Vele leerkrachten leggen vandaag het werk neer. Volgens de besparingsplannen van de regering De Wever zal het pensioen van de leerkrachten en directeurs wijzigen, waardoor ze op het einde van de rit een stuk langer moeten werken en honderden euro’s minder zullen krijgen. Dat is voor velen de druppel. “Om de zoveel tijd komen ze met nieuwe maatregelen en instructies voor het onderwijs, die bedacht zijn door mensen die er niets van kennen. Uiteindelijk blijkt het nefast te zijn voor de kwaliteit van het onderwijs.”
Dinsdag 25 november leggen vele leerkrachten over heel het land hun werk neer en ook woensdag zullen er nog vele staken. De lessen gaan niet door en scholen voorzien noodopvang of in sommige gevallen sluiten ze zelfs. Ook leerkrachten Jozefien Goethals en Wouter De Praetere leggen vandaag het werk neer, net als bijna de helft van de collega’s op hun school. De grootste reden daarvoor: de hervorming van hun pensioenen.
Jozefien (46) geeft les in het Anker in Brugge, een basisschool in het buitengewoon onderwijs voor leerlingen met autismespectrum en gedragsstoornissen. “Ik doe deze job al meer dan 25 jaar en werk in een zeer gemotiveerd team, maar we zijn op. Men spreekt altijd van het grote voordeel van onderwijs: de vele vakantie en het mooie pensioen. En nu moeten we dat afgeven? Als beloning voor al die jaren inzet en inspanning mogen we door de nieuwe hervormingen nu langer werken en voor veel minder pensioen. Mijn vroegste pensioendatum is ondertussen al acht jaar achteruitgeschoven en er zijn honderden euro’s van mijn pensioenuitkering gegaan.”
“N-VA had nochtans beloofd tijdens de verkiezingen om ons beroep aantrekkelijk te maken en voltijdse leerkrachten te belonen, maar nu krijgen we het deksel op de neus van regering De Wever”
“Nochtans had de N-VA beloofd tijdens de verkiezingen om ons beroep aantrekkelijker te maken en voltijdse leerkrachten te belonen. Maar nu rijgen we het deksel op de neus van regering De Wever. Nu moeten we echt protesteren en onze stem laten horen. Het laatste wat je wil doen, is je leerlingen in de steek laten. Maar dit is geen manier om mensen in een knelpuntberoep te behandelen. Het is al moeilijk om nieuwe leerkrachten aan te trekken en nu ook om de huidige hier te houden.”
Verandering midden in de loopbaan
Wat voor Wouter De Praetere (49), leerkracht in basisschool De Drie Hofsteden in Kortrijk het meeste frustrerende is, is dat de regeling midden in de loopbaan veranderd wordt. “Toen we startten in het onderwijs zou ons pensioen berekend worden op de laatste tien jaar van ons loon. Maar nu schakelen ze onze pensioenen gelijk met die van de privésector. Terwijl je in de privésector vele voordelen hebt, die wij niet hebben, zoals maaltijdcheques, tankkaart enzovoort. Nu moeten wij in het midden van de rit beginnen pensioensparen, omdat ze hun beloftes breken. En de directeurs zullen procentueel nog veel meer verliezen dan de leerkrachten.”
“Het onderwijs is geen aantrekkelijke sector om in te werken en nu willen ze nog in ons pensioen gaan snoeien?”
“Onze hele carrière hebben we bijgedragen”, gaat Wouter verder. “En nu wil de regering de klok terug draaien en ons niet meer geven waar we recht op hebben. Ze zeggen dat iedereen het zal voelen, maar hun besparingen treffen vooral de openbare diensten. Als ze uitzonderingen maken voor bedrijven, dan zullen op termijn de pensioenen niet meer betaalbaar zijn. Als je eenzijdig een systeem verandert, dan komt het onder druk te staan. Dus ja we zijn boos op hen.”
Nu laten de leerkrachten hun stem horen. “Het onderwijs is geen aantrekkelijke sector meer om nog aan de slag te gaan. Overal zien we mensen tekort. Als je dan nu in de pensioenen gaat snoeien, dan is het zeker niet meer aantrekkelijk. Als mensen keuze hebben tussen een job met een bedrijfswagen en een mooi aantrekkelijk pakket of tussen het onderwijs, waar ze zelf alles moeten bekostigen, dan zien we voor wat ze nu kiezen. Iedereen loopt op de toppen van hun tenen.”
Kwaliteit gaat achteruit
Het water staat de leerkrachten aan hun lippen. “Men bespaart het onderwijs kapot en gaat dan klagen dat de kwaliteit ervan achteruitgaat”, gaat Jozefien verder. “Keer op keer komen ze met hervormingen en nieuwe manieren over hoe we moeten les geven. Die zijn bedacht door mensen zonder ervaring in het onderwijs. Ze wijzen ons met de vinger, maar kennen er niets van. Keer op keer waarschuwen wij ook dat het geen goeie maatregelen zijn. Maar daar wordt niet naar geluisterd. Met als resultaat dat de kwaliteit achteruit gaat en dat wij maar creatief en flexibel moeten zijn. Het niveau is verschrikkelijk gezakt en er zijn te weinig leerkrachten. Besparen op het onderwijs is besparen op de leerlingen. Alle maatregelen hebben ook een duidelijk effect op de kinderen en ze blijven er maar aan morrelen en mee experimenteren. Maar dat is nefast voor de leerlingen zelf. Zeker het buitengewoon onderwijs heeft al veel middelen moeten inleveren.”
“De regering praat slecht over ons alsof we luiaards zijn, hoe verwachten we dan nog dat leerlingen respect hebben voor ons?
“Het is duidelijk hoe de regering over ons denkt. Ze praten slecht over ons, alsof we luiaards en lastigaards zijn. Maar als ze zo van bovenaf over ons spreken, hoe kan je dan verwachten dat de leerlingen dan nog respect hebben voor ons? Dat helpt ook niet om de leerkrachten gemotiveerd te houden.”
“Ondanks dat het beeld leeft in de samenleving dat leerkrachten het goed hebben dankzij de vele dagen vakantie, vinden ze toch geen nieuwe leerkrachten. Dat wil zeggen dat onze job helemaal niet meer aantrekkelijk is. We hopen vooral dat de politici in gesprek willen gaan met ons, want wij zijn nog niet klaar met vechten voor onszelf”, zegt Jozefien. “We weten niet of de regering naar ons gaat luisteren, maar we hebben geen andere keuze om onze stem te laten horen dan staken”, besluit Wouter.
