“Er is meer dan ooit nood aan extra middelen om het personeelstekort in de scholen op te vullen”, zegt Vlaams Parlementslid Loes Vandromme (CD&V). Meer dan 8 op de 10 West-Vlaamse basisscholen gaf in maart aan dat ze handen te kort kwamen om al hun (extra) lesuren in te vullen. De oplossing in vele gevallen? Gepensioneerde leerkrachten die vooral in West-Vlaanderen ter hulp schieten.
Tussen 2 maart en 14 april werden er in de West-Vlaamse basis- en secundaire scholen 72 gepensioneerde leerkrachten ingeschakeld om te beantwoorden aan de noodoproep. Dat is goed voor 27,48% van alle teruggekeerde leerkrachten in Vlaanderen en daarmee staat onze provincie bovenaan de rangschikking. Vlaams Parlementslid Loes Vandromme spreekt van een structureel probleem. “Enerzijds is het hartverwarmend dat de West-Vlaamse gepensioneerde onderwijzers nog zoveel passie hebben, anderzijds legt het ook een serieus pijnpunt bloot: waarom vinden die scholen geen jonge leerkrachten om hun vacatures in te vullen?”
Dat sommige vakken (zoals Frans en wiskunde) al jaren kampen met een tekort aan gekwalificeerd personeel, is geen geheim. Maar de coronacrisis heeft voor nieuwe uitdagingen gezorgd. Scholen willen extra lesmomenten organiseren om de leerachterstand van het voorbije jaar in te halen, maar daarvoor is dus extra personeel nodig. Ook de verlofstelsels in het onderwijs blijven problematisch. Jonge leerkrachten willen zekerheid, en dat is tegenwoordig zelden het geval. “Van de ene vervangopdracht naar de andere huppelen, dat is om moedeloos van te worden. De onderhandelingen over de nieuwe cao zullen cruciaal zijn. Ik hoor dat er plannen zijn om het leerplatform (een tool waarmee directies een startende leerkracht voor een jaar lang zekerheid kunnen geven voor voldoende uren die divers worden ingevuld, red.) af te schaffen, dat vind ik een heel slecht idee”, zegt Loes.
Mee op uitstap
Filip De Baets, directeur van De Wassenaard in Varsenare, bevestigt de moeilijke zoektocht. “Wij doen heel vaak een beroep op gepensioneerde leerkrachten voor vervangingen en om een deel van de covidlestijden op zich te nemen. Er is gewoon niemand anders, we hebben geen keuze. Ze springen ook regelmatig bij tijdens schooluitstapjes.”
Zoals Joris Ocket bijvoorbeeld. Intussen is hij 79, maar blijft hij actief. “Vorig jaar stond ik nog voor de klas en op 2 juni ga ik met het vierde leerjaar mee op driedaagse naar Kemmel. Als begeleider en gids.” Dat er steeds minder studenten zich aangesproken voelen om les te geven, vindt Joris een spijtige zaak. “Het is echt zo geestig. Kinderen in de maatschappij introduceren, kennis meegeven, vormen. Dat is hét van hét”, besluit hij.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
