Martine zet dierenspeciaalzaak op lager pitje en wordt zorgbuddy

Martine Kerkhove bij het Torhoutse woonzorgcentrum: “Ik beschouw de bewoners als mijn kinderen.”©Johan Sabbe
Martine Kerkhove bij het Torhoutse woonzorgcentrum: “Ik beschouw de bewoners als mijn kinderen.”©Johan Sabbe
Johan Sabbe

Het definitief afsluiten van een spooroverweg in de omgeving én de coronamiserie van het voorbije jaar hebben dieren- en hobbycentrum Den Spanjaard op het einde van de Ieperse Heerweg in Torhout allesbehalve deugd gedaan. En dus heeft Martine Kerkhove haar zaak nabij de grens met Kortemark op een lager pitje gezet om deeltijds zorgbuddy te worden in het woonzorgcentrum Sint-Augustinus in haar stad.

Martine (60) woont met haar man Franky Mullier (63), die zelfstandig schrijnwerker is, bij haar winkel Den Spanjaard. Eerst heeft ze 20 jaar in de Philips-fabriek in Brugge gewerkt en nu verkoopt ze al 24 jaar de meest uiteenlopende benodigdheden voor dieren: van vogelzaad tot kattenbak.

In haar vrije tijd doet ze met haar honden aan doggydance en agility, maar die wedstrijden liggen als gevolg van het coronavirus al maandenlang stil. Ze is lid van hondenclub De Natte Neus in Izegem, maakt deel uit van het kermiscomité van Sint-Henricus en is bestuurslid bij Tuinhier, vzw De Nacht en Ferm Sint-Henricus. Voorts doet ze vrijwilligerswerk bij de Torhoutse Minder Mobielen Centrale (MMC) en is ze samen met haar man Franky in Lichtervelde actief in het trommelkorps van De Zwaan en in toneelkring Willen is Kunnen.

Poetsen in Kunstacademie leidt tot pianospelen

Martine was maar 19 toen ze in 1979 met Franky trouwde. Ze gingen eerst drie jaar in Lichtervelde wonen en verhuisden in 1982 naar hun huidige stek in de Ieperse Heerweg. In die periode zat mensen helpen Martine al in het bloed. Negen jaar lang was ze de steun en toeverlaat van haar bejaarde en deels verlamde buurvrouw.

“Toen ik begin dit jaar merkte dat mijn zaak Den Spanjaard almaar minder lonend werd, ben ik een extra job gaan zoeken”, zegt ze. “Nu is de winkel enkel nog in de namiddag open en op zaterdag van 9 tot 16 uur. Op zondag en maandag is hij de hele dag dicht. Begin maart mocht ik voor 19 uur in de dienst facility van de stad starten. Dat betekende poetsen in onder andere het zwembad, het stadskantoor, het Sociaal Huis en de Kunstacademie. Aan die laatste locatie heb ik trouwens een nieuwe hobby overgehouden: ik leer sinds vier maanden pianospelen. Dat is niet simpel op mijn leeftijd, maar moeilijk gaat ook (lacht) . Sowieso heb ik altijd van muziek gehouden.”

Ook al acht jaar vrijwilliger in woonzorgcentrum

Martine is al acht jaar vrijwilliger in het woonzorgcentrum Sint-Augustinus, waar ze de bewoners helpt bij de maaltijden. “Toen ik hoorde dat er in het kader van corona zorgbuddy’s gezocht werden, waagde ik mijn kans en meldde me aan. En kijk: sinds vorige maand mocht ik mijn job als poetsvrouw inruilen voor die van zorgbuddy in het rusthuis. Op de afdeling Champagne 1. Mijn collega-zorgbuddy is Nathalie Vandewalle. We werken nauw samen met animator Jens Lavens en ergotherapeut Tiyani Vanmassenhove, een fantastisch team! Ook met de ploeg op de tweede verdieping loopt alles gesmeerd. Van daaruit krijg ik veel wijze raad van de ervaren ergotherapeute Leen Vervaque.”

“Ik haal enorme voldoening uit deze job in het rusthuis”

“Ik werk van maandag tot en met vrijdag elke namiddag als zorgbuddy en tevens op maandagnamiddag en soms ook vrijdagnamiddag als vrijwilliger. Ik haal enorme voldoening uit deze job in het rusthuis.”

Kanarie doet rusthuisbewoners corona vergeten

“Franky en ik hebben geen kinderen. Als de rusthuisbewoners vragen waarom ik hen zo graag zie en help, antwoord ik: jullie zijn mijn kinderen . En dat méén ik. Wat ik zoal voor die mensen doe? Met hen gaan wandelen, voorlezen uit de krant, koekjes bakken, bloemstukjes maken, spraakspelletjes doen, nagels knippen en lakken, enzovoort. Mijn contract loopt tot eind januari en ik hoop écht dat het verlengd kan worden. Dit is een droomjob voor mij. Het klikt perfect met de bewoners en het zorgpersoneel.”

Martine mocht van de directie een kanarie in de kleur agaat rood naar het rusthuis meebrengen en die zit daar nu vrolijk in zijn kooitje te fluiten. “Mijn collega Nathalie en ik zijn de mensen gaan vragen welke naam ze het vogeltje wilden geven en het is Lowietje geworden. Het dier zorgt voor vrolijkheid en doet corona vergeten.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier