Na 107 jaar valt het doek over volkscafé De Drie Gapers

Dochters Marleen, Anne-Marie en Marina van café De Drie Gapers eren hun moeder Mariette. © Foto Coghe
Rudi Ilegems
Rudi Ilegems Medewerker KW

Met het overlijden van Mariette Lemmens (94) op 9 december gaat er een fikse brok volkse Eernegemse geschiedenis en folklore teloor. Zij stond jaren achter de toog van het bekende volkscafé De Drie Gapers. De drie dochters brengen het laatste eerbetoon aan hun moeder.

Het verhaal van het alombekende café aan de Zedelgemse steenweg, op de grens met ‘t Veld dat in Aartrijke ligt, begon in 1912 met Jan Lemmens en Victorine Jonckheere, de ouders van Mariette. Zij baatten er toen het café de Tapsvijver uit in opdracht van dokter Roelens. De toenmalige brouwerij Roelens had immers speciaal daarvoor een nieuw huis laten bouwen. Het is trouwens ook in dat huis dat later Mariette op 29 november 1925 geboren zou worden. Ze werd de laatste jaren veel geholpen door haar drie dochters Marleen (71), Anne-Marie (63) en Marina (61), tot 9 december dus, de dag van haar overlijden.

Loopgraven

“Mijn grootvader, die vier jaar loopgraven overleefde, veranderde na de eerste Wereldoorlog de naam van het café in ‘De 3 Gapers’ en in 1936 werd het café eigendom van Jan en Victorine”, doet dochter Marina het verhaal.

“Mijn grootouders kregen zes kinderen, vier jongens en twee meisjes. Daarvan stierven een zus en een broer van Mariette kort na elkaar. Als enige overgebleven meisje moest Mariette al vlug met haar ouders meehelpen. Niet alleen in het huishouden, want Victorine was druk in de weer op de boerderij en vader Jan was als ploegbaas-steenbakker ook al niet veel thuis. Zo kwam het dat ze als 14-jarige al snel achter de toog stond. In de oorlogsjaren van de Tweede Wereldoorlog kon je hier ook kolen kopen en Mariette vertelde dat ze toen ontelbare zakken kolen hielp vullen. In 1950, toen was al ze getrouwd met mijn vader Hector Dufoer (+2009), nam ze het café over. De oude herberg hebben ze moeten verlaten want samen met een aantal anderen werden ze in 1968 onteigend. De weg zou er verbreed worden en er zou een fietspad komen. In 1971 werd het oude huis dan afgebroken en werd er een nieuwbouw gezet achter het oude huis, waar ze opnieuw De Drie Gapers openden. In het café was iedereen welkom en het was gekend voor de lage prijzen. Zo kon je hier nog een pilsje krijgen voor 1,50 euro. De duurdere dranken gingen voor 1,70 euro over de toog.”

Telegram

“Een tapinstallatie wou ze niet. Alles kwam uit flesjes. Alles hebben we hier zien passeren vinkenzettingen, hanenzettingen, cyclo-crossen, bruiloften, communies, wielerwedstrijden, stoeten, boogschietingen, kaartavonden, voetbalwedstrijden, dansavonden, missverkiezingen en rommelmarkten. Er werden hier zelfs ooit ook de beruchte en verboden hanengevechten georganiseerd, een rage die kwam overwaaien uit Noord-Frankrijk. In 1948 liepen mijn grootouders daar trouwens zwaar tegen de lamp mee en moesten ze een fikse boete ophoesten.”

“Je kan je wel inbeelden dat een van de hoogtepunten in het bestaan van het café de 100ste verjaardag in 2012 was. Er kwam zelfs een telegram met felicitaties van het koningshuis aan te pas. Zelf heb ik meer dan 40 jaar mama in het café geholpen. De laatste jaren hebben ook mijn zussen Marleen en Anne-Marie meegeholpen. Wij waren dus de derde generatie die het café openhield. Samen hebben we hier in het café in 2015 ook nog de 90ste verjaardag van onze mama mogen meevieren. We wisten dat het café haar leven was. Ze had verschillende keren gezegd dat ze zo lang als ze kon zou voortdoen, ze kon het contact met de mensen niet missen. We, Marleen, Anne-Marie en ikzelf willen alle klanten en oud-klanten, in naam van ons mama, hartelijk bedanken voor hun trouwe bezoek en de vele steunbetuigingen de afgelopen dagen”.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier