Op vooravond werelddierendag: op 10 jaar tijd redde De Zonnegloed al 1.000 dieren

Karel Ackaert (51) van De Zonnegloed in Vleteren. © (foto Christophe De Muynck)
Laurens Kindt

“Eén ding hebben we geleerd uit die hele coronaperiode: rust nemen is levensbelangrijk. Voor de dieren én voor de verzorgers”, zegt Karel Ackaert (51) van De Zonnegloed in Vleteren, waar wilde dieren opgevangen worden. En dus gaan ze morgen, op Werelddierendag, niét open, maar houden ze een teambuilding, na een aartsmoeilijk anderhalf jaar. “We vreesden dat we de lockdowns niet zouden overleven. Alleen dankzij de steun van de bevolking is dat gelukt”, klinkt het.

In De Zonnegloed vangen ze dieren op die geen thuis meer hebben. Denk daarbij niet aan katten of honden, maar aan het iets exotischer segment. Er huizen withandgibbons, woestijnvossen, stokstaartjes, zebra’s, kamelen, neus- en wasberen en zoveel meer. Ruim 430 dieren leven er, van 132 verschillende soorten. Sinds het ontstaan in 2011 redde De Zonnegloed al 988 dieren. “Het zijn dieren die in beslag genomen zijn bij circussen of failliete dierenparken, die verwaarloosd werden of uit de illegale handel afkomstig zijn. We hebben zelfs een beer die uit een privétuin komt”, zegt stichter en bezieler Karel Ackaert. Al die dieren krijgen in De Zonnegloed alles wat ze nodig hebben. En dat kost geld. Veel geld. Groenten en fruit: jaarlijks 75.000 euro. Krachtvoer: jaarlijks 100.000 euro. Reken daar nog de medische kosten bij en je zit al gauw aan een mooie gezinswoning per jaar.

Pure paniek

Omdat De Zonnegloed veel inkomsten haalt uit bezoekers, was de verplichte sluiting omwille van de coronapandemie meer dan een streep door de rekening. “Pure paniek was het, bij die eerste lockdown in maart 2020. We kwamen net uit de winter, traditioneel de periode waarin we op onze reserves teren. En dan moesten we dicht. We hadden nog net genoeg middelen voor twee weken eten en medicatie. Een nachtmerrie.”

Ackaert en zijn team haalden de buikriem aan. “Ik legde zelfs de radio af om elektriciteit te besparen. Eén dag eten en medicatie kost hier 1.500 euro. Van de overheid kregen we 4.000 euro steun. Daarmee kom je dus niet ver. Gelukkig hebben we van de bevolking veel steun gehad. Mensen doneerden zoveel groenten en fruit dat we er zelf geen meer hoefden te kopen, we kregen koel- en vriescellen, mensen stortten geld om een dier financieel te ondersteunen. Een hele intense periode, we deden er alles aan om de dieren niets van de miserie te laten merken”, zegt Karel Ackaert.

Aap met corona

De dieren merkten het wél. In positieve zin. “Voor de dieren was het hier zonder bezoekers heel chill”, lacht Karel. “Zij hebben de bezoekers niet gemist. De kalmte heeft hen deugd gedaan. Daarom hebben we ook beslist om voortaan op maandag en dinsdag niet open te doen, zodat de dieren na een weekend wat rust krijgen. Wij, die elke dag met de dieren omgaan, merken het verschil. Dat hebben we dus wel geleerd dankzij corona: rust nemen.”

Al is rust wel relatief. Ook in 2020 kwamen er 85 nieuwe dieren bij, dit jaar ook al 85. “Er zijn dierenparken failliet gegaan en dus moesten hun dieren ergens opgevangen worden. Dan staan wij klaar. Dit jaar komen hier nog vijf lynxen, een poema en twee wolven bij. Vorig jaar hebben we onder andere een withandgibbon opgevangen. Omdat dat een mensaap is, moest ook hij op corona getest worden voor hij naar hier mocht reizen.”

Geen zoo

Terwijl Karel door het park loopt, klinken overal opgewonden kinderkreetjes. ‘Mama! Ik heb een kangoeroe gezien!’. Karel lacht. “Ze zijn heel welkom, onze bezoekers, maar we gaan geen 1.500 mensen op één dag meer toelaten, zoals vroeger. ’s Middags sluiten we ook een uurtje. De rust, weet je. Heel belangrijk voor onze dieren. We zijn géén zoo en we gaan ons dus ook niet zo gedragen. Horeca beperken we tot een minimum. Dit park is er in de eerste plaats voor de dieren, niet voor de mensen”, legt Karel uit, terwijl kameel Joep zich opricht om hem te begroeten.

Nog een les die hij uit corona getrokken heeft: leg een buffer aan. “We zijn daar mee bezig. Vroeger schoten we in actie als er weer dieren bij kwamen: een verblijf bouwen, uitbreiden, noem maar op. Nu gaan we dat omgekeerd aanpakken. De vraag is natuurlijk hoe lang dat zal lukken. Als je moet kiezen tussen een dier laten euthanaseren omdat er geen opvang is of het zelf opvangen: laat maar komen dan!”

Info: www.dezonnegloed.be.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier