Het overlijden van bekende Tieltenaar Christof Vande Walle (53) sloeg in april in als een bom, acht maanden later zet zijn vrouw Evelyne Mattheeuws met een ongekende drive hun zaak Juwelier Brilcenter Vande Walle verder. “Maar ik krijg heel wat hulp”, benadrukt ze meteen.
Acht maanden na het plotselinge overlijden van Christof, man van Evelyne (51) en papa van Toon (22) en Gust (19), kijkt de familie terug op een periode van intens verdriet, maar ook van veerkracht en doorzettingsvermogen. Christof was niet alleen een geliefde echtgenoot en vader, maar ook de drijvende kracht achter de juwelier-optiekzaak die hij samen met Evelyne leidde. Hoewel het gemis groot is, blijft de familie met trots en vastberadenheid de erfenis van Christof voortzetten, geholpen door de steun van hun kinderen, familie en een hechte gemeenschap van vrienden en buren. “We zijn de week na begrafenis gesloten gebleven, daarna ben ik weer open gegaan, zoals Christof het zeker zou gewild hebben.”
“Ik mag mijn hart uitstorten, dus bied ik ook met plezier een luisterend oor”
In 2005, volgend jaar dus 20 jaar geleden, namen Christof en Evelyn de zaak over van zijn ouders. Evelyne is ergotherapeute, maar ook erkend opticien. “Gelukkig maar, zo kan ik nu de zaak verder zetten en onze klanten het professionele advies verder aanbieden. Onze twee zonen Toon en Gust doen het ook goed. Toon is afgestudeerd en werkt inmiddels, Gust studeert in Gent en pendelt. Ze staan ook klaar voor mij, ze helpen een handje in de zaak én in het huishouden. Iets wat vroeger misschien minder evident was”, lacht ze. “Ik ben vooral trots en blij dat ze ook een heel sterke vriendengroep hebben waar ze op kunnen terugvallen. Dat sociale zullen ze van hun papa mee hebben gekregen.”
Overal graag gezien
Christof was overal graag gezien, zag ook zelf iedereen graag komen en kon met iedereen een goede babbel hebben. “We hebben mede dankzij hem een warme vriendenkring opgebouwd en een heel sterke band met onze buren. Ik mag blij zijn dat onze zaak en ons huis hier gelegen is. Ik ben mijn buren heel dankbaar. Haast dagelijks springen ze eens binnen in de winkel. Grietje van de Skripto, Fabienne van ’t Kousenmandje, Valerie van Piadza, Lieze van Den Arend,… Mijn beste vriendin Isabelle. Om eens te vragen hoe het gaat, een potje soep binnen te brengen of om me met iets te helpen. Ik kan genieten van de beweging op de Markt, café Den Arend hier recht tegenover, collega-winkeliers,… Ik woon hier graag op de Markt, het zou allicht anders geweest zijn mocht ik op de buiten hebben gewoond.”
En ondertussen gaat het leven verder. “De zonen zijn druk bezig met hun jonge leven, hebben een lieve vriendin. Ik kan ook altijd op mijn familie rekenen, ze staan me bij met raad en daad. Ook voor mijn schoonouders wil ik de zaak verder zetten met veel enthousiasme. Christofs zus Sylvie helpt me ook waar ze kan: etalages herschikken, nieuwe collecties helpen kiezen,…”
“Wat ons overkomen is, is natuurlijk heel erg pijnlijk. Intussen weet ik ook dat ik hier helemaal niet alleen in ben. Je kan niet geloven hoeveel mensen verdriet met zich mee dragen. Onlangs had ik hier nog een koppel, ze kwamen een bril ophalen en toen vertelden ze dat ze een zoon waren verloren. Ik mag mijn hart bij veel mensen uitstorten, dus bied ik ook graag een luisterend oor voor mensen die dat nodig hebben. Eén ding is zeker, mijn verdriet draag ik niet alleen. En er zijn veel mensen die iets met zich mee dragen.”
As uitgestrooid op reis
Christof was de planner in huis, voor afgelopen zomer had hij een reis naar het Portugese Madeira tot in de puntjes voorbereid. “Ik ben met onze twee zonen geweest, we hebben genoten en zullen zeker nog terug gaan. We hebben er ook een deeltje van de as van Christof achter gelaten. De volgende keren dat we op reis gaan, zijn we van plan om altijd wat van de as mee te doen. We zijn er zeker van dat Christof blij zou zijn dat hij in heel wat zeeën rondzwemt.”
Terwijl we op bezoek zijn in de zaak op de hoek van de Markt en de Bruggestraat kwispelt Oscar, de Duitse Brak, voortdurend in het rond. “Het was Christofs hond, hij ging er dagelijks mee wandelen. Dat doe ik nu ook nog, maar niet zoveel als Christof dat deed. Oscar mist hem duidelijk, je ziet het aan hem, hij reageert soms anders. Maar het is ook een geruststelling dat hij bij mij is.”
“Eindejaar is een drukke periode in de zaak, maar we zullen er klaar voor zijn. Ik voel een speciale drive om het te doen lukken voor Christof”
In aanloop naar Allerheiligen riep Evelyne ook een WhatsApp-groepje in het leven. “Met familieleden en zijn vele vrienden. We zijn al met 62 leden. Bedoeling was om iets te doen rond 1 november, veel mensen hadden elkaar na het overlijden van Christof al een tijdje niet meer gezien. Op zondag 3 november zijn we met iedereen die kon, vergezeld van onze honden, gaan wandelen in de Meikensbossen. De man die gezongen had op Christofs uitvaart, deed dat ook in het bos. We dronken er een jenevertje op de herinneringen aan Christof en sloten af in Café Cambrinus waar ik nog eens getrakteerd heb met een broodje en een drankje. En in de WhatsApp-groep verschijnen nu nog geregeld foto’s, zaken die we tegenkomen delen we daar met elkaar. Dat doet deugd. Ik hou me sterk voor mezelf en voor mijn zonen, maar ik krijg het soms moeilijk als ik zie hoe hard anderen Christof ook missen.”
Warme mensen
Eindejaar is een drukke periode in de zaak. “Maar we zullen er klaar voor zijn.” Maar het is ook de periode van feesten, voor het eerst zonder Christof. “Maar we volgen daar hetzelfde stramien als vroeger, op kerstavond langs mijn kant van de familie, op kerstdag ga ik met de zonen naar mijn schoonouders. En oudejaarsavond vierden we al jarenlang met dezelfde vriendenbende. Nu is dat weer zo, het is niet mijn toer. Ik mag naar Meulebeke”, geeft Evelyne aan.
Het koppel was 25 jaar getrouwd, maar nu moet Evelyne alleen verder. “In de zaak lukt het goed, ik ervaar een speciale drive om het te doen lukken voor Christof. Nogmaals, ik ben dan ook omringd door heel veel warme mensen.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
