Miguel Vandenbouhede is een rusteloze vrijwilliger in Oostende: “Nieuwpoort was voor mij te rustig”

De kans is groot dat je Miguel Vandenbouhede al eens tegen het lijf liep in Oostende. Op de Paulusfeesten, op Theater aan Zee… En anders zag je hem wel aan het werk als figurant op het kleine scherm. Sinds 1 april is hij met pensioen als weerman bij het leger, maar stilzitten is niet meteen het plan. “Overal waar ze vrijwilligers nodig hebben, ben ik er graag bij.”

Hij heeft het druk. Momenteel zijn er in Oostende opnames voor de prestigieuze nieuwe VRT-reeks ‘Onder vuur’, en daarin speelt Miguel mee. Voor een gesprek op de Mercator maakt hij wel graag tijd. “Ik heb het schip al heel vaak bezocht”, zegt hij terwijl we aan boord gaan. “Al zeker tien keer. Als de Mercator weg is, mis je het ook wel. Het is iconisch, zoals Dikke Mathille. (lacht) ”

Miguel, je hebt jarenlang als meteoroloog in het leger gewerkt. Hoe ben je daar gestart?

“Ik ben in 1983 begonnen als weervoorspeller. Die functie heb ik uitgeoefend tot 1996. Daarna ging ik naar een dienst waar we alles met de computer deden. Voordien tekenden we alle kaarten met de hand, en daar was je meer dan een uur mee bezig. Maar, computer of niet, je moet weten dat weer voorspellen grijs is. Het is niet zwart, het is niet wit, en in de meteo is één plus één geen twee. Het model kan dus soms iets zeggen, maar je moet ook rekening houden met je ervaring en je buikgevoel… In de jaren negentig was ik de weerman van Radio 2. Ik was op een dag de enige die voor de kust sneeuw had voorspeld. En effectief, het heeft toen gesneeuwd.”

Is weer voorspellen een passie?

“Dat is zeker niet zo gestart. Ik wilde verkeersleider worden. Dat was het beroep van mijn vader en ik wilde graag in zijn voetstappen treden. Ik hield er ook rekening mee dat ik dan misschien een job zou kunnen doen in de luchthaven van Oostende, dicht bij huis dus. Maar bij de proeven zei met mij dat meteorologie de richting was voor mij. Waarom het leger? Mijn vader zat in het leger, mijn neven ook. Dat was dus evident.”

Weervoorspeller is een belangrijke functie in het leger.

(knikt) “Je speelt met mensenlevens, als je het niet goed doet. Het is meer dan ‘het weer voorspellen’. Het is enorm belangrijk dat het heel gedetailleerd is. We moeten vertellen op welke hoogte er wolken zitten, enzovoort. Belangrijk als je met een F16 vliegt.”

Ben je een trotse Oostendenaar?

“Ja. Ik heb even in Nieuwpoort gewoond, maar ben daar weggevlucht. Er was niets te doen, veel te rustig voor mij. Nu, door corona ben ik veel thuis, maar anders? Voetbal spelen en supporteren, Paulusfeesten, Leffingeleuren, Theater aan Zee, De Grote Post… Overal waar ze vrijwilligers nodig hebben, ben ik er graag bij.”

Je bent hoofd Programmatie van de Paulusfeesten. Hoe zullen die er dit jaar uitzien?

“Dat is nog koffiedik kijken. We volgen het natuurlijk op de voet, maar het probleem is dat wij afhankelijk zijn van wat het publiek eet en drinkt. Als er dan geen massa volk kan komen… Veel grote groepen zeggen dit jaar ook hun tour af. Nu, sowieso zal er iéts plaatsvinden, dat staat vast. En in 2022 zullen we er op volle sterkte staan.”

Vanwaar dat engagement als vrijwilliger?

“De maatschappij heeft mij veel gegeven en ik wil iets terugdoen. Ja, je kan geld storten in tal van fondsen en aan goede doelen schenken. Maar ik wil iets doen waardoor de maatschappij beter draait. Daarom help ik als vrijwilliger. Dat probeer ik ook mee te geven aan mijn kinderen. Ik haal er veel voldoening uit. Je leert veel mensen kennen, trekt samen aan één zeel.”

Naast vrijwilliger, ben je ook regelmatig te zien op tv.

“Klopt, daar ben ik toevallig in gerold, via mijn jeugdvriend Geert Ollieuz. Voor ik het wist, was ik edelfigurant en speelde ik de pooier van Marijke Pinoy (lacht) . Dat smaakte naar meer. Ik werd regelmatig opgebeld. Het heeft even op een laag pitje gestaan, maar de laatste jaren ben ik weer meer te zien op tv. Ik ben vier jaar vaste flik geweest van Aspe, speelde mee in de Buurtpolitie… Nu ben ik figurant bij ‘Onder Vuur’. Handig, want de opnames zijn in Oostende.”

Wat wil je zeker nog doen?

“Ik zie wel wat er komt. Ik ben niet echt bezig met plannen. Ik heb mijn beste vriend verloren op 23-jarige leeftijd, hij was toen 25. En toen ik vijftig was, een vriend van vijftig. Dat heeft me doen inzien dat ik niet te veel moet plannen, maar de dag moet plukken en zien wat er op me afkomt.”

Nu je met pensioen bent, vrees je niet dat je in een zwart gat zal vallen?

“Nee, zeker niet. Maar ik wil wel nog iets doen. Ik breng mijn dochter graag naar school en ga haar graag opnieuw halen, zeker, maar ik verwacht wel nog meer van het leven. Wat dat precies zal zijn, weet ik nog niet. Een flexi-job? Ik zoek iets waarmee ik me kan bezighouden en waarvoor ik aanleg heb. Ik kan sowieso niet stilzitten, dat is niets voor mij.”

Ben je een positief persoon?

“Het glas is altijd halfvol, ja. Ik kan heel stuurs lijken, dat weet ik. Daarom word ik altijd gecast als flik (lacht) . Maar ik ben een heel blij en positief iemand.”