“Ik tel absoluut niet af naar mijn laatste werkdag”, zegt Caroline Becue, die na een lange onderwijscarrière met pensioen gaat aan vrije basisschool Ten Parke. “Ook nu ga ik nog elke dag even enthousiast naar school. Mocht ik het mogen overdoen, dan zou ik zeker weer voor dit beroep kiezen. Jonge kinderen leren lezen en rekenen, is jarenlang mijn ding geweest. Veel mooiers dan dat bestaat er niet.”
Caroline (62) is in 1981 als onderwijzeres afgestudeerd aan de rijksnormaalschool in Brugge en startte haar loopbaan het jaar daarna in Middelkerke. Het was een periode met nauwelijks werk in het onderwijs en dus volgden er tal van interimopdrachten in veel verschillende scholen. Jarenlang een moeilijk parcours, zoals ze het zelf noemt. In Torhout stond ze onder meer in De Koornbloem, op Sint-Henricus en in Sivi aan de Papebrugstraat in de klas.
Op 1 september 1999 kwam ze eindelijk thuis: in vbs Ten Parke op de wijk De Goede Herder. Ze zou er tot op vandaag actief blijven. Eerst gaf ze er 20 jaar het eerste leerjaar, nu is ze er al vier jaar zorgcoördinator voor de kleuterafdeling en het eerste leerjaar. Een job die haar goed ligt.
Eerste leerjaar is intens
Caroline woont met haar man Patrick Vanvyaene (64) in de Bassinstraat. Ze hebben twee dochters: Astrid (37), die getrouwd is met Stijn Vanthournout, en zangtalent Céline (34), die met haar dochtertjes Fleur (7) en Saar (6) in Nederland woont.
“Ik ben graag zorgcoördinator, maar ik heb net zo graag in het eerste leerjaar gestaan”, zegt Caroline. “De overgang van het kleuter- naar het basisonderwijs is voor de kindjes een belangrijke en grote stap. Tegenwoordig worden ze in de derde kleuterklas prima voorbereid, maar sowieso blijft het pittig om in het eerste leerjaar van kleutertjes lagereschoolkinderen te maken die kunnen lezen en rekenen. Dat is als juf heel intens. Het vergt veel energie. De eerste maanden van het schooljaar kom je elke avond pompaf thuis. Maar het is het waard. Ik stond nooit met tegenzin in klas.”
“De taak als zorgcoördinator is natuurlijk anders, maar valt evenmin te onderschatten. Er komt meer administratie bij kijken, je hebt heel wat gesprekken met ouders, je brengt de vorderingen van de kinderen in kaart, je overlegt met het CLB en noem maar op. Ik ontferm me tegelijkertijd over de zogenoemde aanvangsbegeleiding van nieuwe, startende leerkrachten.”
Joggen, fietsen, kamperen
Nu het pensioen voor de deur staat en het schoolwerk straks van haar schouders valt, krijgt Caroline plots een zee van vrije tijd. “Ik wil nog meer dan nu wandelen, joggen (5 à 10 km) en fietsen”, zegt ze. “Mijn man Patrick is een uitstekende fietser, maar als we samen op pad gaan, past hij zijn tempo uiteraard aan. Al voor het vierde jaar op rij volgen we klassieke dansen bij de dansschool Gevada. En we gaan er geregeld met onze caravan op uit om te kamperen, vooral in het zonnige Zuid-Frankrijk. Komt daarbij dat ik supergraag boeken lees en daar tot nu toe weinig tijd voor vond. De kans dat ik me zal vervelen, is dus klein.”
Een heel gedreven kracht
“Nooit heb ik tegen mijn goesting in het onderwijs gestaan, maar nu is het moment aangebroken voor meer vrije tijd. Al herhaal ik: ik tel niet af naar mijn laatste werkdag. Het zal raar doen om plots niet meer van bij mij thuis naar Ten Parke te fietsen. En ik zal de collega’s missen, dat is zeker. Het wordt wennen zonder hen.”
“Caroline is altijd een heel gedreven kracht geweest”, zegt directeur Sylvia Deschacht. “Eerst jarenlang als juf van het eerste leerjaar en nu als zorgcoördinator. We laten haar niet zomaar gaan. Op vrijdag 23 juni vanaf 18 uur organiseren we met het korps een afscheidsfeestje. De dresscode is die van de roaring twenties. Het moet voor ons allen, en zeker voor Caroline, een onvergetelijke avond worden. We verliezen een topcollega, die we hard zullen missen.”
