Tijdens een groot Kasparfeest werd de nieuwe naam van de vrije basisscholen Rekkem onthuld. Basisschool Ons Kasteeltje en wijkschool ‘t Paradijs gaan voortaan door het leven onder de gemeenschappelijke naam VBS Kaspar. Met de guitige mascotte Kaspar hebben de leerlingen er meteen ook een nieuwe schoolvriend en hartendief bij.
“De naam Kaspar en het logo zijn heel kindvriendelijk en vernieuwend. Zelfs de oudste kleuters en de leerlingen van het eerste leerjaar zullen de naam van de school vlot kunnen stempelen, schrijven en onthouden”, lacht directeur Anne Van Tieghem.
Dezelfde visie
“We kiezen voor één naam omdat het over één school gaat met dezelfde visie, maar dan met twee vestigingen. Elke vestiging kan z’n eigenheid behouden binnen de scholengemeenschap Sint-Vincentius.”
De nieuwe naam – een samenvoeging van KASteeltje en PARadijs – ontstond spontaan en was een logisch gevolg van de sterke samenwerking tussen de vestiging in de Kasteeldreef en de vestiging in de Paradijsstraat. Aanvankelijk was het de bedoeling om de nieuwe naam te introduceren bij het begin van het huidig schooljaar. Door de coronacrisis werd de bekendmaking uitgesteld tot nu.
Groeiende basisschool
“Onze Kaspar-visie steunt op vijf pijlers. We willen dat onze leerlingen respect tonen voor zichzelf en voor de anderen, dat ze leren van en met elkaar, en dat ze zelfstandig en zelfredzaam zijn. We willen ook iedereen groeikansen bieden en ten slotte willen we ervoor zorgen dat elk kind zich goed in zijn vel voelt.”
“Beide schoolteams gaan voor diezelfde waarden en normen. Daarom vroeg ik me af waarom er nog twee schoolnamen nodig waren. Twee namen maakten het voor ons heel omslachtig, complex en onlogisch. Het was een snel uitgemaakte zaak om de Kasparschool te worden.”
“Het samen denken, samen doen, het samen realiseren maakt van de Kasparschool een sterke basisschool met een snel evoluerend jong team, elk met z’n expertise. Onze school kent momenteel een duidelijke groei. In beide vestigingen samen zijn er 355 leerlingen”, besluit de directeur. (Carlos Berghman)
