Voor juffrouw Hilde Lannoye (60) werd het einde van haar loopbaan als kleuterleidster sterk bepaald door corona. Op 1 april startte voor de juf van de derde kleuterklas in VBS De Veerkracht in Woumen een nieuw en rustiger leven.
Hilde is de tweede dochter in een gezin van vier en woonde aan de oevers van de Blankaartvijver. Momenteel woont ze weer op een boogscheut van dezelfde vijver. Honkvastheid kun je dit zeker en vast wel noemen. Hilde is gehuwd met Geert Cool, directeur in de vrije basisschool in Reninge. Ze is de fiere mama van Simon, Mathijs en Heleen en sinds een zestal maand ook de trotse oma van Ida. Vanaf de start van de grasmaand zal zij zeker en vast wat meer tijd hebben om de kleindochter in het verre Leuven wat meer te verwennen.
Waar liep je school voor je in de school werkte?
Hilde: “In de Woumense meisjesschool liep ik school van mijn twee tot twaalf jaar. Voor mijn middelbare studies stuurden mijn ouders me naar het internaat in het Sint-Franciscusinstituut in Poperinge. De opleiding tot kleuterleidster volgde ik in ‘de normaalschool’ van het Sint-Andreasinstituut in Brugge.”
Hoe kwam je ertoe om kleuterleidster te worden?
“Dat gebeurde in de eerste jaren van het middelbaar onderwijs. De klassen waar wij les kregen, lagen net naast een kleuterschool. Tussen de lessen door hoorden we de blije kleuters en hun toffe juf samen zingen, spelletjes spelen, … In die periode werd in mijn geboortedorp onder de stuwende kracht van EH Hubert Duron de meisjeschiro heropgestart. Hier koos ik ook om leidster te worden bij de jongsten, de speelclub afdeling. In mijn laatste jaar middelbaar was er nog even twijfel, maar de ‘eerste’ beroepsliefde bleef. En zo werd ik op 20-jarige leeftijd kleuterleidster. Ik was fier met mijn diploma, maar moest nog werk vinden. Begin de jaren tachtig was het aanbod aan kleuterleidsters immers groter dan de vraag.”
Wanneer kon je dan echt van start gaan als kleuterleidster?
“Ongelooflijk maar waar: op mijn verjaardag en mijn naamfeest, 17 september, mocht ik mijn eerste stappen als juf zetten in Houthulst. Een interim… wat was ik blij. Toen deze voorbij was, had ik opnieuw geluk. Ik mocht in mijn oude school starten. Ik leerde er van ervaren leerkrachten -Anne-Marie Aneca en Ghislaine Vantoortelboom – de knepen van het vak. Toen juf Ghislaine met pensioen ging, mocht ik haar klas overnemen. De vijf- en zesjarigen waren altijd een beetje mijn droom. Na wat jaren ervaring vroeg de inspectie mij om mee te werken aan de kleuterwerkgroep van West-Vlaanderen. In die groep werd er nagedacht over beter kleuteronderwijs, ik kon daar samen met andere kleuterleidsters nog meer mijn ding doen. We maakten materialen, ontwikkelden activiteiten voor collega’s,… Een boeiende tijd die uitmondde in een nog uitdagender opdracht. De pedagogische begeleiding had mijn werk in de kleuterwerkgroep gezien en vroeg me of ik tijdens het schooljaar 2006-2007 niet als nascholer voor godsdienst aan de slag wilde in het Vvkbao (Vlaams verbond voor katholiek basisonderwijs, red.) . Ik nam de uitdaging aan en had er zeker geen spijt van.”
Wat blijven voor jou de mooiste herinneringen aan je carrière?
“De heel veel fijne momenten die ik met al mijn collega’s in de voorbije veertig jaar mocht meemaken: schoolfeesten, musicals, huwelijken, geboortes, uitstappen, verrassende verjaardagen, … te veel om op te noemen. Maar ook de ogenblikken dat de kleuters je kippenvel bezorgen: hun spontaniteit, een kleuter die openbloeit, …Zeker ook de kinderen uit het lager die vroegen of ze nog even in mijn klas binnen mochten of ouders die dankbaar zijn voor wat je voor hun kleuter betekende.”
Was corona tijdens je laatste jaar een spelbreker of ontdekte je juist nieuwe mogelijkheden?
“De coronaperiode was een ongekende, onverwachte periode met impact op het schoolgebeuren: attent zijn om het virus geen kans te geven, het is bij momenten beangstigend. We waren een jaar lang coronavrij en in de laatste maand kregen we toch een ernstige besmetting. Enkele collega’s en leerlingen testten positief, wat dan leidde tot een 14-daagse sluiting van de school. Maar aan alle nadelen zijn ook voordelen. In deze laatste periode werd ik veel vaardiger met de computer: online lessen maken, opnemen, doorsturen, online oudercontacten en personeelsvergaderingen. Gelukkig zijn er dan een directeur en collega’s op wie je kan rekenen.”
Wat ga je nu doen?
“Genieten van de dingen waar vroeger geen tijd voor was, en de opgedane kennis van de multimedia gebruiken om Ida vaker te zien en er misschien wel een spelletje mee te spelen”, lacht Hilde ten slotte tot afscheid. (SD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
