Juf Hilde (61) neemt afscheid van VBS De Wijnberg: “Jammer van die laatste schoolreizen”

Juf Hilde Demeulemeester van het derde leerjaar neemt na 41 jaar afscheid van de Wijnbergschool. Digitalisering van het onderwijs was niet het moeilijkste wat op haar weg kwam, het digibord was zelfs een zegen. Neen, het moeilijkste moment was toen ze haar oude klas in het oude gebouw moest inruilen voor een klas in de nieuwbouw.

41 jaar lang is Hilde Demeulemeester (61) leerkracht bij de Vrije Basisschool. Twee jaar op de vroegere Kijkuitschool, sinds 1982 op de Wijnberg waar ze deze week haar loopbaan afsloot. “In die periode is heel wat veranderd natuurlijk, maar de grootste verandering voor mij was de verhuis van het oude gebouw naar de nieuwbouw”, verrast juf Hilde. “Ik gaf er zó lang les, het was een heel vertrouwde omgeving die ik helemaal naar mijn goesting had ingericht. Let wel, de nieuwbouw was een hele verbetering, maar het was toch een hele aanpassing.”

Graag wiskunde

Het was dus niet de digitalisering of de steeds veranderende onderwijsmethodes waar ze meest aan moest wennen. Want het onderwijs is in 40 jaar tijd haast onherkenbaar veranderd. “Ik moest mee met de nieuwe methodiek”, zegt Hilde. “Ik was te jong om niet meer mee te kunnen. Thuis kon ik rekenen op de kennis en hulp van mijn echtgenoot ( Dirk Demeyere, oud-directeur van VBS De Posthoorn, red.) Bijscholing was nodig, maar je kan er niet omheen dat de digitale borden een grote verbetering zijn. Wat misschien wel eigenaardig klinkt: vroeger gaf ik het liefst muzische vorming. Op latere leeftijd was wiskunde dan weer mijn lievelingsvak.”

Pas afgestudeerd aan de richting Onderwijs in Sint-Amandsberg, mocht Hilde onmiddellijk starten als stagiair in de Kijkuitschool, waar nu De Levensboom gevestigd is. “Dat deed ik gratis tot december, wat toen niet zo ongewoon was”, vertelt ze. “Zo kon ik er later aan de slag, en ben ik even later op de Wijnbergschool beland.” Eerst tien jaar in het eerste leerjaar, daarna steeds in het derde leerjaar. Tot drie jaar terug, wanneer ze halftijds aan de slag ging.

Tijd voor kleinkinderen

“Natuurlijk zal ik de kinderen en de collega’s missen. De fijnste momenten waren toch de schoolfeesten en de schoolreizen. Daarom vind ik het ook zo jammer dat die de laatste twee jaren niet konden doorgaan.”

Ondertussen zorgde de school voor een verrassingsfeest en lonkt de lange vakantie. “Ik ben er klaar voor”, lacht ze. “Er staat nog niet zoveel op het programma. We hebben enkele meerdaagse fietstochten gepland in België. En natuurlijk heb ik wat meer tijd voor de kleinkinderen Mauro en Andres. We plannen later nog wel reizen te maken, alles op zijn tijd.”