Op de Mercator met kabinetsmedewerker Kato Hoogstoel (23): “Ik droom ervan om schepen te worden”

Kato Hoogstoel is al enkele jaren een bekend gezicht binnen CD&V in Oostende, ook al is ze nog maar 23 jaar. Ze had de politieke microbe dan ook al vroeg te pakken en leert de lokale politiek nu ook van binnenuit kennen als kabinetsmedewerker van schepen Bart Plasschaert. Ze is ook ambitieus en droomt ervan ooit zelf schepen te worden in haar thuisstad.

“Officieel ben ik sinds 2016 politiek actief, maar mijn interesse was al in 2012 gewekt toen mijn mama opkwam bij de gemeenteraadsverkiezingen voor CD&V. Ik vond het toen al interessant om mee te gaan naar de debatten en wilde ook meedenken over de toekomst. Toen ik 16 jaar was, had de jongerenvoorzitter in Oostende gevraagd of ik eens iets wilde komen drinken met de jongeren van de partij. Zo ben ik blijven plakken. Toen ik 18 jaar was, ging ik voor het eerst naar een congres van Jong CD&V nationaal. Ik deed in 2018 dan voor het eerst zelf mee aan de verkiezingen. Het was toen nog niet mijn doel om verkozen te raken.”

Je kreeg de interesse mee van je mama?

“Het is niet dat zij heel erg politiek actief was. Ze steunt de partij wel en het prikkelde me wel. Ze zag ook dat ik interesse had en heeft me daarin gesteund. Ze liet me ook vrij om zelf een partij te kiezen die mij het beste lag. Ik voelde me echter goed bij de groep van Jong CD&V. Ik was de jongste van de groep, maar er werd al geluisterd naar mijn mening en ideeën. Ik voelde me er goed en veilig.”

Je werkt nu op het kabinet van schepen Bart Plasschaert, is dat een ideale job om de politiek te leren kennen?

“Ja dat zeker. Het is leuk omdat je in de lokale politiek gesmeten wordt en je ziet van binnenuit hoe alles werkt. Ook naar later toe is het heel interessant om te zien hoe de interactie is tussen de politiek en de diensten. Ik vind het boeiend omdat we veel bezig zijn met vragen van burgers. Je kan mensen echt vooruit helpen. Het is ook een heel gevarieerde job. Ik doe communicatie, ik bereid het schepencollege inhoudelijk mee voor, ik bereid de gemeenteraad voor en volg die dan ook. Ik leer enorm veel bij.”

Leerde je ondertussen al zaken bij over een lokaal bestuur?

“Ja, ik ben wel verrast van hoe verschillend diensten kunnen zijn, maar ook kabinetten. Iedereen heeft zijn eigen werkwijze. Een overheid kan soms ook heel log zijn. Je kan niet altijd zo snel gaan als je zelf wil. Dat is niet altijd verkeerd, maar dat is toch wat wennen.”

“Interessant om de lokale politiek van binnen te leren kennen”

Wat zijn je ambities?

“Ik zou heel graag in 2024 verkozen raken en in de verdere toekomst zou ik wel graag schepen zijn. Ik wil Oostende vertegenwoordigen. Bart is daarbij een goede leermeester. Hij betrekt mij bij alles wat hij doet. We kunnen ook open communiceren en ik mag mijn mening geven.”

CD&V heeft het moeilijk als partij, hoe kijk jij daar naar?

“Volgens mij zullen de gemeenteraadsverkiezingen sowieso een kantelmoment zijn. Ik vind het belangrijk dat we ons DNA behouden en blijven zorgen voor iedereen. We kijken niet enkel naar de zwakste in de maatschappij, maar ook niet alleen naar de sterkste. Als we niet in het bestuur zullen zitten, dan ben ik jong genoeg om er sowieso voor te gaan. Ik zal me sowieso inzetten voor Oostende, ook als we in de oppositie zouden belanden. Als we wel opnieuw mee aan het roer mogen staan na 2024, zullen we er ook voor gaan. De peilingen nationaal zien er al beter uit met Sammy Mahdi. We zetten stappen vooruit en ik hoop dat we kunnen mee surfen op dat elan.”

Veel jongeren blijven na de studies hangen in het binnenland, jij keerde bewust terug?

“Ik heb daar geen seconde over getwijfeld. Ik ben echt een familiemens. Mijn mama zit in een rolstoel en mijn papa is hartpatiënt. Elke tijd die ik met hen kan spenderen, koester ik enorm. Mijn zus woont ook dichtbij en heeft twee kindjes. Ik hou ook gewoon van Oostende. Je hebt hier alles. Je hebt een stad, natuur, de zee, cultuur, een uitgaansbuurt… Ik hou ervan om na een drukke dag naar de oostelijke strekdam te gaan en te genieten van de rust. Ik vond het leuk in Gent, maar het is er altijd druk en hier heb je nog altijd plekken waar je volledig tot rust kan komen. Je hebt hier echt alles wat je nodig hebt.”

We zitten op de Mercator, heb je iets met de zee?

“Niet specifiek, maar ik ben opgegroeid op de Vuurtorenwijk en al van jongsaf gingen we regelmatig wandelen langs de vismijn. Ik vond dat altijd fascinerend.”

Je groeide in een bijzonder gezin op, heeft dat je levensvisie bepaald?

“Ik heb heel lang niet het gevoel gehad dat ons leven anders was. Dat mijn mama rolstoelgebruiker is, ervaar ik dan ook niet als een drempel. Mijn mama ging ook gewoon mee als we bijvoorbeeld naar Plopsaland gingen. Wij mochten dan via de uitgang naar binnen. Het heeft me wel beïnvloed in die zin dat ik opgegroeid ben met een brede kijk op de samenleving. Ondanks de beperking van mijn mama waren er tijdens mijn jeugd altijd pleegkinderen in huis. Mijn mama en papa staan ondanks hun eigen problemen altijd klaar om andere mensen te helpen. Ik heb dat ook meegekregen. Als er vrienden zijn die een probleem hebben, probeer ik altijd te helpen. Ik heb geleerd dat je mensen rond je soms al met een klein duwtje echt ver vooruit kan helpen. Dat is ook wat ik met politiek wil bereiken.”