Schepen van Burgerzaken Stephanie Demeyer (Team Burgemeester) ging in Kortrijk op bezoek bij Martha Rommel in wzc de Korenbloem in Kortrijk, dit naar aanleiding van haar 102de verjaardag. De schepen overhandigde haar een bloementuil en een mandje delicatessen. Martha is geboren op 26 maart 1921 en haar leven leest als een roman.
Martha Rommel is geboren in de Kuurnesteenweg in Kortrijk als vierde dochter in een gezin met vijf meisjes. Haar vader Cyril heeft de hele Eerste Wereldoorlog gediend, onder andere als brievendrager in de loopgraven. Na de oorlog werd hij postbode. Martha heeft goede herinneringen aan de fietsuitstappen naar zee, met vader en de zussen. De eerste keer hadden ze zelfgebreide zwempakken aangetrokken, maar die rekten uit door het water, wat voor hilariteit zorgde.
Van school gehaald
Als kleuter ging Martha naar de St Eloois-school en in het lager ging ze met haar drie oudere zussen naar de Paulientjes waar Frans gesproken werd. In de loop van het zesde studiejaar werd Martha van school weggehaald want haar moeder kon na een kwalijke val het huishouden niet meer alleen doen. De oudere zussen werkten al in de fabriek en die wedde kon het gezin ook niet missen.
Toen haar moeder het huishouden terug in handen kon nemen, moest ook Martha in de fabriek gaan werken, een confectiebedrijf.
Tegen fiets gereden
In 1939 liep Martha een blijvend letsel op aan de voet. Doordat ze veel moest neerzitten, lukte fabriekswerk niet goed. “Het heeft geen zin om te klagen, heb vertrouwen en weet: Alles komt goed, dat was mijn levensmotto”, zei Martha vroeger. Zij maakte toen ook kennis met de bekende kleermaker Victor in Kortrijk, die haar een opleiding aanbod.
Martha was getalenteerd en gepassioneerd en na een tijdje maakte ze zelf haar eigen kleren, ook haar eigen trouwjurk. Ze ontmoette ook haar toekomstige man. Hij was van Kuurne en hij durfde Martha eerst niet aanspreken. Daarom had hij maar tegen haar fiets aangereden, om zich dan achteraf te gaan excuseren met de belofte om de fiets te herstellen. Het koppel trouwde tijdens de oorlog in 1943 in de St Janskerk. De trouw moest vlug en in het geniep gebeuren, want haar man leefde ondergedoken.
Tragedie
Martha woonde daarna bij haar schoonouders in Kuurne terwijl haar man op een geheime plek verbleef daar dichtbij. Een jaar na hun huwelijk werd hun zoon geboren. Martha bracht haar man elke dag een bezoek met eten. Ze kocht een eigen naaimachine en zo kon ze van thuis voortdoen met haar kleermakerswerk.
“Met jouw onblusbare wilskracht en levenswijsheid bleef je voortdoen en genieten van het leven” – schepen Stephanie Demeyer
Het koppel bouwde een huis in de Steenovenstraat in Kuurne. Omdat haar man een brouwerszoon was, richtten ze een eigen bierhandel op. Jammer genoeg moesten ze na een hartinfarct van haar man de zaak verkopen. Niet veel later volgde een nog veel grotere tragedie. Hun zoon, amper 32, overleed in 1976 in een ongeval. De vele liefdevolle herinneringen aan hem brachten haar wat troost. Hij was papa van haar twee oudste kleinkinderen. Ze werd in deze moeilijke periode ook grootouder van de drie kinderen van hun dochter Marie-Jeanne.
Slapen in de Sinaïwoestijn
Toen Martha minder moest werken, kwam er tijd vrij voor een uitstapje en een echte vakantie. Ze gingen vaak met de nachttrein naar Sospel in het zuiden van Frankrijk waar ze konden logeren bij haar oudste zus. Of ze gingen met de kleinkinderen met Intersoc naar Zwitserland of naar Oostenrijk. In 1984 overleed haar man veel te vroeg aan een hartziekte. “Met jouw onblusbare wilskracht en levenswijsheid bleef je voortdoen en genieten van het leven. Je zong bij het koor in Kortrijk. En je bleef ook reizen”, zegt schepen Demeyer.
Retouches tot haar 90ste
De ultieme vakantie kwam ruim 20 jaar geleden toen Martha met haar dochter en kleindochter naar Egypte ging: drie generaties samen. Martha was toen net 80 geworden, maar het hield haar niet tegen om een ritje te maken op een kameel. Ze leefden er een 10-tal dagen mee in een Bedoeïnendorp en sliepen er in de Sinaïwoestijn, onder de adembenemende sterrenhemel. Ook lang na haar pensioen bleef de liefde voor haar naaimachine groot. Zelfs toen ze 90 was, deed ze nog retouches.
“Je hebt je hele leven heel veel gegeven aan anderen. Sinds 2018 verblijf je in de Korenbloem waar je dankbaar bent voor de goede zorgen”, aldus de schepen.
Naast de vijf kleinkinderen zijn er intussen ook 11 achterkleinkinderen bijgekomen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
