Als je het woord speelplaats hoort, denk je dan aan een grijze en betonnen plek op school? Die tijd is echt wel voorbij. De Vlaamse overheid maakt centen vrij om de speelplaatsen avontuurlijker te maken. Maar in Oostende is er al bijna vijf jaar zo’n speelplaats: in Leefschool De Vlieger kunnen kinderen naar hartenlust klauteren en klimmen. “Er zijn minder ruzies op een groene speelplaats”, klinkt het.
Avontuurlijke en groene speelplaatsen bestaan al een tijdje in België. In Gent vind je heel wat dergelijke speelplaatsen, maar leefschool De Vlieger in de Rogierlaan was toch een pionier in West-Vlaanderen.
Grijs en grauw
Het idee voor de groene speelplaats werd voor het eerst geopperd in 2010. Peuterjuf Marijke Hilkens was van bij het begin betrokken bij het project. “Onze speelplaats was er gewoon één zoals elke andere stenen speelplaats”, vertelt ze. “We hadden wel al een glijbaan geplaatst, een paar bloembakken om het geheel wat op te fleuren en we hadden ook kleuterfietsjes. Maar de speelplaats was te grijs en te grauw. Daar wilden we iets aan doen.”
Het idee van een groene speelplaats was geboren. Enkele leerkrachten gingen op bezoek bij andere scholen waar er al zo’n speelplaats is. “We zijn een school waar er heel wat ouderparticipatie is”, gaat Marijke verder. “We hebben toen besproken met de ouders wat zij wilden, maar ook bij de leerlingen gepolst. Een meerderheid van de ouders was te vinden voor het project en toen hebben we een architectenbureau onder de arm genomen.”
Voordelen
Voorbeelden van andere groene speelplaatsen lieten heel wat voordelen zien. Zo spelen de kinderen zachter, is er minder ruzie én wordt er ook minder gepest. “Het is een heel natuurlijke manier tegen pesten”, knikt Marijke. “Als school met een sterk ant-pestbeleid paste dit compleet bij De Vlieger.”
Onze speelplaats is volledig omsloten door gebouwen en dat bracht wel specifieke uitdagingen met zich mee
Op basis van de gesprekken met ouders, leerkrachten en leerlingen werd door het architectenbureau een ontwerp gemaakt.
Het was een project van lange adem: na drie jaar was de speelplaats af. “Onze speelplaats is volledig omsloten door gebouwen en dat bracht wel specifieke uitdagingen met zich mee. We hebben dan ook al veel moeten aanpassen en investeren. Gelukkig konden we veel materiaal recupereren: zo hebben we de gebouwen van de toiletten afgebroken. Die stenen konden we opnieuw gebruiken. En nog een uitdaging: alles van aarde, zand, keitjes… werd met de vrachtwagen afgeleverd en moesten we kruiwagen per kruiwagen naar de speelplaats brengen…”
Zachter spel
Het resultaat mag gezien worden. Er is een zandbak voor de kleuters, heuvels, bomen en struiken, en heel wat klimtoestellen. “Deze zomer hebben we heel wat aanpassingswerken gedaan”, vertelt Marijke. “Tijdens de afgelopen zomervakantie waren we twee volle dagen per week bezig met de werken aan de speelplaats. Heel wat ouders hebben zich hiervoor geëngageerd. Drainage en erosie waren twee problemen die we moesten oplossen. Gelukkig was het niet alleen hard werken, maar ook best wel gezellig. Er was enorm veel samenhorigheid.”
En er heerst niet alleen bij de ouders heel wat samenhorigheid door de speelplaats. “Klopt, er is echt wel een opvallend effect door de speelplaats”, bevestigt peuterjuf Marijke. “We merken dat er minder ruzies zijn. Er zijn uiteraard wel nog ruzies, maar veel minder dan voordien. De kinderen spelen ook rustiger, hun spel is veel zachter geworden. Nog een effect van de speelplaats is dat de kinderen wel vuil zijn”, lacht Marijke. “Ze dragen speciaal laarsjes om er te gaan spelen. Dat zorgt wel voor extra werk voor ons, ja. In de lente en de zomer is die speelplaats echt fantastisch. In de winter is het al een grotere uitdaging…”
Hooizolder
Volgens Marijke verklaarden heel wat mensen hen zot omdat ze met een dergelijk project wilden starten. “Maar vandaag zien we toch dat de voordelen echt opwegen tegen de nadelen. Of het voor ouders een extra pluspunt is bij het kiezen van een school? Voor sommigen wel, denk ik. De meeste ouders zijn wel heel enthousiast hoor. Algemeen gezien dus wel. Ze nemen de kiezigheid van het zand en de modder er gewoon bij”, knipoogt Marijke.
In de Oostende zijn er doorgaans wel genoeg speelmogelijkheden voor kinderen, vindt Marijke. “Maar we wilden hier geen gewone speeltuin creëren. Kinderen kunnen hier klimmen en klauteren, maar er zijn ook heel wat onderdelen van de speelplaats waar ze wat voorzichtiger en behoedzamer moeten zijn. Ook daar leren ze uit. Ik en andere mensen van mijn generatie speelden op hooizolders, klommen in bomen. Kinderen van deze generatie kunnen dat veel minder. Daarom wilden we voor hen een plek maken waar ze dat wél kunnen. De Vlieger ligt ook pal in het centrum van de stad. Veel van onze leerlingen hebben thuis geen tuin. Hier kunnen ze zich echt uitleven.”
Na de intense werken deze zomer blijft er binnen De Vlieger een werkgroep actief die zich bezig houdt met onderhoud. “En de speelplaats is nog niet af. Zo dromen we nog van een extra huisje. Maar het kost wel centen, natuurlijk. Gelukkig kunnen we af en toe gebruikmaken van een subsidie en sparen we veel uit door het zelf te doen. En eerlijk? Het is veel werk, maar het is het écht wel waard”, besluit Marijke.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier