Na een mooie loopbaan van maar liefst 40 jaar in het onderwijs gaat leerkracht Hans Oplinus (61) met pensioen. In vrije basisschool De Graankorrel in Geluwe was hij jarenlang een vertrouwd gezicht. “Het gevoel is zeker dubbel”, zegt Hans. “Ik zal vooral de interactie met de leerlingen missen, en hun enthousiasme. Al is dat er vooral in de voormiddag”, lacht hij. “Na 14 uur ’s middags is de scherpte er wat af. Dan worden ze toch wat lastiger en drukker.”
Volgens Hans mag het onderwijs best eens anders worden georganiseerd. “Het zou eigenlijk beter zijn dat sport en academies – voetbal, turnen, muziek of tekenen – meer geïntegreerd worden in de schooluren. Zo zijn kinderen tegen 18 of 19 uur ’s avonds thuis. Het lager onderwijs wordt trouwens zwaar onderschat. Nu werken we met twee cyclussen van zes jaar, tot het einde van het middelbaar. Ik zou liever drie cyclussen van vier jaar zien. In het vijfde en zesde leerjaar zijn veel kinderen schoolmoe of beginnen ze te puberen. Persoonlijk vind ik dat ze vanaf het vijfde leerjaar al zouden mogen aansluiten bij het middelbaar.”
Studeren in Brussel
Hans studeerde voor leerkracht lager onderwijs aan Sint-Thomas in Brussel. “Die school stond toen heel goed aangeschreven, net als de normaalschool in Torhout”, vertelt hij. “Er zaten daar veel West-Vlamingen. Mijn oudste zus Marijke woonde in Brussel en ik kon bij haar inwonen. In het weekend kwam ik naar huis. Ik voetbalde toen bij KSK Geluwe en trainde in de week bij Eendracht Hoeilaart, dat toen in tweede provinciale speelde.”
Zijn vader, Marcel Oplinus, was onderwijzer in de vroegere jongensschool in de Beselarestraat, al speelde dat volgens Hans geen doorslaggevende rol. “Eerlijk? Ik was toen meer met voetbal bezig dan met studeren”, lacht hij. “Na twee jaar was ik afgestudeerd.”
“De kinderen en ouders zijn enorm veranderd, net als de maatschappij zelf”
Na zijn legerdienst ging het snel. “Op 1 augustus zwaaide ik af en een maand later begon ik in de jongensschool als taakleerkracht, wat men nu een zorgleerkracht noemt”, vertelt Hans. “Toen waren er per klas een paar leerlingen die extra ondersteuning nodig hadden. We zijn nu 40 jaar later en soms zijn er maar een paar die géén zorg nodig hebben. Van elk kind moet nu een dossier worden aangelegd. Vroeger was het vooral wat bijwerken van leerlingen met een leerachterstand.”
Wat tijdelijk bedoeld was, werd blijvend. Door een groot aantal leerlingen kwam Hans in het eerste leerjaar terecht. Later vroeg directeur Willy Naert hem om het vijfde en zesde leerjaar in Kruiseke onder zijn hoede te nemen. “Dat waren toen allemaal graadklassen. Ik gaf er drie jaar les en keerde daarna terug naar Geluwe.”
Hans stond in zowat alle leerjaren: tweede, vierde, vijfde… Tot hij uiteindelijk vijftien jaar lesgaf in het derde leerjaar. Op zijn vijftigste ging hij halftijds werken en werd hij ook preventieadviseur. De laatste jaren werkte hij nog vier vijfden.
Mondige ouders
“De kinderen en ouders zijn enorm veranderd”, merkt Hans op. “De maatschappij ook. De opkomst van de computer is misschien wel de grootste verandering. Vroeger stond de zolder van een onderwijzer vol didactisch materiaal. Nu moet alles flitsend en dynamisch zijn, anders haken de kinderen af.”
Naast zijn job in het onderwijs is ‘meester Hans’ ook ex-speler en ex-trainer van KSK Geluwe, waar hij vandaag nog steeds deel uitmaakt van het bestuur.
Zee van vrije tijd
Nu volgt een nieuwe fase. “Een zee van vrije tijd, dat wordt wennen”, glimlacht Hans, die in de Ieperstraat woont. “Misschien ga ik me nog wat meer inzetten in het voetbal, of wat reizen. Mijn zus Marijke woont in Amerika. Wie weet. Misschien ook een flexijob of wat vrijwilligerswerk. Ik zie wel wat er op mijn pad komt.”
De school nam alvast op een warme manier afscheid. Op de Facebookpagina van De Graankorrel stond een mooie boodschap: “Een mopje in de klas, samen zingen, veel bewegen en oog voor de actualiteit. Wie bij jou in de klas zat, beleefde een schooljaar om nooit te vergeten. Nu is het tijd om zelf te kiezen wanneer de bel gaat. Dankjewel voor je humor en je engagement.”
Op de allerlaatste schooldag had elke klas een spandoek gemaakt om meester Hans uit te zwaaien. “Dat was een leuke verrassing”, besluit hij. “En de collega’s hadden zelfs een liedje gemaakt. Dat pakt je toch.”
