wat is er het meest veranderd in Ieper sinds je jeugd?
“Zowat alles! De uitbouw van de industriezone langs het kanaal symboliseert de ondernemingsgeest van ons volk. De uithoek van weleer kreeg haar plaats in Vlaanderen. De nadelen van de perifere ligging en de grens in onze achtertuin zijn grotendeels weggewerkt. Ook onze landbouw steekt in een nieuw kleedje en getuigt van meegegroeide kwaliteit.”
Wat zou je graag anders zien?
“Meer respect voor ons erfgoed. Toekomst kan alleen als we weten waar we vandaan komen. Daarvoor moeten we de link met vorige generaties koesteren en getuigenissen bewaren. Ook in onze deelgemeenten moet het stadsbestuur keuzes maken over wat wel en niet bewaard kan worden. Het oude gemeentehuis in Vlamertinge kan wel verkocht worden, maar daarom moet men het in afwachting niet verwaarlozen. Momenteel is het gebouw in het hart van onze gemeenschap het triestigste gebouw. De Calvarieberg en het monument voor de gesneuvelde soldaten verdienen ook een onderhoudsbeurt. Idem met onze 16de-eeuwse kerktoren! Voor de Vlamertingse gemeenschap zijn dat niet louter stenen.”
Als je één ding mocht realiseren voor Ieper, wat zou dat zijn?
“Ik zou graag in het hart van onze beleidsmensen met een toverstokje een plekje willen vrij maken voor ons nog aanwezige erfgoed. ‘Vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld moet nog een eeuwigheid mee’, zong Louis Neefs al.”
“Welke persoon of vereniging verdient volgens jou meer erkenning?
“In onze stad bestaan verscheidene goed werkende organisaties die jaarlijks verdienstelijke medeburgers een erkenning geven. De zoektocht naar mensen die in alle stilte en bescheidenheid hun buur bijstaan, als vrijwilliger in wat dan ook zich gratis inzetten, geeft warmte in onze Ieperse gemeenschap en verdrijft de onverschilligheid.”
Zou je hier willen oud worden?
“Eén woord: ja!
“Er is meer respect nodig voor ons erfgoed: toekomst kan alleen als we weten waar we vandaan komen”
Wie is Frans Lignel?
Frans Lignel werd geboren in Ieper op 25 augustus 1948, als zevende kind van Omer Lignel en Simonne Bouve. Hij is meer dan 50 jaar getrouwd met Annemarie Platteau. Ze zijn de ouders van Thomas en Sofie. Hij ging naar de Vrije Basisschool Vlamertinge en later het College in Ieper. Hij volgde daarna regentaat Nederlands, geschiedenis en godsdienst in Torhout. Hij was leraar in het VTI in Diksmuide (1970-1975) en Ieper (1975-2012). In 1989 werd hij schepen in Ieper, wat hij bleef tot 2012. In 2016 won hij de Cultuurtrofee van Stad Ieper. Hij is ook voorzitter van heemkring Flambertus in Vlamertinge.
