Op het einde van de Kapelaanstraat, naast het Huis van de Dichter, werd de nieuwe begraafplaats ingehuldigd. De toegangsweg vanuit het Watouplein wordt op het terrein doorgetrokken, en mondt uit in een plein waarop een afscheidsplaats is voorzien.
“Het geheel van de groenstructuren zal ervoor zorgen dat de begraafplaats als een groene zone opgaat in het landschap. De vele hagen zorgen voor een beslotenheid op de begraafplaats, wat ergens geborgenheid geeft, maar anderzijds het zicht op het open landschap herleidt tot een zicht-as diagonaal over het terrein”, zegt Stefanie Deleye, hoofd van de Technische Dienst van de stad Poperinge.
Schepen Ben Desmyter (CD&V): “De bestaande begraafplaats rond de kerk is volledig volzet, en daarom was er al heel wat jaren sprake over een bijkomende locatie. Met de blik op de open ruimte, en toch heel nabij het dorpscentrum werd finaal gekozen voor deze plek hier. Na het aanpassen van het Ruimtelijk Uitvoeringsplan volgde de grondverwerving, om daarna richting ontwerp van inrichting en aanleg over te gaan. Heel bijzonder is dat deze locatie deel uitmaakt van het ‘Beschermd dorpszicht Watou’, zoals afgebakend door de diensten van Onroerend Erfgoed”, aldus schepen Ben Desmyter.
Gezegende, stille plekken
“Een extra horde die ervoor zorgde dat de mooie plannen van ontwerper en landschapsarchitect Andy Malengier wat moesten bijgestuurd worden. Een discussie over de hoogte van de graven, de inplanting van het terrein en het aantal en type bomen. Pas in 2017 konden we een firma aanstellen om ook effectief het terrein en de begraafplaats aan te leggen. Het ‘In Memoriam venster’ van dichter Eddy van Vliet werd heel mooi geïntegreerd in het geheel. Als venster op het landschap. Kunst en poëzie, waarvoor het dorp hier zo gekend is, zijn hier voelbaar aanwezig”, besluit de schepen.
Ook ontwerper Andy Malengier gaf zijn visie. “Vandaag krijgt Watou een bijzonder verlengstuk aan zijn geschiedenis. Deze plaats zal niet meer uit het geheugen van Watou kunnen gewist worden. Het is heel belangrijk dat we in onze huidige drukke samenleving gezegende, stille plekken kunnen vinden, waarvan de aanblik niet alleen schilders, dichters of fotografen, maar verder iedereen kan inspireren. Waar landschapsarchitectuur de omgeving een handje kan toesteken, ontstaan openluchtoorden waarin de bezoeker met welbehagen kan vertoeven omdat hij er ook spiritueel kan herademen”, aldus de architect.
“Het gaat om de kunst om te sterven, en de kunst om te leven. Op een begraafplaats wordt bijna spontaan gemediteerd, omdat leven en dood hier mysterieus met elkaar verweven zijn”
“De kist of de urne zal op de centrale sokkel geplaatst worden. Na de afscheidswoorden zullen de aanwezigen op de kist of naast de urne een bloem kunnen leggen. Aansluitend aan deze afscheidsplaats bevindt er zich een verhoogde strooiweide. Die zal ervoor zorgen dat er niet meer respectloos uitstrooiplaats kan gelopen worden. De randen bieden plaats voor herdenkingsplaatjes, en kunnen ook als zitbanken gebruikt worden.”
Pastoor Ludo Lepee van Watou: “De Latijnse woorden Ars Moriendi – Ars Vivendi op de centrale cirkelvormige afscheidsplaats laten onmiddellijk aanvoelen dat een begraafplaats niet zomaar een plaats is. Het gaat om de kunst om te sterven, en de kunst om te leven. Op een begraafplaats wordt bijna spontaan gemediteerd, omdat leven en dood hier mysterieus met elkaar verweven zijn.”
De werken voor de aanleg van de begraafplaats namen 90 werkdagen in beslag, de kostprijs bedroeg 147.569 euro.
(AHP-Foto MD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier