Steven Devolder staat ongelooflijk positief in het leven. Voor de 25-jarige leerkracht van de Burgerschool is het glas altijd halfvol. Hij amuseert zich in zijn vriendenkring en in zijn job. Zelfs een coronabesmetting kan zijn enthousiasme niet temperen.
Jij bent al van jongs af zeer sociaal ingesteld?
Steven Devolder: “Oh zeker. Ik heb in de VMS gezeten en na de lesuren heb ik me altijd ingezet voor de school of voor activiteiten die betrekking hadden met de school of met de jeugdbeweging waarin ik zat. Zo heb ik meegeholpen aan de jaarlijkse Forza-show in de VMS en in Vox Musica ben ik zes jaar leider geweest en een jaar hoofdleider. Ik heb daar goede vrienden aan overgehouden en ook nu zijn we nog steeds te vinden voor projecten die we samen uitwerken. Ik ben wel nooit lid geweest van de Jeugdraad of van een leerlingenraad op school. Wel van het 100 dagen-comité als één van de afgevaardigden van de VMS. Als het maar om te feesten is, hé! (lacht)”
“Toen ik in de derde graad van het middelbaar zat, werd ik ook lid van Kunst Veredelt. Ik kreeg een klein rolletje in de operette ‘De Lustige Weduwe’ en mocht ook meedoen in een concert van Franse chansons. Ik werd zelfs bestuurslid en bekommerde me om de sociale media en de website van de vereniging.”
Op de proclamatie in het zesde middelbaar viel je zelfs twee keer in de prijzen?
“Ik kreeg de prijs voor leerling met het beste eindwerk en ook de prijs van sociale verdienste. Ik kreeg op die manier twee keer het boek ‘75 jaar VMS’ dat enkele jaren vroeger was uitgekomen. Dus als iemand graag de geschiedenis van de VMS in boekvorm wenst, ik heb er één op overschot (lacht).”
Het lag eigenlijk voor de hand dat je in het onderwijs zou terecht komen?
“Ja, want ik was al op zeer jonge leeftijd leider en ik vond het toen al super om met jonge mensen te werken en hen te begeleiden. Ik wilde ook leerkracht zijn in het middelbaar onderwijs en liefst zo divers mogelijk. Het vraagt een heel andere manier van lesgeven aan eerstejaars dan aan leerlingen van het zesde jaar.”
Ik wilde leerkracht zijn in het middelbaar en liefst zo divers mogelijk
“Of er een plan B was indien het onderwijs niet zou lukken? Ja, toch wel. Dan had ik misschien de opleiding Radio gekozen. Mijn pa is lang DJ geweest onder de naam Vincent Van Veen op Radio Alpine in de jaren 80. Blijkbaar heb ik de radiomicrobe van hem doorgekregen want op kamp met Vox Musica maakte ik ook steeds radio. Maar het is niet nodig geweest om plan B uit te rollen.”
Want je kon onmiddellijk aan de slag in de Burgerschool?
“Ik kreeg onmiddellijk enkele uren Engels in het tweede jaar en kon dit aanvullen met een deeltje OKAN-onderwijs voor anderstaligen. Ik zette ook mijn schouders onder enkele projecten en zo raakte ik stilaan aan een voltijdse job. Ik amuseer me enorm in de Burgerschool, het is mijn tweede thuis geworden. Ik hou me bezig met de sociale media, ben lid van de leerlingenraad en help mee met het uitwisselingsproject met Zuid-Afrika. Ik ben inderdaad een betrokken leerkracht. Een warme school is een school die ook leeft na de lessen. Ik heb dat gezien en meegemaakt in de VMS en dat is ook zo in de Burgerschool.”
Nochtans zijn de jongeren veel mondiger geworden dan vroeger?
“Dat klopt maar met goede afspraken kom je al een heel eind. Mijn leerlingen beseffen enkele zaken zeer goed. Eerst en vooral sta ik voor de klas om les te geven en niet om te entertainen of om in discussie te gaan met de leerlingen. Ik voorzie zelf heel veel kansen tot ondersteuning maar ik neem de leiding. Verbaal in de clinch gaan, hoort daar niet bij. Wel moet je als leerkracht je geduld blijven behouden en je leerlingen steeds kansen geven. Het zijn jonge mensen die nog fouten mogen maken.”
Je bent onlangs verhuisd van Rumbeke naar Roeselare. Een noodzakelijke stap?
“Ik had een beetje ‘adem’ nodig om verder te gaan. Het was tijd om op eigen benen te staan. Ik heb in hartje Roeselare een leuk appartement gevonden en ik moet zeggen dat het zeer goed meevalt.”
Je zult je appartement al zeer goed kennen want je zit thuis met een coronabesmetting?
“Inderdaad (lacht), maar gelukkig ben ik er niet ziek van. Ik heb een zelftest gedaan en die tekende licht positief, er was maar een heel klein streepje te zien. Maar de PCR-test was onverbiddelijk: ik ben besmet en mag het huis niet verlaten. En pas begin februari zal mijn CST opnieuw groen oplichten als die wordt gescand. Maar gelukkig kan ik online lesgeven van thuis en hoor ik veel vrienden.”
Jij verlangt enorm naar het normale leven?
“Maar natuurlijk, wie niet? Een maatschappij zonder CST, zonder mondmaskers. Het zal vreemd doen in het begin maar na verloop van tijd hoop ik dat we opnieuw een zoen zullen geven als we vrienden en kennissen ontmoeten. En dat we opnieuw op reis en naar festivals kunnen zonder beperkingen! Dit mag allemaal zeer snel terugkomen.”
(PS)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
