Het wordt volgend schooljaar serieus wennen voor de leerlingen van het O.-L.-V.-Hemelvaartinstituut in Sint-Andries. De L. O.-leraar Johan Deceuninck (63), die 40 jaar op dezelfde school stond, hangt op 1 september het trainingspak en de turnsloffen aan de haak.
“Ik had geluk toen ik hier in 1983 mocht starten”, opent Johan Deceuninck. “De school zat volop in een overgangsfase naar gemengd onderwijs en het aantal leerlingen groeide jaar na jaar. Aanvankelijk stond ik nog deeltijds in enkele andere scholen en werkte ik ook als wetenschappelijk medewerker aan de universiteit in Gent, maar na enkele jaren kon ik voltijds aan de slag in OLVH.”
“Ik ben 40 jaar een heel gelukkige leerkracht geweest, omdat ik al die jaren mocht lesgeven in een familiale school waar een fantastische sfeer heerst. Ik overdrijf misschien, maar ik denk dat deze school op dat vlak vrij uniek is. Iedereen vindt het immers belangrijk om te werken aan een vertrouwensband met de leerlingen. We zijn er allemaal van overtuigd dat een leerling die vertrouwen heeft soms boven zichzelf kan uitstijgen.”
“Ook in mijn L. O-lessen heb ik het principe van wederzijds respect steeds gehuldigd. Ik vond het ook heel belangrijk dat iedereen plezier vond in het vak lichamelijke opvoeding. In onze school zitten geen sportieve supertalenten, maar het was altijd mijn betrachting om minder getalenteerde jongeren te laten genieten van sport en beweging.”
Johan Deceuninck weet dat hij het contact met de leerlingen zal missen. “Ik sta graag tussen die jonge gasten. Je hoort mensen al wel eens klagen over de jeugd, maar ik vind dat jongeren op de juiste leeftijd fouten mogen maken. Het is belangrijk dat ze leren uit die fouten, zodat ze op latere leeftijd niet hervallen. Het ontroert me als ik zie wat ze allemaal organiseren om me uit te zwaaien en op welke manier ze afscheid van me nemen. Ik besef pas nu dat ik toch wel iets betekend heb in hun leven.”
Geen verre reizen
Straks wil de afscheidnemende LO-leerkracht het allemaal wat rustiger aan doen. “Ik wil nu vooral genieten van de vrijheid om zelf mijn agenda in te vullen. Ik heb geen lijstjes opgemaakt en ik plan in de komende jaren ook geen verre reizen. Ik zal me niet vervelen, want mijn kinderen en kleinkinderen mogen altijd een beroep op me doen om bij te springen. Ik sluit heel tevreden en gelukkig een mooi hoofdstuk in mijn leven af.”
(Philippe Decruynaere)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
