Ook in basisschool OLVA Sint-Katarina in Assebroek is de week van de vrijwilliger niet onopgemerkt voorbijgegaan. De dankbaarheid van de personeelsleden, de ouders en de kinderen voor de inzet en toewijding van drie kranige oma’s is heel groot.
De school kan ondertussen al twee jaar elke middag rekenen op Thérèse Vanhoorn (63) voor reftertoezicht en avondopvang. “Nog voor ik met pensioen ging, was ik als vrijwilliger al actief in het ontmoetingscentrum Rustenhove. Toen het vrijwilligerswerk daar werd afgebouwd, ontdekte ik op het internet dat ze op zoek waren naar vrijwilligers in de school waar ik zelf als klein meisje in de klas zat. Ik heb geen ogenblik getwijfeld en heb nog geen moment spijt gehad van mijn beslissing. Iedereen is vriendelijk en heel dankbaar voor wat we doen voor de school. Ik ben blij dat ik me nuttig kan maken en niet de hele dag thuis moet zitten.”
Annie Vanhecke is een kranige zeventiger die enkele jaren geleden plots haar man verloor. Ze straalt wanneer ze over de kinderen praat die ze elke dag in de morgen- of avondopvang onder haar hoede heeft.
Gelukkig
“Toen mijn echtgenoot vier jaar geleden plots stierf, kon ik niet thuisblijven. Ik moest onder de mensen komen, maar ik was niet gelukkig in het woonzorgcentrum waar ik eerst als vrijwilliger aan de slag was. Ik ben in deze school terechtgekomen via de website van stad Brugge. Hier ben ik echt gelukkig tussen de kinderen. Ik sta twee dagen in de week met plezier om zes uur op om tijdig op school te zijn om ’s morgens de eerste kinderen op te vangen. De kinderen vertellen me vaak leuke nieuwtjes die ze thuis misschien niet durven te vertellen.”
Martine De Corte (66) staat sinds enkele jaren ook in voor de opvang van de jongste kinderen. “Eigenlijk hebben mijn kleindochter en een leerkracht me weten te overtuigen om dit te doen. Ik doe dit ontzettend graag, want je krijgt zoveel liefde van die kinderen.”
Op de vraag of ze nog lang willen doorgaan als vrijwilliger antwoorden de drie flinke oma’s eensgezind. “We blijven doorgaan tot we niet meer kunnen. We krijgen een kleine vergoeding, maar daar doen we het zeker niet voor. De waardering van iedereen en de liefde van de kinderen is voor ons het allerbelangrijkste.” (PDC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
