Mieke Derez was 20 in 2000: “Ik kan nog steeds niet zonder muziek”
‘Ik word 20 in 2000.’ Zo heette de rubriek waarin meer dan 500 jonge West-Vlamingen in onze krant vertelden over hun leven. 20 jaar later confronteren we hen met hun uitspraken van toen. Deze week: Mieke Derez.
“Ik zou geen dag zonder muziek of de harmonie kunnen. Muziek is heel belangrijk in mijn leven.”
“Dat was toen zeker het geval. Vandaag nog steeds trouwens, al komt mijn gezin nu op de eerste plaats. Daarachter is muziek een stevige tweede. (lacht) Misschien kwam het voor velen niet echt als een verrassing, maar ik ben getrouwd met een muzikant. Ook een klarinettist. Ikzelf ben ondertussen overgeschakeld op de basklarinet. En onze twee dochters Noor (8) en Leyla (5) zijn ook enorm geïnteresseerd. Noor speelt hoorn. De jongste wil volgend jaar naar de muziekschool. Ja, het is wel een constante in ons leven, een echte familiekwestie. Maar we hebben de kindjes nooit richting muziek gedwongen. Ze vragen er zelf naar.”
“Als ik naar muziek luister, is dat de helft van de tijd in functie van. Ik denk altijd maar of we dit of dat zouden kunnen gebruiken.”
“Dat is fel verminderd bij toen. Zeker sinds ik twee jaar geleden afscheid nam als hoofd van de Moed & Vlijt-majorettes. Ik kan nu helemaal ontspannen genieten van een mooi muziekstuk of van de radio. Zonder dat ik meteen de link leg. Als ik vroeger iets leuks hoorde, ging ik quasi meteen op zoek naar een bewerking of naar een manier om het nummer te gebruiken. Zo ontdekte ik wel vaak zaken waarmee we konden verrassen. Waar heb je dat nu weer gevonden, Mieke, hoorde ik toen vaak. Dat was wel aangenaam.”
“Ook later, als ik mijn rijbewijs heb, zal ik een voorzichtige chauffeur blijven. Achter het stuur ben ik eerder het behoedzame type.”
“Toen ik het artikel van toen opnieuw las, wist ik dat dit me opnieuw zou worden voorgelegd. (lacht luid) Het is wel waarheid geworden. Ik denk toch van mezelf dat ik voorzichtig ben op de weg. Of ik me kan opjagen over hoe anderen zich achter het stuur gedragen? Dat valt eigenlijk best mee. Ik had dat vroeger meer. Zeker naar senioren toe. Sommigen tuffen soms aan 25 of 30 kilometer per uur. Maar door mijn hele carrière met senioren te werken, heb ik veel meer begrip gekregen. Ik vind het eerlijk gezegd echt belangrijk dat mensen, zolang ze kunnen, zelf de baan op blijven gaan. Die mobiliteit en onafhankelijkheid is een énorm belangrijke factor. Dus ja, dankzij het werk ben ik nog rustiger als ik achter het stuur kruip.”
“Ik zou graag een beetje minder zenuwachtig zijn. Ik panikeer nogal vlug als er iets onverwachts gebeurt.”
“Met Moed & Vlijt treden we af en toe nog op en ik moet eerlijk zeggen: ik ben nog altijd vrij zenuwachtig. Eigenlijk heb ik er zelfs meer last van voor een generale repetitie dan voor de uitvoering zelf. Op zo’n laatste repetitie vind je toch nog altijd zaken die op een of andere manier beter kunnen. Maar het is gezonde stress. De zenuwachtigheid verlamt me niet. Ook op het werk kan ik last hebben van die zenuwachtigheid. Als er iets nieuws op me afkomt of als er iets groots staat te veranderen, dan durf ik daar wel eens van wakker te liggen. Ik maak me daar soms wel zorgen over, terwijl ik weet dat het eigenlijk niet nodig is. Maar goed, ik heb steengoede collega’s. We vullen elkaar perfect aan”. (lacht)
“Wat bijvoorbeeld het uitgaan betreft, vind ik mijn ouders niet zo streng. Ik kom goed overeen met hen.”
“Dat is nog altijd het geval. Ik ben enig kind en de band met mijn ouders is heel, heel sterk. We hebben samen ook een zware periode achter de rug, waarin ze allebei ziek zijn geweest. Maar ik heb het gevoel dat we er misschien wel sterker zijn uitgekomen. Meer dan ooit weten we wat we voor elkaar betekenen. Ik ben een stukje in de rol van mantelzorger gekatapulteerd, maar dat voelde nooit zo aan. Hen helpen was voor mij de normaalste zaak van de wereld.”
“Of de kleinkinderen verwend zijn door meme en pepe? Rotverwend. (lacht)Niet alleen bij meme en pepe IA (naar het gebalk van de ezel, het symbool voor Kuurne, red.), maar ook bij meme en pepe Beer (het symbool voor Meulebeke, waar Miekes echtgenoot Kurt opgroeide, red.). Als ze terugkeren van bij hun grootouders is het soms nodig om hen eventjes te kalmeren. Maar dat is best oké. Het is een rol die ze heel graag en heel goed opnemen. Af en toe wat verwennerij kan zeker wel.”
“Ik kan heel emotioneel reageren, zowel bij blijdschap als bij droefenis. Dat heb ik van mijn vader.”
“Dat emotionele zit er nog altijd in. We zijn allemaal wel eerder van het ‘gevoelige type’. Al moet ik zeggen dat met het ouder worden – wat klinkt dat trouwens vreselijk! – ik wel een stuk rationeler ben geworden. Je leert rustiger worden. Ik ben zeker niet meer de emotionele del die ik twintig jaar geleden was.” (lacht)
“Mijn kinderen zijn ook wel karakterbeestjes, ik vind dat een positieve eigenschap. De pieken van blijdschap zijn hier altijd heel hoog! Dat we dat meehebben van mijn vader, daar blijf ik van overtuigd. Ik herinner me goed toen we hem vroegen of hij peter wilde worden van onze jongste dochter, hij tranen met tuiten huilde. Puur van contentement. Aan een doos zakdoeken hadden we toen niet voldoende, een dweil was een betere optie.” (lacht)
Mieke Derez uit Kuurne vierde op 20 januari 2020 haar veertigste verjaardag. Ze is getrouwd met Meulebekenaar Kurt Vermeulen en trotse mama van twee schatten van dochters: Noor (8) en Leyla (5). Ze werkt als centrumleider van het dienstencentrum van het Zorgbedrijf Harelbeke. De Kuurnse harmonie Moed & Vlijt blijft haar belangrijkste hobby, ook al nam ze twee jaar geleden afscheid als hoofd van de majorettes. Haar twee dochtertjes zijn ondertussen lid geworden van de majorettes. Noor en Leyla kregen de muzikale microbe mee van hun ouders. Naast muziek kan Mieke ook ontspannen bij het lezen van een goed boek.
Het interview van 20 jaar geleden
Mieke Derez wordt 20 op 12 januari 2000. Over een half jaar zal deze Kuurnse dus heel wat af te feesten hebben. Samen met vader Noël Derez (58, gepensionneerd Belgacom-bediende) en moeder Rika Vandenberghe (58, huisvrouw) woont ze aan de Harelbeeksestraat 26 in Kuurne. Mieke studeert maatschappelijk assistente aan het IPSOC in Kortrijk. Ze is hoofdmajorette van de Koninklijke Harmonie Moed en Vlijt, speelt klarinet en is lid van de jeugdwerking die instaat voor de redactie van ‘t Kroontje, het tweemaandelijks boekje.
Hoe ziet jouw doordeweekse weekend eruit?
Mieke: “Op vrijdagavond oefen ik als majorette bij de Koninklijke harmonie ‘Moed en Vlijt’. Achteraf trekken we naar ons stamcafé De Kroone in Kuurne. ‘s Zaterdags slaap ik meestal lang uit en in de namiddag studeer ik wat. Op zaterdagavond ga ik uit of kijk ik naar televisie als er een goeie film is. Ik ga ook vaak babysitten op zaterdagavond. Als ik uitga, zoek ik meestal een gezellig café op. Liever dat dan naar een discotheek te gaan. In een café kun je tenminste nog praten met elkaar. Op zondagnamiddag studeer ik of ga ik kijken naar de repetitie van de koninklijke harmonie. Zelf speel ik sinds één jaar ook een instrument, de klarinet. Over enkele jaren hoop ik het majorette-stokje te kunnen inruilen voor een muzikantenrol.”
Je bent 19: rij je al in auto? Hoe rij je? Wat vind je in het algemeen van jongelui achter het stuur? Hoe reageer je als er in het weekend weer eens leeftijdgenoten verongelukken ?
