Christa Verledens (73) vond 42 jaar geleden in de duinen van Mariakerke een gestolen schilderij van Ensor toen ze met haar kinderen in de duinen aan het spelen was. Plichtsbewust bezorgden ze dat terug en al die tijd hielden ze hun verhaal voor zich. Maar nu komt het toch naar buiten naar aanleiding van Kunstuur, de expositie in Mechelen die ‘werken met een verhaal’ tentoonstelt.
22 augustus 1980. Arthur Vanhaecke en Christa Verledens uit Rumbeke vieren hun huwelijksverjaardag en trekken met hun gezin een dagje naar de kust. “Met onze vier kinderen, op dat moment tussen de 2 en 6 jaar. Eerst hadden we vanuit Oostende een vliegtuigtochtje gemaakt boven de kustlijn. Daarna waren we van plan om nog naar de duinen te gaan. Wat we uiteindelijk ook deden in Mariakerke. Maar onze vier kinderen waren lastig, ze hadden het vliegtuigtochtje niet goed verteerd. We waren gewapend met schopjes, maar zij hadden geen zin om een put te maken. Dus begon ik zelf maar eentje te delven. Tot ik plots op iets hard stootte. Mijn man dacht dat het om afval ging, maar ik bleef verder graven. Toen bleek dat ik echt op iets gebotst was, kwamen ze me allemaal helpen”, herinnert Christa zich.
Meteen naar Rijkswacht
Uiteindelijk bleek het om een schilderij te gaan dat in plastiek gewikkeld was. “Er stond Ensor op geschreven. Ik herinnerde me nog de diefstal van drie schilderijen van James Ensor, dat was twee jaar eerder gebeurd. Ik moet het toen ergens in de krant gelezen hebben. We legden meteen de link met die gestolen schilderijen. Maar of het daar nu al twee uur of twee jaar verstopt lag, dat wisten we niet. Mijn man is toen naar de wagen gelopen om een deken. Dat hebben we rond het pak gewikkeld, we waren ook wat op onze hoede om naar onze wagen terug te keren. We zijn meteen naar de Rijkswacht in Oostende gereden en daar had men direct door dat het om een van de gestolen schilderijen ging. Het schilderij lieten we daar achter, wat we de normaalste zaak van de wereld vonden.”
Het koppel kreeg ook een vindersloon – goed voor de aanleg van een nieuw terras – en werd kort na de feiten ook uitgenodigd naar een tentoonstelling over James Ensor waar het werk ‘Zelfportret met bloemenhoed’ deel van uitmaakte. “Maar daar zijn we toen niet naar toe geweest. Een gezin met vier kinderen, we zouden er opvallen tussen de massa. Want nadat we het schilderij hadden gevonden, hebben we de Rijkswacht om discretie gevraagd. Dat is ook gerespecteerd geweest. In onze directe omgeving wisten wel wat mensen wat er gebeurd was, maar we hebben het dus bewust niet aan de grote klok gehangen.”
Unieke expositie
Maar nu komt het verhaal niettemin naar buiten naar aanleiding een expositie van het Kunstuur in Mechelen waar heel wat topwerken van 1850 tot 1950 worden geëxposeerd, allemaal werken waar een bekende of minder bekende Vlaming een verhaal aan verbindt. “Het werk dat ik gevonden heb, hangt daar niet, maar we zijn het ooit nog gaan bekijken. Het is eigendom van het Mu.ZEE in Oostende, het wordt ook vaak uitgeleend. In Mechelen hangt wel ander werk van Ensor. Die mensen zijn ons op het spoor gekomen en we werden uitgenodigd naar Mechelen. Een expositie die echt de moeite loont, ook de muziek is een echt meerwaarde.”
Het verhaal dat Christa, Arthur en hun gezin dus 42 jaar lang voor de buitenwereld hebben afgeschermd, haalt nu wel de media. “We kregen wel heel wat reacties, maar die waren louter positief.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
