An Vandersteene (61) haalde tijdens de coronacrisis nog een laatste keer haar krijtbord boven om haar digitale wiskundelessen te geven. Haar bord blijft nog even staan als herinnering, want ook An gaat met pensioen.
Met uitzondering van enkele jaren politiek verlof, die ze nam voor haar ambt als schepen van Sport en Cultuur bij stad Kortrijk, stond voor An elke schooldag een schooltas klaar. Na haar opleiding mocht ze starten met een interim in Don Bosco. Ze was er niet echt gelukkig mee, want ze wou eigenlijk nog TEW studeren. An deed in hetzelfde schooljaar nog een stageopdracht in het Sint-Niklaasinstituut en opnieuw in Don Bosco. Vanaf het volgende schooljaar stond ze volledig in Don Bosco.
An gaf in al die jaren niet enkel economie en wiskunde maar ook godsdienst, biologie, naaien en koken in het vso, natuurexploratie, fysica en chemie. Ze verzorgde ook nog de sportactiviteiten op woensdagnamiddag.
Wiskundehoekske
An is blij dat de pensioenleeftijd in het onderwijs verhoogd werd. “Ik nam vier jaar volledig politiek verlof. De twee laatste jaren van mijn mandaat was ik al gedeeltelijk weer aan het werk want ik miste het lesgeven en het contact met de leerlingen.” Het laatste anderhalf jaar was ze er weer voltijds en heeft ze nog genoten. Het is een boeiend werk geweest. Dat was echt de job van mijn leven!”
Ook met de coronaperiode stak An nog veel energie in het lesgeven op een andere manier. Ze wil zelfs nog leerkrachten wegwijs maken in de informatica. “Ik ben altijd op zoek geweest naar nieuwe mogelijkheden!” An startte 20 jaar geleden ook al met het ‘wiskundehoekske van Steentje’ met tips om mee te zijn met wiskunde.
Tijd voor tuin
Nu heeft An veel tijd voor haar tuin. “Ik deed dat al, maar het grote werk stond zes jaar stil, dus een inhaalmanoeuvre dringt zich op. Mijn grootvader was bloemist, net als enkele ooms. De liefde voor bloemen zal in de genen zitten. Het doet me goed om in de tuin bezig te zijn.”
Ook het lezen lag een tijd stil. “Ik haal binnenkort een hangmat en een boek boven. Ik kan gemakkelijk traag leven.” De drie kinderen en drie kleinkinderen zullen ook de nodige aandacht krijgen en An en haar man Jan Declercq kijken er ook naar uit om eropuit te trekken met de camper, en het liefst zonder plan! (EDB)
