Een week geleden raasde orkaan Agatha over Mexico met in deelstaat Oaxaca minstens elf doden. Eén van de mensen die middenin de storm terechtkwam was Marjolein Puype (29) uit Bredene. Papa Geert (59) stond doodsangsten uit toen hij zijn dochter niet kon bereiken.
Orkaan Agatha was de eerste storm van het seizoen en de sterkste ooit die in een meimaand aan land kwam langs de Stille Oceaankust van Mexico sinds de registratie begin 1949. Wij hadden contact met Marjolein die middenin de orkaan zat. “Begin maart vertrok ik naar Mexico”, mailt ze. “Ik had geen job meer, geen relatie en geen woning. Een schone lei waar ik zelf voor gekozen had om een nieuw verhaal te schrijven in Mexico. Ik vertrok met mijn trekrugzak voor een spirituele reis die startte in een alternatieve gemeenschap in Oaxaca.”
“Mijn kindse blijdschap kon niet op toen ik deze mooie plaats ontdekte waar ik volledig in mezelf kon verdwijnen bij het horen van de klaterende watervalletjes”, schrijft ze daarover. Dat romantische beeld werd vorige week doorprikt. De Bredense had wel de waarschuwingen over de orkaan gezien, maar ze besteedde er niet zoveel aandacht aan. Ze werd echter vlug met de neus op de feiten gedrukt.
Badkamertje
“Een eerste keer werd ik opgeschrikt toen een boom vlakbij mijn hut omviel. Vervolgens plensde een hevige tropische regen op de golfplaten van de finca. Die zou me voor de volgende 14 uur geen minuut stilte gunnen. Ik besliste om de volgende dag te vertrekken richting Tepotzlan, maar daar kwam niets van in huis. De dichtstbijzijnde boom van minstens 20 meter lang ontwortelde en viel op onze hut. Mijn benen trilden, mijn handen grepen mijn laatste spullen en in mijn hoofd herhaalde ik dat ik kalm moest blijven. Vluchten kon niet meer met een rugzak van 15 kg wanneer de jungle rondom me als spaghettislierten bewoog. Terwijl bomen kraakten en ontwortelden en golfplaten werden losgerukt leek het badkamertje in cement me de enige veilige plek. Daar wachtte ik bang af tot de orkaan zou gaan liggen.”
Twee dagen na de orkaan snakte ik naar de bewoonde wereld
Intussen had papa Geert uit Bredene het nieuws over orkaan Agatha vernomen via de media. “Ik zag dat Marjolein niet ver van het getroffen gebied was. De angst sloeg toe. Ik probeerde haar tevergeefs te bellen en contacteerde meteen Buitenlandse Zaken in Brussel. Ik postte een noodkreet op Facebook en Instagram en daarop kwamen veel reacties. Iedereen schoot in actie. Het waren verschrikkelijke uren die ik nooit meer wil meemaken. Gelukkig kreeg ik diezelfde woensdagavond een verlossend berichtje van Marjolein.”
Opruimen
Na de orkaan zag de Bredense vrouw pas echt hoe groot de ravage was. “Het voelde als een lockdown maar dan zonder elektriciteit, internet, telefonie, stromend water of drinkwater”, schrijft Marjolein verder haar verhaal. “Met onuitputtelijke creativiteit en wilskracht begonnen de Mexicanen op te ruimen. Twee dagen na de orkaan snakte ik naar de bewoonde wereld. Met twee Mexicanen die de omgeving kenden, trok ik de brousse in. Het landschap was nauwelijks herkenbaar. Na twee uur ploeteren kon ik in Pluma Hidalgo mijn familie bereiken.
Pas op de vijfde dag voerde het leger voedselpakketten en water aan. “Agatha heeft wortels losgemaakt, maar tegelijk ook verstevigd”, besluit ze. Vader Geert laat nog weten dat zijn dochter intussen, na een busrit van 17 uur, in Mexico-City is aangekomen en van daaruit is verder gereisd naar Amatlan waar ze maandag haar 29ste verjaardag vierde. “Haar visum loopt nog tot eind augustus. Ik verwacht ze niet vroeger thuis.”
(Gudrun Steen)
