Op de Mercator met Danny Drooghenbroodt: “We lijken te vergeten dat Oostende aan zee ligt”

De Mercator vindt Danny Drooghenbroodt als grote liefhebber van alles wat maritiem is een prachtige locatie. “Als ik de Mercator zie bij het binnenrijden van Oostende, dan weet ik dat ik thuis ben. Alleen jammer dat het niet meer in de vaart is, een schip zou moeten varen.” Dat is ook wat hij met de restauratie van de reddingsboot Watson 3 wil bereiken. Een ambitieus project dat eerder toevallig op zijn pad is gekomen met vzw Restart.

Restart begon als een actiegroep die ijverde om de ferryboten terug te halen in Oostende. “Als Oostendenaar is de link met de zee en de haven enorm belangrijk voor mij. Dat is een deel van de ziel van de stad en ik mis dat enorm. Ik mis het om gewoon op de boot te kunnen stappen en te zeggen, ‘ik ben weg’. Ik heb Oostende altijd beschouwd als een kruispunt. Een internationale stad waar alles samen kwam. Je had de boten, internationale treinen en de luchthaven. Dat gaf internationaal een uitstraling. Dat maritieme, die stad aan het water, speelt daar een belangrijke rol in. Nu heb ik echter het gevoel dat we de laatste decennia aan het vergeten zijn dat we aan de zee liggen.”

Het havenbestuur stond achter jullie oproep de laatste jaren?

“We hebben zeker gehoor gekregen bij de haven, maar het is nog niet gelukt. We moeten misschien ruimer kijken. Er starten overal nieuwe lijnen, maar we moeten niet altijd naar Dover kijken. Er is veel meer in de wereld dan Dover. Er is veel potentieel. In het weekend staat het aan onze loods vol met vrachtwagens. De chauffeurs rusten hier uit en moeten dan naar Calais rijden. Ze zouden hier eigenlijk de boot moeten kunnen opgaan. Oostende heeft ook veel meer troeven dan bijvoorbeeld Zeebrugge.”

In 2019 is de Watson op jullie pad gekomen, jullie hebben sindsdien al een lange weg afgelegd?

“We hebben al enorm veel kunnen doen sinds we de boot overgenomen hebben.Tijdens de twee coronajaren konden we minder doen en was het moeilijk om extra fondsen in te zamelen. Ondertussen hebben we een volledige loods ingericht naast Hangaar I als scheepswerf. We mogen daar best fier op zijn.”

Hoe kijk je terug op de beslissing ?

“Het zijn de meest onverwachte beslissingen die het meeste impact hebben op je leven. Over andere beslissingen pieker je soms jarenlang, zoals de plaats waar je je huis zal kopen, maar uiteindelijk maakt het niet uit of je nu in het Westerkwartier woont of in Mariakerke. Het zijn de beslissingen die je in twee minuten neemt die je leven beïnvloeden. Maar ik ben echt trots op waar we nu staan. We zijn gestart met een zot idee, geen mensen en geen materiaal. Het zit in mijn karakter om altijd ja te zeggen en dat lukt dan wel. De sterkte ervan is dat je nooit het volledige zware project mag zien. Als mensen mij vragen hoe lang we er nog over zullen doen dan zeg ik altijd, ‘twee uur.’ En nog eens twee en nog eens twee. Als je begint na te denken over wat er nog allemaal moet gebeuren, dan geef je het op. Je kan maar beginnen met enkele uurtjes schuren en dan is dat alweer gedaan. Je moet stuk per stuk aanpakken. Het is mijn sterkte en tegelijk mijn zwakte.”

Hoe ver staat de restauratie van de Watson?

“Als je er te dicht op zit dan zie je de vorderingen niet meteen. Sommige mensen haken dan af omdat het te traag gaat, maar we hebben met een klein team vrijwilligers al veel bereikt. We zitten nu in de opbouwfase. De motorkap is nu weg om te zandstralen en later te schilderen. Vanaf nu zullen veranderingen ook meer zichtbaar zijn.”

Heb je je ooit afgevraagd waar je eigenlijk aan begonnen bent?

“Eigenlijk niet. Je doet iets en dan neem je de gevolgen erbij. Zo moet ik zorgen dat ik ook genoeg tijd vrij maak voor mijn gezin. Mijn vrouw kent me gelukkig al zoals ik ben. We proberen er wel een lijn in te trekken want anders zitten we hier 24 uur op 24.”

Wat zijn de grootste uitdagingen aan dit project?

“Het zou goed zijn als we nog wat extra helpende handen kunnen verzamelen. Dat moeten zeker geen vakmensen zijn, maar mensen die willen helpen met bepaalde taken zijn ook welkom, zoals het bemannen van de bar op zaterdagmiddag. Daarnaast kunnen we ook financieel extra ondersteuning gebruiken van sponsors. Door corona en de inflatie is de kostprijs van het materiaal fors gestegen.”

Het uiteindelijke doel is om de Watson opnieuw te laten varen?

“Ja, we dromen ervan om met de Watson 3 op het water te gaan. We kunnen dan mensen meenemen aan boord voor teambuildings. Het is een moeilijke boot om mee te varen, maar een boot moet varen.”