Na eerste communie schenkt Estée lange lokken aan Think Pink: “Al meer dan jaar niet naar kapper geweest”

Al sinds de eerste kleuterklas heeft Estée Vanderhaeghe uit Wijtschate lange haren, maar daar komt een einde aan na haar eerste communie op 28 mei. Maar liefst dertig centimeter gaat eraf om te schenken aan de actie ‘Geef om Haar’ van Think Pink, de nationale borstkankerorganisatie in België. “Ik ben trots dat ik mensen die ziek zijn hiermee zal kunnen helpen”, zegt de zesjarige Estée.

Estée Vanderhaeghe wordt op 7 oktober 7 jaar en is het dochtertje van Yves Vanderhaeghe en Benedicte Verhille, beiden 35, die een landbouwbedrijf uitbaten in de Gremmerlinde in Wijtschate. Ze heeft nog een ouder broertje Guillaume (8) en een jonger zusje Céleste (3).

Estée zit in het eerste leerjaar van vrije basisschool Wijtschate bij juf Wendy Delangre. Samen met haar 26 klasgenootjes viert Estée op zondag 28 mei haar eerste communie. Een dag waar ze al lang naar uitkijkt, niet alleen omwille van het feest en de vele cadeautjes die ze zal krijgen, maar ook omdat ze al een tijdje haar donkerbruine lokken aan het laten groeien is om ze na haar communie te laten knippen. “Ik zal mijn lang haar laten afknippen om het te geven aan Think Pink”, vertelt Estée, die in Wijtschate ook in de Chiro zit en volleybal speelt bij Volley Heuvelland. “Met mijn haar kunnen zieke mensen geholpen worden die hun haar verliezen. Zelf vind ik het niet zo erg dat mijn haar weer kort wordt. Ik kijk er zelfs naar uit om naar de kapper te gaan. Het is al zo lang dat ik me kan herinneren dat ik zo’n lang haar heb.”

Niet aan gelijk wie

Het is mama Benedicte die Estée aanmoedigde om het ‘Geef om Haar’-fonds te steunen. “Ik heb een vriendin die dat ook gedaan heeft en zij voelde zich daar wel goed bij”, vertelt Benedicte. “Estée heeft ook een mooie volle bos haar. Iedereen kent ook wel iemand in zijn of haar omgeving die met kanker geworsteld heeft, al zijn we er gelukkig in de dichte familie- en vriendenkring nog van bespaard gebleven. Toen ik het voorstelde, twijfelde Estée eerst een beetje, maar eenmaal we uitlegden waarvoor het was, vond ze het wel een goed idee. Ze vindt het ook mooi dat ze er iemand mee kan helpen. Ze zou niet zomaar haar haar afgeven aan gelijk wie.”

Het voorstel van mama kwam er ongeveer een jaar geleden. “Dan zijn we voor de laatste keer naar de kapper geweest om het te toppen”, legt Benedicte uit. “Mocht het niet voor Think Pink geweest zijn, dan hadden we het nooit zo lang laten worden. Ondertussen komt het tot net boven haar poep. Om het haar te doneren, moet het trouwen minimum dertig centimeter lang zijn en in een staartje zitten. Ondertussen zitten we al aan een paardenstaart van 29 centimeter. Nog één centimeter groeien en dan zijn we er. Tegen begin juni zou dat wel moeten lukken.”

In een staartje

“In de klas is er maar één iemand die langer haar heeft dan ik. Lang haar hebben is wel leuk, maar soms ook niet”, zegt Estée. “Bijvoorbeeld als er nestels in zitten. ’s Morgens is mama wel een tijdje bezig met mijn haar te borstelen. Soms blijft mijn haar ook wel eens vast zitten aan mijn oorbellen, en ook al eens aan mijn boekentas. En soms zijn er stoute jongens die aan mijn haar trekken, maar dat gebeurt niet vaak. Deze week had ik het ook wel warm aan mijn nek toen mijn haar los zat. Daarom vind ik het leuk als mijn haar in een staartje of in een dotje zit. Soms doet mama ook vlechtjes in mijn haar. Ik kan zelf al een staartje maken in mijn eigen haar, maar een vlechtje nog niet. Dat moet mama doen. Ik kan wel al een vlechtje maken bij Céleste.”

Tot aan de schouders

Bij Estée is er nog geen twijfel te bespeuren, integendeel. “Eigenlijk kijk ik er al een beetje naar uit om naar de kapper te gaan”, vertelt Estée. “Het zal ook niet superkort zijn of zo. Mijn haar zal nog tot mijn schouders komen. Ik denk dus niet dat ik mijn lange haren zal missen. Het zal ook wel terug groeien, zegt mama altijd, al kan dat wel nog lang duren. Of ik dan opnieuw mijn haar zal schenken aan Think Pink, weet ik nog niet. Het zal ook afhangen hoe leuk ik het zal vinden om korter haar te hebben.”

“In de klas heb ik het al aan iedereen verteld”, vervolgt Estée, die later juffrouw én boerin wil worden. “Mijn vriendinnetje zei dat ze ging vragen aan haar mama of ze dat ook mag doen. De andere kinderen zeggen dat het leuk is dat ik dat doe voor zieke mensen”, vertelt Estée. “Ik heb het ook al verteld tegen iedereen van de familie. Ze zijn allemaal trots op mij, vooral tante Francine en nonkel Ivo (Verhille en Lemahieu, red.).”