Wat speelt er door het hoofd van iemand die dagelijks van Brugge naar Brussel pendelt? Xavier Taveirne gunt ons een blik in zijn ziel.
Ik moet al meteen een stevige bekentenis doen en toch kennen we elkaar nog niet zo goed. Maar omdat ik voortaan op KW verschijn, kunnen we maar beter eerlijk met elkaar zijn.
Mijn hart is verscheurd. Niet tussen twee mannen, voor dat soort biecht kennen we elkaar nog niet genoeg, maar wel tussen twee steden.
De basiliek van Koekelberg en de Halletoren van Brugge, van beide krijg ik het warm als ik ze zie
Ik heb m’n hart verloren aan Brugge, maar net zo goed klopt het voor Brussel. Tot vorig jaar had ik even lang in West-Vlaanderen gewoond, als in onze hoofdstad. De basiliek van Koekelberg en de Halletoren van Brugge, van beide krijg ik het warm als ik ze zie. Ze voelen allebei als thuis aan. Maar je kan niet eeuwig blijven twijfelen waar je voor altijd wil gaan wonen. En dus werd ik een Brugse Zot en geen ketje.
Ik heb er rust voor in de plaats gekregen, familie dichtbij en de beste buren die je maar kan willen. Alsof ik altijd een beetje met vakantie ben. Ik pendel nu elke dag tussen de twee Bru’s in mijn leven en voor het eerst sinds lang voelt dat heel juist aan.
Ik zal nog wel een paar keer vloeken over de meer dan honderd kilometer tussen die twee, maar het voordeel is dat ik er dan over kan schrijven en dat jij meeleest. Gedeelde smart is halve smart, en voor een verscheurd hart telt dat dubbel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier