Vooraleer hij straks de schoolpoort van de basisschool Sint-Joris een laatste maal achter zich dichttrekt, blikt meester Luc van het vijfde leerjaar nog even terug op zijn loopbaan. 39 jaar geleden was hij de allereerste mannelijke leerkracht van de school.
Luc Tanghe (63) uit de Geluwestraat begon zijn schoolcarrière 42 jaar geleden bij de Paulientjes, waar hij lesgaf aan het tweede leerjaar. Na zijn legerdienst en enkele interims ging het een jaartje richting Mesen, waar zijn broer Yves toen ook lesgaf. Maar toen Luc hoorde dat er een plaatsje vrij zou komen in de Sint-Jorisschool in zijn thuisstad Menen, ging hij daar solliciteren.
“Dat jaar werd het gemengd onderwijs ingevoerd en zuster Mariette was toen directrice van de Sint-Jorisschool. Ik heb zeker vijftig keer haar zulle in het klooster platgelopen en uiteindelijk kende dat succes. Ik werd aangeworven, waarschijnlijk omdat ik zoveel zaagde”, lacht Luc. “Meteen was ik de eerste mannelijke leerkracht in de school. Dat jaar mocht ik lesgeven aan uitsluitend meisjes van het derde of vierde leerjaar. Toen de gemengde klassen ontdubbeld werden, kon ik in het vijfde leerjaar aan de slag. Dat is altijd mijn favoriete leerjaar gebleven. Ik heb wel nog eens twee jaar lesgegeven aan het zesde leerjaar. Maar van zodra de kans zich voordeed, koos ik opnieuw voor het vijfde leerjaar.”
Digitaal lesgeven
Lesgeven is een roeping en dat is bij meester Luc zeker en vast het geval. “Kinderen iets bijbrengen: dat heb ik altijd graag gedaan. Ik ben heel dankbaar voor al die jaren dat ik les mocht geven. In een vingerknip zijn die jaren voorbijgegaan. Ik heb ook altijd supergoeie collega’s gehad. Ik mag zeggen dat ik nooit tegen mijn goesting naar mijn werk gegaan ben. Wanneer ik straks stop, zal dat met pijn in het hart zijn.”
Zijn afscheid eind dit schooljaar is dan ook niet definitief. Luc wil zich in de toekomst blijven inzetten voor zijn school. “Indien nodig wil ik inspringen om bijlessen te geven. Samen met een gepensioneerde collega wil ik ook regelmatig ideeën uitwerken om de school te versieren.”
Het enige wat niet veranderd is in al die jaren zijn de kinderen
In de allerlaatste maanden van zijn loopbaan moet Luc coronagewijs vanop afstand digitaal lesgeven aan zijn leerlingen. En dat is niet vanzelfsprekend voor hem. “Ik ben helemaal niet opgegroeid met de computer, mijn jongere collega’s wel. Zij zijn echte cracks die daar supergoed mee overweg kunnen. Gelukkig helpen ze me om mijn lessen op te nemen en online te zetten.”
Luc maakte de evolutie mee van het klassieke schoolbord naar het smartboard en van stencils naar kleurrijke invulboekjes. “Eigenlijk is het ongelofelijk welke mogelijkheden er nu allemaal zijn om les te geven. De school heeft altijd de nieuwste evoluties gevolgd en nooit was er een tekort aan materiaal. Het enige wat in al die jaren niet veranderd is, zijn de kinderen zelf. Veertig jaar geleden waren er al deugnieten en die zijn er nu ook nog”, knipoogt hij.
(CB)
