Ze mag dan in Kuurne wonen, Oshin Derieuw (36) is een geboren en getogen Roeselaarse. Op de Olympische Spelen in Parijs volgend jaar is ze de eerste vrouwelijke Belgische bokser ooit, en ze gaat voor goud. Ondertussen valt ze ook op in De Slimste Mens ter Wereld, waar ze een van de occasionele vragenstellers is.
Je hebt lang gezocht naar de perfecte sport in je jeugd?
Oshin Derieuw: “Op school heb ik volleybal gespeeld en later minivoetbal maar ik had met geen van die sporten een echte klik. BMX heb ik ook een tijdje gedaan net als skateboard. Dat laatste kwam door mijn broer die vanaf zijn veertiende professioneel bezig was met skateboarden. Hij maakte videofilmpjes, had enkele sponsors, kreeg gratis kledij en mocht naar het buitenland om deel te nemen aan wedstrijden. Ik was wel niet zo gebeten door het skateboarden en ik had ook niet het talent van mijn broer.”
Maar toen kwam de bokssport in je leven?
“Heel toevallig kwam ik door een kennis in een bokszaal in de Spanjestraat terecht. Ik kon er meteen eens proberen en het was eigenlijk liefde op het eerste gezicht. Ik deed het graag en had in die zaal onmiddellijk een thuisgevoel doordat ik daar veel jongens kende van het uitgangsleven. Ik kreeg positieve kritieken op mijn boksen van de trainer en die bevestiging deed heel veel deugd. Mijn thuissituatie was niet gemakkelijk en door het boksen kon ik mijn negatieve gevoelens kanaliseren. Ik had een laag zelfbeeld en een bokstraining was voor mij anderhalf uur mindfulness.”
Je werd zelfs profbokser maar nu ben je olympisch bokser. Wat betekent dit concreet?
“In 2016 ben ik profbokser geworden tot eind maart 2023. In april ben ik amateur geworden met als doel om de olympische selectie te halen. Het voordeel hiervan is dat je de wedstrijden beter kunt spreiden, dat je met een beschermingshelm bokst en dat een ronde maar twee minuten duurt. Ik wilde echt alles proberen om er op de Olympische Spelen van Parijs bij te zijn.”
Je wilde jezelf bewijzen nadat de Vlaamse boksliga je eigenlijk al had afgeschreven?
“Ik had er al willen bij zijn op de Olympische Spelen in Tokyo. Ik kreeg echter een knieblessure en kon toen ook niet niet rekenen op mijn coach die echt vrouwonvriendelijk was. De Vlaamse boksliga heeft me in die periode nooit echt gesteund. Ik heb dan een warme club gevonden in Frankrijk met coaches die me goed aanvoelen en me perfect weten te motiveren. Het is opnieuw thuiskomen, het voelt aan zoals die eerste keer in de Spanjestraat. Maar dan professioneler (lacht). De Vlaamse boksliga contacteerde me dan in december om opnieuw met hen in zee te gaan. Ik wilde wel maar dan zonder die welbepaalde coach. Ik kwam dan onder de hoede van een Italiaanse coach die me goed aanvoelt: hij luistert, communiceert helder en constructief en stelt de boksers voorop.”
En je gaat naar de Olympische Spelen in Parijs!
“Zot, hé! Ik denk er iedere dag aan en het mag nog lang duren voordat de Spelen er zijn. Ik wil zo lang en zo veel mogelijk van dit moment genieten. Ik weet niet wat er nog op me zal afkomen. Ik besef wel dat de 36-jarige Oshin Derieuw die naar de Olympische Spelen gaat nu een beetje een hype is: interviews, televisieoptredens, het hoort er blijkbaar allemaal bij en ik kan dat plaatsen. Het geeft me de gelegenheid een ambassadeur te zijn voor mijn sport en ook mijn eigen verhaal te vertellen. Ik wil echt wel een inspiratiebron zijn voor mensen die het niet zo makkelijk hebben. Ik ben ook een eigen firma gestart ‘Be your own legend’ en doe coaching, keynotes, een kledinglijn en teambuilding.”
Je zult er wel 37 zijn in Parijs? Niet te oud?
“Neen, eigenlijk niet. Natuurlijk heb ik niet langer het lichaam van een 27-jarige maar ik heb het voordeel van een 37-jarige. Ik heb veel ervaring, zal totaal geen stress hebben, ik ben nog explosief genoeg en het zit goed tussen mijn oren. Ik ben mentaal ongelooflijk sterk: ik heb mezelf al bewezen en voel niets van druk. Druk van buitenaf interesseert me niet, ik heb mijn geschiedenis al geschreven.”
Wat is het ergste dat je nu kan overkomen?
“Een blessure, dat zou echt balen zijn. Gelukkig is er mijn partner Charlotte die als topsporter weet dat voldoende rust belangrijk is en mij ook voorhoudt om op de juiste ogenblikken mijn focus te houden.”
Je gaat voor goud. Je steekt het niet onder stoelen of banken.
“Bah neen, waarom zou ik? Ik moet vijf keer winnen en ik win de gouden medaille. Let op, zilver en brons is ook mooi maar ik leg mijn lat hoger. Als ik mijn eerste wedstrijd verlies, is het meteen voorbij, ja, dat besef ik. Maar ik ga uit van meer, van veel meer. Indien goud mijn doel niet is, zou ik beter stoppen. De concurrentie is hard, natuurlijk. Op dat niveau bokst iedereen goed. Ik ken mijn Turkse en Braziliaanse tegenstrevers en ik zal op de afspraak moeten zijn, zo veel is zeker. Nu, voor de voorrondes zijn er geen kaartjes meer te krijgen maar wel voor de halve finale en de finale. Ik weet dus wat mij te doen staat als men mij live wil zien boksen (lacht).”
Privé
Geboren in Roeselare op 29 april 1987. Partner van Charlotte Deldaele, hun hond Marcel vervolledigt het gezin dat in Kuurne woont.
Opleiding en loopbaan
Lager onderwijs in VISO, middelbaar onderwijs in de VMS en dan gewerkt bij tuin- en boomverzorging Joe Barber, een jaar in het Vleeshuis, vier jaar management van wellnesshotel Wuwei in Kortrijk en sedert 2018 aan de slag bij burgemeester Francis Benoit van Kuurne.
Vrije tijd
Reizen, optredens bijwonen in bv. Ancienne Belgique, de zee.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
