Op 6 februari 2014 richtte Anne Devos de Facebookgroep ‘Je zie van iper oa je….’ op. Dat de groep elf jaar later 21.500 leden zou tellen en ze als beheerder nog steeds iedere dag ermee bezig zou zijn, had ze niet verwacht. “Nu lig ik niet meer wakker van kritiek, in het begin wel.”
Wie is Anne Devos?
Anne Devos werd geboren op 8 januari 1955 in Ieper. Anne is weduwe en mama van twee kinderen: Céline en Benoît. Er zijn ook kleinkinderen: Thomas, Billie en Félipa.
Loopbaan
Na haar schoolloopbaan werkte ze in Huize Godtschalk in Loker. Na haar huwelijk werd ze huisvrouw. Later ging ze weer werken in een winkel die stoffen verkocht om patchwork te maken. Sinds 2001 is ze met pensioen.
Vrije tijd
Patchwork, lezen, reizen en beheerder van Facebookgoep ‘Je zie van iper oa je….’.
Als dochter van Agnes Degryse en autohandelaar Jacques Devos van Devos & Dewanckel groeide Anne Devos (70) op in Ieper, maar ze verhuisde na haar huwelijk in 1980 naar Kortrijk. 45 jaar later zit de kattenstad echter nog steeds diep in haar hart. “Ik voel ik me nog altijd Ieperling. Als mensen vragen waar ik woon, dan zeg ik altijd: ik woon in Kortrijk, maar ik ben van Ieper. Mocht mijn zoon niet in Kortrijk wonen, ik zou direct terugkeren naar Ieper.”
Waarom richtte je elf jaar geleden de Facebookgroep ‘Je zie van iper oa je….’ op?
“Dat was dan een rage om van ieder dorp of stad zo’n Facebookgroep te maken. Ik zocht de pagina van Ieper, maar vond er geen. Dus dacht ik: ik zal daar maar eens mee beginnen. En zo is dat gegroeid tot de 21.400 leden die we nu hebben. Nooit had ik gedacht dat het zo groot ging worden. “Nee, nooit. In het begin was het de bedoeling dat je de naam van de groep aanvulde. Je zie van Ieper oa je… het brood van Gouwytjes gegeten hebt. Zulke dingen. Nu is het veel algemener geworden. Veel honden en katten die verloren gelopen zijn, maar ook evenementen, vragen om kaartjes te schrijven voor iemand, vluchtmisdrijven die gemeld worden… Of welke huisarts de beste is, maar dat moet je goed in de gaten houden, zodat er geen negatieve zaken verschijnen. We moeten wel vaak zaken verwijderen.”
Ben je daar lang mee bezig?
“Ik doe dat tussen de soep en de patatten. Of ik zet me ’s morgens achter mijn laptop. Ik sta er ook niet alleen voor. Diederik Vandenbilcke, Rudy Claeys en Ingrid Spruytte zijn ook beheerders. Dat was wel goed dat ze erbij kwamen. In de eerste week had ik al meteen miserie. Het was iets in verband met politiek dat mensen begonnen te rapporteren. Ik dacht: met wat ben ik nu begonnen? Ik had contact genomen met een vriendin die Diederik kent en zo is die groep stilaan gegroeid. Als ik twijfel of iets moet verwijderd worden, bespreken we dat in onze Whatsapp- of Messengergroep.”
“De Kattenstoet wilde ik voor geen geld missen”
Het is een privégroep waarbij nieuwe leden moeten goedgekeurd worden door de beheerders. Heb jij alle 21.000 leden zien passeren?
“De andere beheerders kijken ook om de leden goed te keuren, maar ik heb er inderdaad veel zien passeren. We hebben overal leden. Ex-Ieperlingen die uitgeweken zijn naar Amerika of andere landen en die proberen op de hoogte te blijven van het reilen en zeilen in Ieper. We laten niet zomaar iedereen toe. We vragen waarom ze lid willen worden. Ze moeten ergens wel een band hebben met Ieper. Er zijn er veel die gewoon zoveel mogelijk Facebookpagina’s liken.”
Krijg je soms kritiek?
“Soms heb je dan mensen die klagen. ‘Dat is censuur’, zeggen ze dan. Nu lig ik daar niet meer wakker van, maar in het begin ging ik daarvan wel laten van slapen. Maar je kunt niet voor iedereen goed doen. Je moet toch een beetje de normen van beleefdheid en respect voor ieders mening bewaren. Soms krijg je dan via Messenger een bericht, maar dat blijft binnen de perken.”
Heb je nooit gedacht om ermee te stoppen?
“Bwa neen. Ik vind het wel leuk, anders zou ik er wel mee stoppen. Je blijft op de hoogte van wat er in Ieper gebeurt, ziet de interacties … Ik denk dat het ook weerspiegelt hoe de maatschappij in elkaar zit. Mensen die vriendelijk zijn, mensen die tegenwerken… Alle facetten van de maatschappij komen daar naar boven. Er zijn ook goeie dingen, mensen die elkaar helpen. Vele jaren organiseerden we die speurtochten. Dat is wel gedaan en dat is spijtig. Je voelt dat die hechtheid verdwijnt.”
Kom je nog veel in Ieper?
“Nog iedere week bijna. De Kattenstoet hebben we vorig jaar ook gezien van op de tribune. Dat wilde ik voor geen geld missen, zeker omdat het al zo lang geleden was. Vergeleken met Kortrijk is Ieper kleinschaliger, en net dat vind ik tof. Het is ook een andere mentaliteit. Het is eenvoudiger, minder opzichtig… Al heb ik wellicht een vertekend beeld omdat ik koester hoe het vroeger was. Het kan veranderd zijn. Ik heb mooie herinneringen aan het JOC toen het nog in de kelder van het Vleeshuis was, of het openluchtzwembad, maar dat is er allemaal niet meer. Ondertussen ben ik al vele jaren weg, maar ik heb mij nooit Kortrijkzaan gevoel. Ik ben een echt Iepers katje.”
Ondanks 45 jaar in Kortrijk ben je wel degelijk de geknipte persoon voor deze interviewreeks?
“Ja, en ik ben ook meer voor katten dan voor honden. Katten zijn veel vrijer en doen veel meer hun eigen ding. Ik voel mij ook zo. Wat me opvalt: dat de mensen in Kortrijk Ieper niet kennen. Als ik zeg dat ik nog naar Ieper moet, is het voor hen alsof ik naar de andere kant van België ga. En als ik dan eens vriendinnen meeneem, zijn ze altijd verwonderd hoe mooi het hier is. Ik denk dat Ieper nog veel meer promotie kan maken voor zichzelf in eigen land. Terwijl in Engeland bijna iedereen Ieper wel kent. Als ik naar mijn dochter ga, die in Engeland woont, en zeg dat ik van Ieper ben, dan heb ik direct een voetje voor. Natuurlijk ben ik dan trots.”
Ypersche Katte
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
