Na de sluiting, de crowdfunding: “Er is een toekomst, alleen niet in Finlandia”

Na 45 jaar schaatsplezier komt er een einde aan het verhaal van de ijspiste Finlandia in Gullegem. “Te verouderd en onveilig om nog te gebruiken, te duur om nog te investeren”, klinkt het bij de uitbaters. De onmiddelijke sluiting van de populaire schaatsbaan bracht een schokgolf door de regio. De 29-jarige Kevin Bodeyn blijft echter niet bij de pakken zitten en gaat op zoek naar een nieuwe locatie. “We hebben al iets op het oog, maar om effectief te kunnen schaatsen hebben we nog wat tijd en geld nodig.”

Het nieuws over de sluiting van schaatsbaan Finlandia kwam eind vorige week totaal onverwacht. “Een team van specialisten onderzoekt regelmatig onze koelinstallatie en de vele leidingen onder het beton. We komen stilaan op een punt dat de piste openhouden niet meer kan, toch niet op een veilige en verantwoorde manier. Om er opnieuw een ijsbaan van te maken, naar hedendaags model, moet zowat alles hertekend worden. Niet alleen de piste, ook het gebouw. Dat zijn zware kosten die wij als investeerders niet meer kunnen verdedigen”, duidt uitbater Marc Garreyn de pijnlijke beslissing. “De slijtage is te groot. Wat 45 jaar geleden de norm was, volstaat vandaag niet meer.”

Op de locatie van de schaatsbaan komt nog voor het einde van het jaar een nieuw project: een indoor trampolinepark Jumpsquare. “Onze hal bleek perfect geschikt voor zo’n groot indoorpark“, aldus Marc nog. “Enerzijds zijn we blij dat er iets nieuws komt en dat Finlandia blijft bestaan, anderzijds doet het pijn dat de schaatspiste verdwijnt. Dat is voor ons een harde noot om te kraken.”

Liefde voor het ijs

Het nieuws over de sluiting maakte bij veel mensen heel wat hevige emoties los. Trouwe bezoekers, mensen die er hun sport kwamen uitoefenen, maar ook occasionele schaatsers en zij die mooie jeugdherinneringen hebben aan Finlandia reageerden massaal. Het is duidelijk: de sluiting laat niemand koud. Kevin Bodeyn, een 29-jarige Kuurnenaar, komt al jaren naar Gullegem om te schaatsen. “Ik heb mijn roots in Gent, maar ben mijn hart in West-Vlaanderen verloren”, glimlacht hij. “Ik kwam hier voor het eerst toen ik 16 was en na die eerste keer was ik meteen verkocht. Ik ben altijd blijven terugkeren.”

Finlandia is een afgesloten hoofdstuk, maar voor het schaatsen draaien we graag de bladzijde om

Koppeltjes

Zijn passie voor de schaatssport, deelt Kevin ook maar al te graag met anderen. “Toen ik mijn vriendin Kim leerde kennen, was onze eerste date er eentje naar de schaatsbaan van Finlandia. Ook zij had meteen de smaak te pakken”, vertelt hij. “De liefde voor het ijs straalt nog altijd van ons af. Beetje bij beetje zijn we erin geslaagd om ook onze vrienden te motiveren. Voor we het goed en wel beseften, hadden we in Gullegem onze vaste stek gevonden. Onze focus ligt op het freestylen, de speciale moves, de trucjes op het ijs. Het is echt de ideale uitlaatklep. Of eigenlijk, dat was het.”

Het einde van de piste kwam ook bij Kevin keihard binnen. “We lazen het nieuws via Facebook en dat terwijl we hier de dag voordien nog gewoon waren komen schaatsen. Nergens waren er briefjes of affiches te bespeuren, dus er was niemand die zich maar enige zorgen maakte. Het lijkt alsof de zaakvoerders ergens tussen pot en pint hebben besloten om de boel te sluiten. Wat ze vergeten, is dat er wel een heleboel mensen zomaar in de kou komen te staan.”

Meer nog dan het sportieve is het sociale voor Kevin en zijn vrienden erg belangrijk. “De schaatsbaan was een ontmoetingsplaats voor heel wat jongeren uit de regio. Heel wat leden van ons schaatsgroepje wonen hier op een boogscheut van. Na school met de fiets tot aan Finlandia rijden, de schaatsen aan en gaan. Vooral tijdens de beroemde disco-avonden gingen we helemaal uit de bol. Ik ben er zeker van: op het ijs zijn tientallen koppeltjes ontstaan. Dat is toch schitterend?”

Positief

Kevin en zijn schaatsmaten blijven echter niet bij de pakken zitten en ondernamen meteen actie. “Online kwamen er heel wat negatieve reacties, maar uiteindelijk brengen die geen enkele oplossing”, klinkt het. “Wij zijn meteen op zoek gegaan naar een alternatief. Daarvoor sloegen we de handen in elkaar met de verschillende sportclubs die hier ook actief zijn. Het duurde niet lang alvorens enkele haalbare scenario’s naar voren werden geschoven. We hebben al een locatie op het oog, maar om effectief te kunnen schaatsen hebben we nog wat tijd en geld nodig.”

Online kwamen er heel wat negatieve reacties, maar uiteindelijk brengen die geen enkele oplossing

De geëngageerde Kuurnenaar kijkt ook naar de politiek. “Vlaams minister van Sport Philippe Muyters hebben we al gebeld en na een lang gesprek kregen we heel wat bruikbaar advies mee. Allemaal zaken waarmee wij zeker aan de slag kunnen. We hopen dat iedereen snel opnieuw zal kunnen schaatsen. Veel meer kan ik nog niet vertellen, maar de kaarten liggen heel positief op tafel. Dat is zeker.”

Er lijkt dus licht aan het einde van de tunnel te zijn, zij het niet langer in Finlandia. “We hebben hier gouden tijden beleefd”, sluit Kevin af. “Maar de manier waarop iedereen hier recent werd behandeld, voelt als een mes in de rug. Abonnementen verkopen, mensen materiaal laten kopen en de clubs een planning laten opstellen om dan gewoon van dag op dag te sluiten. Geen communicatie, geen overleg, helemaal niets? Finlandia is een afgesloten hoofdstuk, maar voor het schaatsen draaien we graag de bladzijde om.”