Josiane Jonckheere (62) sluit de deuren als onthaalmoeder bij Dienst Opvanggezinnen Prutske. Na 23 jaar is het tijd om van haar pensioen te genieten. “Nu zal ik meer tijd kunnen spenderen met mijn vier kleinkinderen.”
Josiane opende 23 jaar geleden haar huis in Leke voor de allerkleinsten. “Als onthaalmoeder ontving ik telkens gemiddeld vijf kinderen tussen de drie maanden en 2,5 jaar bij mij thuis. Een kindje blijft gemiddeld toch een jaar of twee. Er zijn dus heel wat gezichtjes de revue gepasseerd in al die jaren, te veel om daar een getal op te plakken. Gelukkig val ik hier niet zonder kinderen, want mijn eigen kleinkinderen mogen hier altijd over de vloer komen”, lacht Josiane.
Wat Josiane het meest zal missen tijdens haar pensioen? “De knuffels! Ik kon altijd genieten als er een kleintje mij gewoon even wou knuffelen. Voor mij was de job als onthaalouder ook wel ideaal. Ik was een alleenstaande mama toen ik begon. Mijn job gaf me dan de kans om er ook te zijn voor mijn eigen kinderen, aangezien ik thuis werkte.”
Grote verantwoordelijkheid
Maar ze raadt de job ook zeker aan voor anderen. “Onthaalouder is een fantastische bezigheid, al moet je natuurlijk van kinderen houden. (lacht) Je draagt wel een enorme verantwoordelijkheid. Voortdurende aandacht voor de veiligheid van de kinderen is zo belangrijk – en hopen dat er niets misloopt”, aldus Josiane.
Een vervanger is er in de buurt voorlopig niet te vinden. “Het is een gekend probleem, dat we in Vlaanderen met een tekort aan opvangplaatsen voor kindjes kampen. Ook hier bij ons in de streek. In mijn beginjaren waren er drie onthaalmoeders in Leke, na mijn sluiting blijft er nog eentje over. Zwangere koppels zitten vaak met de handen in het haar om een goeie crèche te vinden. Dat is bij Prutske niet anders. Ik weet dat ze op zoek zijn naar onthaalouders, dus wie interesse heeft, moet zeker eens met hen contact opnemen.”
Want je houdt ook vriendschappen aan de job over. “Ik ben vrienden geworden met verschillende ouders van mijn onthaalkindjes. Zeker in die eerste jaren; we zaten toen allemaal wat in dezelfde leeftijdscategorie. Ik ken ook nog enkele kinderen die ondertussen al uitgegroeid zijn tot fantastische volwassenen”, vertelt Josiane.
“Het vroege opstaan zal ik wel niet missen. Er waren periodes dat de eerste kleintjes al om halfzeven aan de deur stonden. Ik ga mijn tijd nemen om voldoende te rusten. Ik wandel en fiets graag, maar ook breien en naaien behoren tot mijn hobby’s. Ik zal me dus niet vervelen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
