Juf Brigiet Lannoye (59) trekt na een carrière van 39 jaar in het kleuteronderwijs de schoolpoorten van VBS De Ladder in Reninge achter zich dicht. De school bezorgde haar een warm afscheid dat maar liefst een week duurde. “Het was een waar festijn”, zegt Brigiet.
Brigiet Lannoye studeerde in 1985 af als kleuterjuf. Na enkele korte lesopdrachten in Eggewaartskapelle en Oostvleteren belandde ze in Reninge als interim ter vervanging van juf Hilde Bras.
“Na de paasvakantie konden we in Reninge een zomerklasje starten”, herinnert ze zich nog. “Voor het eerst waren er drie kleuterklassen in het dorp. Ik mocht een oud lokaal inrichten als kleuterklas. Het jaar daarop konden we die derde klas behouden en die is er nu nog steeds. Ik stond toen nog in de peuter- en eerste kleuterklas met mijn vroegere kleuterjuffen als collega’s. Al snel namen jongere collega’s hun taken over en sindsdien vormen we al tientallen jaren een fantastisch team. Negen jaar later kreeg ik de kans om de tweede kleuterklas over te nemen. Ik doopte die om tot kikkerklas. Het is zo leuk om met die 4- en 5-jarigen te werken. Ze mogen nog alles en moeten niets. Je kan ze nog zoveel kansen geven om te groeien. Het is fantastisch om dat mee te maken en daar deel van uit te mogen maken.”
Juf Brigiet Lannoye stond erom bekend heel creatief te zijn. “Die creativiteit kon ik botvieren tijdens de wekelijkse toneeltjes en poppenspelen in onze weeksluiting”, zegt de kleuterjuf van de kikkerklas. “Tijdens schoolfeesten en grootouderfeesten stond ik samen met mijn collega An altijd op het podium om de optredens met een verhaal aan elkaar te praten. We vormden een fantastisch duo, als we ons maar konden verkleden en toneeltjes spelen. Ik ga dit wel missen.”
Gedurende haar schoolcarrière zag juf Brigiet veel veranderen. “Eerst waren we een zelfstandige kleuterschool, met een kleuterjuf als directrice”, zegt ze. “Daarna smolten we samen met de vrije basisschool. Later kwam ook de gemeenteschool erbij en nog veel later werden we even gefusioneerd met Lo. Ik denk dat ik een zestal directies heb gekend, elk met hun eigen visies en prioriteiten. De leerplannen en einddoelen zijn ondertussen ook ferm geëvolueerd. De tijd van pen en papier behoort allang tot het verleden. De computer haalde alles in. Beetje bij beetje maakte ik me daar zo goed als ik kon ook vaardig in.
Afscheid was festijn
Het afscheid van juf Brigiet ging in VBS De Ladder niet onopgemerkt voorbij. “Het was een waar festijn”, zegt ze.
“Ik maakte een zestal directies mee, elk met hun eigen visies en prioriteiten”
“Een week lang werd ik ’s morgens thuis afgehaald en teruggebracht door collega’s, oud-collega’s en medewerkers. Elke dag werd er feest gevierd. Op dinsdag stond de hele school me op te wachten op de rode loper. Alle kleuters verkleedden zich daarna in majorettes en muzikanten en we stapten als een echte fanfare door de straten van het dorp. Een lieve oma van een kleuter kon dit samen met haar vriend voor ons verwezenlijken. De woensdag vierden we voor de laatste keer Kerstmis met kerstviering, waar mijn kleuters de acteurs waren en waar er een echt kerstkindje het kerstverhaal vervolledigde.”
“Op donderdag bracht kleutertheater Neuzeneus een prachtig verhaal voor onze kleuters”, gaat juf Brigiet verder.
“De kleuters, inclusief mezelf, genoten zo om eens wat anders mee te maken dan de avonturen met Vos en Big die we elke week zelf speelden. Als kers op de taart stonden de buren ’s avonds voor mijn deur met een zelfgemaakte versie van een lied van De Romeo’s. Dat draaide uit op een avondvullend programma. De vrijdag begon met een kerstontbijt waar mijn man en ik een ereplaats kregen. Daarna brachten alle klassen een nummertje voor me. Alle kinderen haalden het beste uit zichzelf. Het was fantastisch! ’s Middags was ik dol verrast toen mijn eigen kinderen en kleinzoontje plots op school verschenen en we samen mochten lunchen. Vrijdagavond kreeg ik van de school nog een receptie aangeboden. Alle collega’s en veel oud-collega’s vonden het leuk om samen afscheid te vieren. Toen plots mijn vrienden van kindertheater Trontinet op het podium verschenen, werd ik helemaal van mijn sokkel geblazen. Bij deze dank ik al mijn collega’s en vooral juf An Aernout die deze week op het getouw zette.”
De trein naar Den Haag
Nu Brigiet met pensioen is, is er tijd voor andere dingen. Vier jaar geleden verhuisde ze met haar man José Dequeker van Oostvleteren naar Ieper. “We wonen nu op fietsafstand van de stad en ik kan hier alle kansen nemen om mijn vrije tijd in te vullen”, zegt ze. “Ik zal mijn tijd wel nuttig kunnen besteden met wandelen, een beetje sporten, naar de academie gaan en misschien vrijwilligerswerk doen. We zien nog wel wat er op mijn pad komt.”
“We hebben drie kinderen en één kleinzoontje”, gaat Brigiet verder. “Onze Janne woont met haar gezin in Den Haag. Ik ben van plan om nu regelmatig een tripje met de trein naar daar te maken om voor mijn kleinzoontje te zorgen. In mei komt er een tweede kleinkindje bij mijn andere dochter Flore in Gent. Dit wordt al een stuk minder een gedoe om mijn taak als ‘omi’ te vervullen. Onze zoon Rein woont in Heule. Bij hem ga ik helpen met behangen en schilderen van zijn klushuis.”
“De deur van mijn school sluiten, betekent ook een tijdperk van 39 jaar schoolcarrière afsluiten, waarbij ik niet alleen voor twee generaties Reningenoars poppenkast speelde, maar vooral ook de basis Nederlands en wiskunde heb bijgebracht”, besluit Brigiet Lannoye. “Dank je wel aan alle kinderen, collega’s, medewerkers, ouders en grootouders voor de vele mooie jaren! Ik zal jullie zeker missen!”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
