“Nooit eerder ben ik zo diep gegaan”, zegt Matthieu Bonne (30) enkele dagen nadat hij zijn wereldrecordpoging lopen noodgedwongen moest staken. Na 24 uur beuken tegen de regen en wind was hij mentaal en fysiek volledig op. Op dat moment stond er al 793 kilometer op de teller, op zich al een epische prestatie. “Ik zei dat ik ging doorlopen tot ik op mijn gezicht viel, en dat is quasi gebeurd.”
Drie zotte wereldrecords verbreken in een jaar: dat was de bijna onmogelijke taak waar Matthieu Bonne op zondagnamiddag 24 maart aan begon. Eerder fietste hij al 3.619 kilometer in zeven dagen en zwom hij 61 uur non-stop in open water.
Ditmaal stond hij voor de allermoeilijkste uitdaging: meer dan 1.038 kilomer lopen in 6 dagen. Een wereldrecord dat momenteel op naam staat van de Griekse ultraloper Yiannis Kouros. “De internationale loopscene vond het een arrogante challenge om een god als Kouros uit te dagen. Maar gaandeweg zagen ze dat hij het misschien wel kon halen. De verachting sloeg over naar bewondering. Ze vroegen zich af wie dat manneke uit Bredene – waar ze in de loperswereld nog nooit van hadden gehoord – eigenlijk was”, vertelt Carole, de mama van Matthieu. Uiteindelijk strandde de poging op dag vijf door de erg zware weersomstandigheden, maar in de loperswereld weten ze nu ook wie Bonne is.
Longontsteking
Matthieu recupereert ondertussen nog steeds van zijn inspanningen en zal dat wellicht nog weken doen. In het ziekenhuis bleek dat hij een longontsteking had opgelopen. Daarnaast heeft hij ook last van een ontsteking aan zijn onderbeen, waarschijnlijk door bacteriën via zijn open blaren. Aan de telefoon klinkt Matthieu vermoeid. Ook heeft hij last van een onophoudelijke hoest. “Nog nooit ben ik zo diep gegaan. Ik zat voortdurend in het rood. Op het einde zag ik de piste dubbel en mijn lichaam protesteerde hevig. Er lagen tien vesten op mij, maar ik had het nog steeds koud.”
“Nog nooit ben ik zo diep gegaan, ik zat voortdurend in het rood”
Ook de mama van Matthieu haalt momenteel een pak slaap in. Carole was erbij de hele tijd bij om haar zoon te steunen, net zoals ze bij de eerdere recordpogingen ook aanwezig was. “Als mama leef ik soms met een bang hartje toe naar zijn uitdagingen. Het is altijd lastig om toe te kijken hoe je kind afziet. Maar Matthieu heeft een ijzeren hoofd. Als hij iets wil, gaat hij daar volledig voor. Het is zijn eigen keuze en ik moet dat aanvaarden en hem daarin op ieder moment ondersteunen.”
Zure troostprijs
Matthieu zat op wereldrecordkoers, maar het werd steeds moeilijker om dat tempo vast te houden. “Ik was aan het vechten tegen de opkomende longontsteking, maar nog meer tegen mezelf en de wind. Het was fysiek de zwaarste uitdaging die ik al ben aangegaan.”
Uiteindelijk besloten Matthieu en zijn team vorige vrijdag om de wereldrecordpoging te staken. Matthieu gaf aan dat hij moeilijk kon ademen, dus volgde er een medische check-up, die resulteerde in een ziekenhuisopname. Alhoewel hij een uitzonderlijke prestatie neerzette, is hij zelf toch teleurgesteld. “Het Belgische record is mooi, maar daarvoor was ik niet gekomen. Het is een zure troostprijs. Voor mij is het allemaal nog heel onhelder, momenteel kan ik deze uitdaging nog geen plaats geven.”
Mama Carole is vooral blij dat ze het allemaal hebben overleefd. Matthieu had last van een kwalijke hoest, maar niemand wist tijdens de recordpoging dat het te wijten was aan een longontsteking. Daarom besloten ze het slaapschema ietwat aan te passen om Matthieu vroeger rust te geven. Dat betekende wel dat Matthieu de hele nacht moest lopen. Het weer bleek die nacht dé grote spelbreker. “Het busje waarin we sliepen, schudde donderdagnacht op vrijdagnacht door de hevige wind stevig heen en weer. Als je dan als mama bedenkt dat je zoon buiten op een ijskoude piste rondjes aan het lopen is, maak je je toch ernstig zorgen. Zijn gezondheid komt altijd op de eerste plaats, dus hebben we in samenspraak met het medisch team op een gegeven ogenblik beslist hem niet meer verder te laten lopen.”
Toekomstplannen
Matthieu ziet nog steeds heel hard af. Hij heeft last om op zijn benen te staan en is afgelopen week 7 kilogram vermagerd. “Het competitiebeest in mezelf wil er onmiddellijk opnieuw voor gaan, maar ik besef ook wel dat mijn prioriteit nu en de komende weken of zelfs maanden vooral bij herstel moet liggen. Echte toekomstplannen heb ik dus nog niet gemaakt.”
Matthieu’s mama zou er dan weer niet van verschieten, mocht hij heel snel al weer met nieuwe plannen op de proppen komen. “Vroeger wou hij basketter worden en dagelijks oefende hij honderdmaal zijn worpen op onze oprit. Als Matthieu iets wil, kan hij dat heel moeilijk loslaten.” Maar voor nu is het toch, tenminste voor even, absolute rust die telt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
