Nick Ver Eecke van El Parador maakt balans op in coronatijden

Vóór 8 juni moet de horeca er nog niet aan denken de deuren te openen. In feestzaal-restaurant-hotel El Parador voert Nick Ver Eecke nu klusjes uit waar hij in jaren niet aan toekwam, telt hij zijn inkomstenverlies en breekt hij het hoofd over hoe zijn zaak in godsnaam veilig klanten kan verwelkomen. “Eten met mondmaskers en met plexiwanden tussen de tafels en klanten: zie je dat al voor je?”

Klusjes: Nick heeft er nu zo veel tijd voor dat de tuin van El Parador er nog properder bijligt dan anders. Zijn to-do-lijst smolt als sneeuw voor de zon en tussendoor gaf hij, samen met zijn broer, ook de schoorsteen van het ouderlijke huis een schilderbeurt. “En toch ben ik al vier kilo zwaarder geworden”, zegt Nick. “Je slaapt langer, drinkt elke dag een aperitiefje, mijn vrouw kookt ook thuis overheerlijk…”

Is het niet in jullie opgekomen om tijdelijk over te schakelen op een traiteurdienst?

Nick Ver Eecke: “Jazeker. Je hoorde in de media over collega’s die met zo’n service begonnen en ook vrienden vroegen ons waarom we de stap niet zetten. Maar eerlijk: we zijn er niet in gespecialiseerd en hebben er ook het materiaal niet voor. In ons restaurant serveren we een dagschotel – soep, hoofdgerecht en dessert of koffie – voor 17 euro per persoon. Met een traiteurdienst zouden we die prijs niet kunnen aanhouden. Dan doe je het beter niet.”

In principe had het hotel wel kunnen open blijven.

“We hebben het even geprobeerd, maar zagen er snel het nutteloze van in. We draaien voor 90 procent op vooral buitenlandse gasten uit de bedrijfswereld, maar die annuleerden een na een.”

El Parador is vooral bekend voor zijn feestzaal, maar ik kan me inbeelden dat alle mogelijke communies en jubilea tot na de zomer geannuleerd zijn?

“Alles is geschrapt tot eind juli. We proberen de meeste feesten te verplaatsen naar het najaar, maar voor september en oktober stond er al zo veel op de agenda dat we de helft niet meer ingepland krijgen, zeker door de vele communiefeesten die naar die periode zijn verhuisd. Klanten die we niet kunnen helpen, krijgen zonder enige discussie hun voorschot terugbetaald. Ook voor hen is deze situatie complete overmacht.”

Jullie lopen momenteel ook heel veel rouwmaaltijden mis.

“Heel jammer dat er zo veel mensen sterven, maar het is niet anders. We zullen het geweer in de zomer van schouder moeten verleggen: we gaan het restaurant in de feestzaal onderbrengen. Plaats genoeg om daar gasten op een veilige afstand van elkaar te ontvangen. Maar ik stel me heel wat vragen. Hoeveel personen gaan we aan een tafel van tien mogen plaatsen: zes of nog minder? Eten met mondmaskers en met plexiwanden tussen de tafels en klanten: zie je dat al voor je?”

“In een periode als deze zijn we maar wat blij dat we al 15 jaar achter de rug hebben, waarin we een zekere financiële buffer hebben opgebouwd. Ik hoor banken graag zeggen dat ze uitstel geven voor afbetalingen van leningen, maar vroeg of laat hoor je toch te betalen.”

Hoe groot schat je het financiële verlies voor jullie zaak?

“De periode maart-juni is voor El Parador, net als september-oktober, de belangrijkste van het jaar. Die drie maanden dat we al zeker niet open zullen zijn, komen dus niet overeen met een kwart van de jaaromzet. Stefanie gaat uit van een omzetverlies van 40 tot 50 procent. Bij de heropening zal het niet meteen weer volle bak zijn, ook niet in onze acht hotelkamers, want wie weet wanneer de buitenlandse grenzen weer opengaan.”

“Weet je waar ik nog het meest naar verlang? Eens lekker uit eten kunnen gaan”

“Die hinderpremie van 4.000 euro voor de eerste maand en bijkomende vergoeding van 160 euro voor elke bijkomende sluitingsdag zijn voor ons echt een lachertje. We worden met die bedragen over dezelfde kam geschoren als een klein café, dat veel minder vaste kosten en inkomstenverlies kent. Beter was geweest om de steunpremie te berekenen op de totale omzet per horecazaak.”

Ik hoorde van een aantal collega’s dat ze hun jaarlijkse zomervakantie gewoon zullen laten om er na de heropening nog het maximale uit te halen. Denken jullie er ook zo over?

“We hadden een vakantie in Zuid-Frankrijk gepland, maar die zullen we laten voor wat ze is en sowieso niet langer dan een week sluiten. Weet je waar ik nog het meest naar verlang? Eens lekker uit eten kunnen gaan. We leren graag nieuwe bistro’s en brasseries kennen. Voor mij is dat de ideale uitlaatklep voor deze lastige stiel, waar alles om perfectie draait.”

Is deze job ergens vergelijkbaar met je vorig horecaleven als uitbater van De Keet?

“Jongerencafé De Keet was voor mij een mooi bestaan, al moet je met jezelf de deal maken om niet mee te drinken met je klanten. We houden nu 15 jaar El Parador open. Bij de start had ik de lat op 20 jaar gelegd, maar nu ik merk hoezeer ik de job mis, zie ik me over vijf jaar nog niet stoppen.”