Over enkele weken neemt de secundaire afdeling van Sint-Leo-Hemelsdaele (SLHD) afscheid van een monument van de school. Leraar wiskunde Jan Ameel (63) hangt op het einde van het schooljaar immers de spreekwoordelijke stofjas aan de haak. Hiermee sluit hij een periode van 54 jaar af, waarin hij als leerling en leraar nauw verbonden was met Sint-Leocollege.
“In 1966 startte ik in het eerste leerjaar in de lagere school, waar mijn vader lesgaf en later directeur werd”, opent Jan Ameel. “In 1978 rondde ik in het Sint-Leocollege mijn middelbare studies af. Ik volgde er Latijn-Wiskunde. Na het beëindigen van mijn regentaatstudies in Sint-Thomas Brussel mocht ik in 1981 onmiddellijk starten in de school waar ik drie jaar eerder afstudeerde. Sint-Leo maakt deel uit van mijn DNA, want eigenlijk ben ik al mijn hele leven verbonden met deze school. Ik heb hier talloze mooie momenten meegemaakt, waaraan ik met heel veel plezier terugdenk.”
Jan Ameel is iemand die steeds met hart en ziel voor de klas stond en heel actief betrokken was bij het schoolleven in al zijn aspecten. “Ik ben hier lang een manusje-van-alles geweest”, lacht de leraar wiskunde. “Ik was 20 jaar secretaris van de oud-leerlingenbond en de drijvende kracht achter het feestcomité en de omnisportvereniging van de school. Ik kan het aantal feesten, eetfestijnen, toneelvoorstellingen en sponsoravonden, die ik samen met mijn collega’s organiseerde, niet tellen. Het zijn stuk voor stuk fijne herinneringen, maar vooral de ambiance op het jaarlijkse videobal in de Oberbayernzaal van het Boudewijnpark zal ik nooit vergeten. Het waren zalige tijden.”
Grootste innovatie
Wie meer dan vier decennia voor de klas staat, heeft de onderwijswereld in de voorbije jaren zien evolueren. “Er is inderdaad één en ander veranderd sinds de dag dat ik hier begon. “Vooral de digitalisering met zijn voor- en nadelen is wat mij betreft de grootste innovatie. Ik kan me haast niet meer inbeelden hoe ik mijn leerlingen vroeger de noodzakelijke inzichten van ruimtemeetkunde bijbracht. Nu kan ik alles driedimensionaal visualiseren. Een immens voordeel”, aldus Ameel.
“Ik zal vooral mijn leerlingen missen”, gaat de afscheidnemende leraar verder. “Ik heb er steeds naar gestreefd om heel bereikbaar en toegankelijk te zijn voor mijn leerlingen. Als ze met een studieprobleem zaten, mochten ze me steeds contacteren. Ook tijdens het weekend. Ik heb hen ook altijd met heel veel respect benaderd en behandeld.”
Van het beruchte ‘zwarte gat’ is Jan Ameel niet bang. “Ik heb geen lijstje opgemaakt, maar een vreemde taal leren behoort wel tot mijn toekomstplannen. Ik zou ook nog graag samen met mijn vrouw een stukje van de wereld ontdekken. Voorlopig wil ik mijn laatste weken in Sint-Leo in schoonheid afsluiten. Van uitbollen is geen sprake, want er staan nog enkele drukke weken voor de boeg.” (PDC)
