Maurice (95) schildert mee aan de kunstige muren van het woonzorgcentrum

Het was prachtig om te zien: de glimlach op het gezicht van Maurice Dhoop. Het petje netjes op het hoofd, volle focus in de blik en het penseeltje in de hand. Toen de Menense artieste Melissa Bertolino in woonzorgcentrum Heilige Familie de muren van kleurige tekeningen voorzag, kroop het bloed bij Maurice waar het niet gaan kon. Hij nam terstond een penseeltje en schoot Melissa te hulp. Eén klein detail: Maurice is 95 jaar.

Of ze de muren van het woonzorgcentrum wat meer kleur kon geven. En of dat Japanse kerselaars en vogeltjes konden zijn. Die vraag kreeg Melissa Bertolino, een volbloed Meense met roots op het Italiaanse eiland Sicilië, van enkele medewerkers van het Kuurnse woonzorgcentrum Heilige Familie. De 36-jarige kunstenares scoort met haar Wall Paintings, meteen ook de naam van haar zaak. “Die zegt eigenlijk alles: ik schilder en teken op muren. Waar, hoe groot, voor wie: dat maakt me niet uit. Ik zat al in kinderkamers, zwembaden, kantoorgebouwen en nu dus ook in rusthuizen.”

Den Achtkanter

Zes jaar geleden nam ze haar kunst op, maar ze is nog maar enkele dagen volledig zelfstandig. “Ik werkte vroeger in vzw Den Achtkanter, als ateliercoach voor mensen met een niet-aangeboren hersenletsel. In het begin werkte ik nog voltijds en schilderde ik achter mijn uren, in bijberoep. Maar mijn uren op het werk bouwde ik stelselmatig af, net om meer te kunnen schilderen. Veel mensen zeiden me dat ik moest durven, dat ik van de kunst moest proberen te leven. Pas op, ik deed mijn werk bij vzw Den Achtkanter echt graag, maar de combinatie was op den duur niet meer doenbaar. Na lang twijfelen heb ik de stap gezet en ik zou eigenlijk niet meer terugwillen.”

Leiezicht

“In België zijn er niet veel mensen die doen wat ik doe, in Nederland is het een stuk populairder. Dat speelt ook wel mee in het succes, denk ik. Mond-aan-mondreclame is nog altijd de beste reclame, merk ik. En ook via Facebook verspreidt mijn werk zich de laatste tijd erg snel. Ik krijg veel leuke reacties en toffe opdrachten. Na de zomer mag ik mijn thuisstad Menen gigantische schilderijen maken op de muren van het nieuwe woonzorgcentrum Leiezicht. Zalig toch? Ik had het nooit durven dromen dat het zo’n vaart zou lopen.”

23 uur

Ook de medewerkers van afdeling Zonnebloem in woonzorgcentrum Heilige Familie uit Kuurne hadden het idee om met hun budget de gang van wat extra kleur te voorzien. “Ik denk dat ik voor één gang toch ondertussen bijna 23 uur heb geschilderd. Ja, één volle dag. Alez, mocht ik nooit stoppen hé. (lacht) Wie het design heeft gekozen? De mensen hier zelf. Het moest zo natuurgetrouw mogelijk zijn, geen kinderlijke tekeningen enzo. Ik merk aan de reacties dat de bewoners het wel leuk vinden. Blijkbaar valt het in de smaak, want ik hoorde dat ook andere afdelingen aan mij en mijn werk denken. De directie van Heilige Familie wil alleszins dat ik na mijn werk op Zonnebloem eens langskom om de toekomst te bespreken.”

Glasschilderijen

Na zijn kinesessie passeerde de 95-jarige Maurice Dhoop door een gang waar Melissa haar ding doet. “Hij toonde meteen echt veel interesse”, vertelt ze. “En toen ik hem vroeg of hij misschien wilde helpen, glimlachte hij van oor tot oor.” “Ik heb vroeger veel geschilderd, na mijn pensioen bij Bekaert”, vertelt hij. “Vooral op glas. Maar toen ik naar hier kwam, heb ik alles weggegeven. Ik kon dat niet meebrengen hé. Die lichtbakken, al dat materiaal. Dat was niet verantwoord.”

Kamerdeur

Melissa haalde een tweede penseeltje boven, legde kort uit waar ze mee bezig was en toonde waar Maurice kon helpen. “Hij was meteen vertrokken. Zo’n vaste hand dat hij nog heeft, op die leeftijd. Dat zie je toch echt niet vaak?”, zegt ze. “Dan moet je eens komen kijken naar mijn kamer”, glimlacht hij. “Kom maar een keer mee, ik ga het u tonen, meiske.” Zijn kamerdeur hangt vol. Met mandala’s. “Die ik volledig zelf inkleur. Fijn werk, piekfijn werk. Maar het is mijn hobby. Ik doe het vree graag.” En hij kan het fantastisch goed.