Heeft ‘familiebierbrouwer’ Elise Vanpraet uit Kuurne het geheim van het wereldberoemde bier Westvleteren 12° ontrafeld? Eind juni nam ze de uitdaging van Radio 2 aan, in het kader van Mysteries van Vlaanderen. Veel tijd kreeg ze niet, maar dat schrikte Elise niet af. Eind augustus werd haar trappistenbier gepresenteerd aan een jury, die na een vergelijkende proeverij enkel woorden van lof had. Van de paters heeft Elise nog niets gehoord…
Voor Elise Vanpraet (33) van BMS Wijndepot uit de Brugsesteenweg heeft bier weinig geheimen. Ze kreeg het talent mee van haar moeder, Tonia Bruneel, die in 1985 in Roeselare kleinschalig een familiebedrijf opstartte dat zich specialiseerde in alle grondstoffen en materialen om zelf artisanaal bier te brouwen. Sinds het bedrijf zich in 1994 in Kuurne kwam vestigen, kende het een grote groei. Bovendien volgde Elise een cursus artisanaal bierbrouwen.
Ervaren brouwer
“Ik heb al enkele eigen bieren op punt gezet”, vertelt Elise, die zichzelf een familiebierbrouwer noemt, “En hobbybrouwers die een eigen gerstenat proberen te brouwen maar niet het resultaat behalen dat ze voor ogen hebben, kunnen bij mij terecht. Ik heb al meer dan één beginnende brouwer geholpen om zijn perfecte bier te brouwen. Maar de uitdaging die ik aannam van Radio 2 was nog net iets gewaagder.”
Dat is voorzichtig uitgedrukt. Eind juni klopten Sam en Katrien van Radio 2 bij haar aan met de vraag of ze, voor het programma Mysteries van Vlaanderen, wou proberen om het recept van het wereldberoemde Westvleteren 12°-bier te achterhalen, en het bier ook te brouwen, en dat allemaal liefst zo snel mogelijk. Elise slikte even, maar was aangenaam verrast en stemde toe.
Er werd een samenwerking met de Universiteit Gent op poten gezet. In het labo werd de gist uit een flesje Westvleteren opgekweekt en aan Elise bezorgd.
Niets te vinden
“Maar buiten die opgekweekte gist was ik volledig op mijn eigen kennis aangewezen”, zegt Elise. “Op het internet is heel veel terug te vinden over bierbrouwen en mensen die hun recepten delen, maar wat Westvleteren 12° betreft is het een goed bewaard geheim hoe de paters tot hun eindresultaat komen. Ook de tijdsdruk speelde niet in mijn voordeel.”
“Zonder de juiste verhouding aan mouten (granen) en hop voor de bitterheid, was het moeilijk om weten hoe mijn brouwsel er zou gaan uitzien. Ook het ontbreken van een recept, waarin onder meer het brouwschema aangeeft welke tijden en temperaturen aangehouden moeten worden, vormde een extra uitdaging. Een bier maak je namelijk nooit in één keer, er gaan altijd meerdere test-brouwsels aan vooraf.”
“De kleur was zo goed als dezelfde en ook de smaak van mijn kloon benaderde die van de Westvleteren 12° dicht”
“Maar Sam van Radio 2 kwam helpen om de mout te schroten (vermalen om het zetmeel vrij te maken dat dan kan worden omgezet in suikers, red.) en het spoelwater toe te voegen. Na een gezellige babbel en een pintje spraken we af dat we enkele weken later samen zouden bottelen. En Sam beloofde dat hij de uitzending over het Westvleterenbier zo laat mogelijk op de planning zou zetten, want na de brouwdag was er nog geen bier. Een hooggradig bier heeft namelijk enkele weken gisting nodig, en moet daarna nog even kunnen rusten, voor de hergisting op de fles.”
Twintig liter, op tijd
Vol trots – en binnen de gestelde tijd – presenteerde Elise haar kloon aan Radio 2.
“In totaal leverde ik twintig liter bier af, zorgvuldig in flesjes. Vanaf dan was het afwachten tot het proefmoment van de jury, veertien dagen geleden in het Delirium Café in Brussel. Wie in de jury zat, kreeg een echte Westvleteren en mijn kloon voorgeschoteld. De kleur van beide bieren was zo goed als dezelfde en ook de smaak van mijn kloon benaderde die van de Westvleteren 12° dicht. De positieve feedback streelde alvast mijn ego!”
Van de paters in Westvleteren heeft Elise nog niets gehoord. (Nico Speleers)
