Voor Virginie Derez stond 1 september 2025 gelijk aan de start van een nieuwe carrière. Na elf jaar als stewardess bij Brussels Airlines zette ze de stap naar het onderwijs en ging ze voor de derde klas van de GO!-basisschool Stene staan. “Bij dit winterse weer droom ik wel eens van zon, zee en palmbomen, ja”, lacht Virginie.
Virginie Derez (44) was nog single toen ze voor het eerst als stewardess aan boord van een Brussels Airlines-vlucht stapte. “Het leek me een goedkope manier om de wereld te zien”, opende ze begin september haar verhaal met een glimlach.
Het avontuur sprak haar wel aan en op de langere vluchten zag ze mooie stukjes van de planeet. Corona opende echter Virginies ogen. “Er werd toen nauwelijks gevlogen en zat dus vaak thuis. Dat was heel even leuk, want de wereld rondvliegen vergt fysiek veel van je, ook omdat je vaak op de meest onmogelijke uren aan het werken bent. Maar ik ben toen beginnen nadenken over een carrièreswitch. Een vriendin vond een job als lerares me wel liggen. Eerlijk, ik was niet meteen overtuigd. Na een bezoek aan hogeschool Vives heb ik toch de stap gewaagd.”
“De wereld rondvliegen vergt fysiek veel van je, ook omdat je vaak op de meest onmogelijke uren aan het werken bent”
Werkstudent
Virginie zat als 40-plusser in de klas tussen allemaal 18-jarigen. “Als werkstudent kreeg ik gelukkig de nodige faciliteiten om werk en studie te combineren. Sommige docenten stonden me zelfs toe dat ik online lessen volgde vanuit een of andere exotische bestemming, tussen twee vluchten in”, zegt ze. “Tijdens mijn stages is het echt beginnen kriebelen. Ik kreeg positieve signalen in De Zandlopertjes en de warmte van de leerlingen deed me wel iets. Vanaf dat moment wist ik: dit is het, en het zal lukken.”
Meteen een job
Een bezoek aan de scholenbeurs van Scholengroep Stroom! leverde haar bovendien meteen een voltijdse baan in de Basisschool Stene op. “Na vier maanden moet ik bekennen: het is anders dan verwacht. Ik ben een beetje perfectionistisch en betrap mezelf er op dat ik constant aan het piekeren ben. Doe ik het goed? Zijn de kinderen mee? Maar dan krijg ik op de speelplaats een knuffel van een van mijn leerlingen en besef ik weer: lesgeven was de juiste beslissing. De meer ervaren collega’s staan me wanneer nodig bovendien bij met goeie raad.”
“Natuurlijk blijft het nog zoeken. Je komt pas van school, hebt stage gelopen en dan sta je er plots alleen voor in de klas”, zegt Virginie. “Kort na de start van het schooljaar heb ik bovendien mijn voet verzwikt op de speelplaats en ben ik in het gips beland. Ik was een drietal weken buiten strijd, de leerlingen moesten verdeeld worden over andere klassen. Dat was natuurlijk niet leuk, ook niet voor de leerlingen.”
Eerste oudercontact
Ze keek wel uit naar de kerstvakantie, bekent Virginie. “We hebben ons eerste oudercontact achter de rug. Dat zorgde voor extra stress. Het was mijn eerste confrontatie met de ouders, maar de feedback was heel positief. Een mama vertrouwde me toe dat haar dochter nog nooit zo’n goed rapport had gehad. Dat geeft je natuurlijk een goed gevoel.”
“De theorie, zoals opgelegd door Brussel, is vaak anders dan de praktijk in de klas”
Over de vele ballonnetjes die minister Demir de voorbije weken opliet, heeft Virginie zo haar mening. “Dat er te veel lestijden zouden verloren gaan? Dat vind ik niet. Het welbevinden van de kinderen is toch ook belangrijk om goed te leren? Na het weekend of een vakantie willen ze al eens vertellen over de medaille die ze gezwommen hebben of het bezoek van Sinterklaas. Een kerstspelletje spelen brengt de leerlingen ook sociale vaardigheden bij. Ik heb twee anderstalige leerlingen in de klas. Ze zijn al redelijk goed in Nederlands maar spelenderwijs breng ze je de taal vaak sneller bij dan via de les zelf. Het heeft me vooral geleerd dat de theorie, zoals opgelegd door Brussel, vaak anders is dan de praktijk. En dat je in het onderwijs vooral flexibel moet zijn…”
Of ze het vliegen naar exotische bestemmingen dan helemaal niet mist? “Bij dit winterse weer droom ik wel eens van zon, zee en palmbomen. Maar dan ga ik na school naar huis, neem een warme douche en weet ik weer: ’t was de juiste keuze.”
