2022 was een zwaar jaar voor het gezin De Smet uit Werken (Kortemark). In het bijzonder voor de kleine Mats (2). Het jongetje raakte eind vorig jaar zwaar verbrand na een ongelukje in een heet bad en moest een volledig jaar revalideren. Nu is er licht aan het einde van de tunnel. “Na de kerstvakantie mag Mats starten in de peuterklas. Zoals we het dolgraag wilden. 2022 was loodzwaar maar we kwamen er sterker uit”, glunderen papa Birger en mama Melissa.
Vrolijk kwetterend in de woonkamer rond de kerstboom. Zijn zus Amelie (4) achterna zitten, stiekem nog een chocolaatje nemen en boos zijn als hij iets te hevig opgaat in zijn spel. Wie de tweeënhalf jaar oude Mats De Smet ziet doen zou niet vermoeden welke strijd het baasje al een jaar lang levert. Of het zou zijn drukpak onder zijn kleding moeten zijn verraden welke zware brandwonden het jongetje opliep. Op 8 november viel Mats in een bad gevuld met heet water toen hij even aan de aandacht van mama Melissa ontsnapte. Hij raakte voor 85% verbrand. De jongen werd omwille van de pijn anderhalve maand in coma gehouden. “Het begin van een zware revalidatie”, blikken papa Birger (41) en mama Melissa (33) terug. “Tot in juni in het brandwondencentrum van Neder-Over-Heembeek, en sindsdien in het revalidatiecentrum van het Zeepreventorium in De Haan. Maar het einde is nu écht in zicht. Wat we altijd wensten zal uitkomen.”
Start in peuterklas
Mats mag immers definitief naar huis. “Op 30 december is het zijn laatste dag in De Haan”, glunderen zijn ouders. “Hij krijgt nog een afscheidsfeestje en mag dan eindelijk volledig naar huis. Dat deed hij nu al op woensdagmiddag en in het weekend maar alle andere dagen verbleef hij in De Haan. We hebben altijd heel hard gehoopt dat hij de start van de peuterklas zou halen zoals voorzien. En dat is na de kerstvakantie. Onze wens komt uit en daar zijn we enorm blij om. Mats ging twee weken al eens op bezoek in zijn klasje en was laaiend enthousiast. Hij kan zelf niet wachten. Hij zal voorlopig slechts halve dagen gaan, omdat hij na het middagmaal nog nood heeft aan een dutje en nog steeds meer dan een uur kinetherapie nodig heeft op een dag. Maar als je ziet van waar we komen is dit een enorme stap voorwaarts.”
Speciale opleiding
Dat Mats verder thuis kan revalideren komt er ook dankzij de kinesistpraktijk in Werken. “De belangrijkste voorwaarde was namelijk dat Mats zijn speciale massage moet krijgen om zijn littekens te laten genezen. Dat kon maar op enkele plaatsen, waaronder in De Haan. Maar zonder dat we het wisten zijn de kinesisten hier in Werken op de kar gesprongen. Een van hen zal speciaal voor Mats een cursus volgen om onze jongen te mogen helpen. Voor ons maakt dit een wereld van verschil. We zijn hen daar ongelofelijk dankbaar voor. Net als zijn toekomstige juf, zorgjuf en directrice van het schooltje in Handzame. Zij weten dat er extra zorg nodig zal zijn voor Mats en ze met bepaalde zaken moeten rekening houden, maar willen dat met veel liefde doen. We moeten zoveel mensen dankbaar zijn. Ook alle vrienden en familie voor de talrijke steunacties en in het bijzonder oma Rika, die altijd een helpende hand was. En onze werkgevers. Zij waren ontzettend begripvol en steunden waar ze konden.” Zo kon Birger op zijn werk bij Milcobel eerst deeltijds werken en kon Melissa op haar werk als zorgkundige in woonzorgcentrum De Ril in Middelkerke verlof voor medische bijstand nemen.
En nu… trouwen
Ook voor Melissa en Birger zelf, die 11 jaar samen zijn, was 2022 een bijzonder zwaar jaar. “In het brandwondencentrum bleven we om beurten overnachten en zagen we elkaar nauwelijks. In De Haan bleef Melissa bij Mats slapen. Dat was heel moeilijk. Maar als we er op terugkijken hebben we dat wonderwel doorstaan. De sleutel daartoe was om steeds veel te blijven praten. Ook over de schuldgevoelens die Melissa eerst had. Terwijl werkelijk niemand haar iets kwalijk nam. Gelukkig kon ze dat nu grotendeels achter zich laten. We hebben zelfs het gevoel dat we nog meer naar elkaar zijn toegegroeid. We hangen echt goed aan elkaar en weten meer dan ooit hoe graag we elkaar wel zien. En bij deze kunnen we het misschien al verklappen. We zullen die liefde bezegelen komend jaar. We gaan trouwen (glimlachen) Wellicht in september. Zoals je ziet: de toekomst lacht ons toe.” (JH)
