Erik Vanlauwe (81) is een geboren en getogen Bevernaar en woont er nog steeds. Erik heeft er een boeiende carrière opzitten bij busbouwer Jonckheere, bij Berkhof-Jonckheere en bij VDL. Erik begon zijn carrière als tekenaar en groeide door tot CEO van de busbouwersgroep.
Hoe zou je je band met Roeselare/Beveren omschrijven?
Erik Vanlauwe: “Beveren is alles voor mij. Ik ben zelfs in Beveren geboren! Toen mijn moeder moest bevallen, was er net het zwaar bombardement op Kortrijk in 1944 en mijn moeder kon onmogelijk naar het ziekenhuis. Ik ben in de kelder van ons huis geboren.”
“Ik heb ook altijd veel engagement getoond in Beveren zoals in Dosko Beveren, volleybal Bevo en de Kouterfeesten. Ik heb me ook ingezet om het openbaar vervoer hier te krijgen. Ik had, door mijn job, zeer goede contacten met de directeur-generaal van De Lijn en samen met burgemeester Daniël Denys en Luc Martens die toen minister was, hebben we tijdens een ontbijtvergadering alles kunnen organiseren. Maar raad eens wie niet was uitgenodigd op de feestelijke opening met receptie? Inderdaad, ik.” (lacht)
“Na de fusie met Roeselare werd Beveren lange tijd niet voor vol aanzien. Gelukkig is dat nu veranderd, we zijn net als Rumbeke, Oekene en Beitem een volwaardig deel van Groot-Roeselare.”
Wat is je mooiste jeugdherinnering aan Roeselare/Beveren?
“Dat is zonder twijfel mijn periode bij de KAJ. Vanaf mijn twaalfde was ik lid van de KAJ en ik ben er ook leider geweest. We zijn nog met 100 leden op kamp geweest. We waren een financieel gezonde groep: we hadden onze eigen tenten, we hadden zelf een vergaderzaal gebouwd achter De Gilde en we hadden een spaarpotje op de bank.”
Wat is je favoriete plekje?
“Dat klinkt misschien vreemd, maar mijn mooiste plekje is thuis bij mijn echtgenote Lia. We hebben een mooi huis met een mooie tuin en de meeste verbouwingen heb ik zelf gedaan. Dat doe ik graag. Ik ben bovendien ook de klusjesman en de fietshersteller van de familie.”
Welke lokale horecazaak kun je aanraden en wat eet je er graag?
“Ik drink graag iets bij Filip Lievens in ‘t Bourgondisch Kruis op het kerkplein. We gaan ook graag naar Bibitor om een koffie te drinken en in De Lange Muur in Gits eten we graag Chinees. Maar ik vind de gerechten van ARhus ook zeer lekker: supervers en vernieuwend.”
“Ik zou hier opnieuw graag buurtwinkels zien opduiken en het sociale, leven meer zien openbloeien”
Ga je shoppen in Roeselare?
“Neen. Lia shopt voor mij en als ze iets ziet waarvan ze denkt dat het voor mij kan zijn, dan moet ik mee om te passen. Wel ga ik, in mijn hoedanigheid van klusjesman, veel shoppen in de Brico. Maar dat is waarschijnlijk niet wat je bedoelt.” (lacht)
Wat is er meest veranderd in Roeselare/Beveren sinds je jeugd?
“Het dorp is weg. Vroeger zetten we een stoel buiten en dronken samen een pintje of een glas wijn. Dat is voorbij. Er is moeilijker contact met buren en Bevernaars.”
Wat zou je graag anders zien in je stad/dorp?
“Ik zou hier opnieuw graag buurtwinkels zien opduiken, het sociale, dagdagelijkse leven meer zien openbloeien. Vroeger waren er in Beveren 70 cafés, nu zijn er nog een viertal. Als die ook verdwijnen, moeten we oppassen dat Beveren geen spookdorp wordt.”
Indien je zelf één iets zou mogen realiseren, wat zou dat zijn?
“Dan zou ik nog meer inzetten op innovatie en ontwikkeling voor onze bedrijven en nog meer geld voorzien voor een nog betere stedelijke dienstverlening.”
Welke persoon of groepering verdient het om meer in de kijker gezet te worden?
“Dagcentrum De Companie uit Beveren. Die groep baat samen met mensen met een beperking een winkel uit op de Kapelhoek. Ja, dat is eigenlijk de laatste buurtwinkel van Beveren. (lacht) Zij zullen ook het parochiaal centrum renoveren, dat wordt dan hun thuisbasis.”
Blijf je hier de rest van je leven wonen?
“We konden in Valkenswaard en in Parijs wonen, maar dat hebben we steeds afgewimpeld. Kinderen, vrienden en familie wonen in Beveren. Ik ben een echte familieman en mijn leven ligt in Beveren.”
Autobus staat altijd centraal
“Na mijn studies ben ik als tekenaar gestart bij Jonckheere. Ik verkaste enkele jaren later naar concurrent Berkhof, waar ik directeur werd. Berkhof groeide en deed verschillende overnames. Het personeelsbestand ging van 90 naar 1.300 personen en ik was er de CEO van. De laatste overname van Berkhof was die van Jonckheere. In 1999 werd Berkhof-Jonckheere verkocht aan VDL, ik ben nog een jaar aan boord gebleven, maar van 2000 tot 2021 heb ik als zelfstandig consulent gewerkt en begeleidde ik overnames.””Maar de autocars lieten me niet los. Ik heb dan twee vintage Zwitserse postbussen gekocht, een kleine bus en een stokoude Setra en heb dan met mijn schoonzonen nog enkele jaren huwelijksstoeten rondgevoerd.” (PS)
