Guido D’hondt uit Roeselare is al met pensioen van 2006 maar stilzitten is er voor hem niet bij. Eerst en vooral zorgt zijn hondje Doggie ervoor dat hij dagelijks tussen 12.000 en 20.000 stappen zet, daarnaast zit organiseren al jaren bij Guido in het bloed.
Jij hebt er een carrière in het onderwijs op zitten en dat is geen toeval?
“Neen, helemaal niet. Ik kom uit een echte onderwijsfamilie. Mijn pa Maurice was onderwijzer en ma Marguerite onderwijzeres. Mijn zus Riet stond in het kleuteronderwijs, mijn vrouw Ria was ook onderwijzeres net als haar pa Edouard Seaux. Toen ik ons huwelijk ging aangeven op het stadhuis, had de ambtenaar al bij iedereen ‘onderwijs’ geschreven en hij wilde dat ook schrijven bij het beroep van mijn schoonmoeder. Laat dat dan de enige persoon zijn die niet in het onderwijs stond! De brave man heeft het dan opgelost door een ‘z’ te schrijven voor de ‘o’ van onderwijs om er ‘zonder beroep’ van te maken (lacht).”
Wie is Guido D’hondt?
Geboren in Wervik op 20 oktober 1948 en gehuwd met Ria Seaux. Guido en Ria hebben twee kinderen: Barbara (48) en Balder (47). Guido en Ria wonen in de Platanenstraat in het Groenpark.
Opleiding en job
Lager onderwijs in Wervik en middelbaar in Kortrijk (intern). Hoger onderwijs in Torhout (Normaalschool). Is in 1969 in het onderwijs gestart als onderwijzer en later directeur. Is al van 2006 met pensioen.
Vrije tijd
Sport kijken, wandelen, verjaardagskaarten tekenen en personaliseren, reizen, activiteiten organiseren.
Maar het onderwijs is gestopt bij jullie kinderen?
“Dochter Barbara heeft eerst tien jaar in de privésector gewerkt en startte dan toch in het onderwijs. Ze gaf Nederlands in de tweede graad in Koekelberg, maar ze heeft dat maar drie maanden gedaan. Ze is terug naar de privé gestapt en is nu communicatie manager bij Copro in Asse.”
“Onze zoon Balder werkt op de marketing afdeling van Volvo in Groot-Bijgaarden.”
Je bent afkomstig van Wervik maar je werkterrein speelde zich meest in Roeselare af?
“Ja, ik heb langst voor de klas gestaan in de Sint-Michielsschool in de Kattenstraat, van 1972 tot 1993. Op 1 maart 1993 werd ik directeur in de Burgerschool en ik mocht meteen de fusie tussen de jongensschool en de meisjesschool begeleiden. Op 1 september 1995 hadden we een gemengde school. In 2006 ben ik dan met pensioen gegaan.”
De manier waarop je in Roeselare kon starten is ook een vreemd verhaal?
“Na de Normaalschool in Torhout heb ik nog twee jaar muziekpedagogie gestudeerd. Dat was iedere zaterdagnamiddag in Barnum en ik nam dan iedere keer de trein van Wervik naar Roeselare.”
“Roeselare is een warme stad maar je moet je er ook voor open stellen en er iets voor doen”
“Na die twee jaar vroeg men mij om op woensdagnamiddag en zaterdagvoormiddag muziekles te geven in de Grauwe Zusters. En dat was mijn entrée bij superior Modde en de lagere scholen in Roeselare.”
Als man van het onderwijs werd je ook gevraagd om engagement op te nemen in de lokale gemeenschap. Dat deed je in het Groenpark, de wijk waar je ook nu nog woont.
“Van 2007 tot 2016 ben ik voorzitter geweest van de wijkwerking van het Groenpark. Ik durf zeggen dat het Groenpark is uitgegroeid tot een van de meest sociale wijken in Roeselare. De mensen zorgen hier echt goed voor elkaar en er is hier, zelfs na die vele jaren, nog steeds een mooie dynamiek.”
De Groenparkfeesten waren legendarisch?
“Absoluut. Op een bepaald ogenblik zijn we met wijkfeesten gestart en Jef De Wandel playbackte Coconut woman van Harry Belafonte. En de week nadien brachten wij met een vijftiental kinderen uit de Platanenstraat ‘Rikketik’ van Urbanus. En ik was dan de ‘meester’ natuurlijk.”
“Maar het meest hilarische ogenblik was toch toen ik in 1993 Tina Turner playbackte. Ik droeg een Tina Turner-pruik die ik in Izegem had gehuurd en een veel te kort kleedje. Ik was net directeur geworden en ik wist niet dat er twaalf dames van mijn school op de eerste rij zaten die hun nieuwe directeur wel eens aan het werk wilden zien. Dat was toch even slikken (lacht).”
Is Roeselare een warme stad?
“Een zeer warme stad, zonder twijfel. Maar je moet er zelf veel voor doen en je moet je ook open stellen voor de stad. Ook voor de wijk waarin je woont. Ik heb als wijkvoorzitter veel huisbezoeken gedaan en nu ben ik straatverantwoordelijke voor de Platanenstraat en Hagedoornstraat. Ik heb in al die jaren ook veel adresboekjes voor onze mensen van de wijk gemaakt. En nu op 23 november is er het verwenontbijt voor de mensen van onze wijk.”
Ben je trouwens gaan stemmen?
“Heel zeker. Stemmen is een recht en men moet dat eigenlijk doen. Ik heb op de burgemeester gestemd. Kris Declercq is een goede kennis, net als zijn ouders. Zijn mama is nog collega geweest van mij in de Kattenstraat.”
Is Guido D’hondt een gelukkig mens?
“Ik ben een zeer gelukkig mens. Ik heb een lieve en brave echtgenote en brave kinderen en kleinkinderen. Ik kan eigenlijk over niets klagen. Ik probeer ook gezond te blijven en ga dagelijks wandelen met onze hond Doggie. Wij wandelen door de stad en na een wandeling heb ik tussen de 12.000 en 20.000 stappen afgelegd.”
“Voor mij mag het leven nog een hele tijd blijven zoals het nu loopt. Ik zal er zeker geen neen tegen zeggen.”
Rodenbachgesprek
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