Mieke: “Ik zit momenteel in mijn oefenperiode, wat dus betekent dat ik mijn theoretisch rijbewijs al haalde. Het schijnt dat ik een vooorzichtige chauffeur ben. En dat is niet alleen omdat het moet, hoor. Ook later, als ik mijn rijbewijs heb, zal ik een voorzichtige chauffeur blijven. Achter het stuur ben ik het behoedzame type. En wat die leeftijdgenoten betreft: iedereen zegt wel altijd dat jongeren snel rijden. Maar ik vind dat je niet iedereen over dezelfde kam mag scheren. Veel oudere mensen rijden mijns inziens ook gevaarlijk. Ook ‘volwassenen’ rijden wel eens onder invloed. De bejaarden? Heb ik niets op tegen. Ze rijden inderdaad soms heel voorzichtig, maar zolang ze hun verantwoordelijkheid nemen is er niets aan de hand. Zolang het niet te erg wordt, is er voor mij niets aan de hand. Nee, ik vind hen geen gevaar op de weg.”
Hoe zit het met je muzikale smaak?
Mieke: “Ik hoor alles graag. Zolang het maar niet te extreem is. Geen hard rock en geen te felle house-muziek. Als ik naar muziek luister, is dat de helft van de tijd in functie van. Ik denk altijd maar: zouden we dit of dat niet kunnen gebruiken voor de harmonie. Als ik uitga, heb ik liefst muziek waar je goed op kunt dansen. Dat kan van alles zijn, maar niet te hard natuurlijk. Als ik zelf muziek opleg, hangt het af van de stemming van de dag. Als ik down ben, ga ik waarschijnlijk een traag nummer spelen.”
Hoe belangrijk is muziek in je leven?
Mieke: “Eigenlijk heel belangrijk. Als je, zoals ik, al elf jaar in de harmonie zit, is dat ook niet te verwonderen. Ik help ook heel vaak mee met andere activiteiten van de harmonie. Ik help onder meer mee met de publicatie van ons tweemaandelijks boekje ‘t Kroontje. Nu ik klarinet speel, is de muziek nog belangrijker geworden. Ik zou geen dag zonder muziek of de harmonie kunnen. Ik denk dat ik nog héél lang lid blijf van de harmonie.”
Hoe ouderwets vind je je ouders? Hoe streng zijn ze? Is er een verschil tussen je vader en je moeder?
Mieke: “Mijn ouders zijn intussen al 58, maar ik vind dat ze er nog goed mee doorkunnen hoor. Wat bijvoorbeeld het uitgaan betreft, vind ik ze heus niet zo streng. Ik kom ook goed overeen met mijn ouders. En mijn moeder is niet strenger dan mijn vader. Noch vice versa.”
Waaraan ben je het meest gehecht: stel dat je b.v. door een brand onmiddellijk uit je huis moet vluchten, wat probeer je zeker mee te nemen?
Mieke: “Ik ga er nu vanuit dat mijn ouders al in veiligheid zijn. Dan probeer ik zeker mijn foto’s mee te nemen. Ook mijn klarinet en majorette-stok probeer ik alleszins mee te graaien.”
Wat heb je, al dan niet karakterieel, mee van je vader, je moeder?
Mieke: “Ik kan heel emotioneel reageren, dat kan zowel blijdschap als droefnis betekenen. Dat heb ik van mijn vader mee, net als mijn gevoel voor stiptheid. Uiterlijk lijk ik erg op mijn moeder.”
Hoeveel uren per dag kijk je tv? Wie bepaalt thuis naar wat er gekeken wordt (of heb je een eigen toestel)?
Mieke: “Nee, ik heb geen eigen toestel. Vroeger keek ik veel naar televisie, maar dat is fel verminderd toen ik in het hoger onderwijs terechtkwam. Ik ben altijd tamelijk geïnteresseerd geweets in de actualiteit, dus kijk ik wel graag naar het nieuws. In tegenstelling tot vroeger kijk ik niet meer naar allerhande goedkope soaps.”
Wat had je graag willen kunnen of wat zou je graag kunnen dat je niet kunt?
Mieke: “Ik zou graag een beetje minder zenuwachtig zijn. Ik panikeer nogal vlug als er onverwachts iets gebeurt. Ook als ik bijvoorbeeld moet optreden met de harmonie. Ik ben dan altijd behoorlijk zenuwachtig, ook na al die jaren ervaring. En ook al ben ik nu hoofdmajorette.”
(Filip Dumortier)
Ik was 20 in 2000
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier